Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

фарзандларининг одоб-ахлокдари замирида ҳамоҳанг бўлиб 
яшайверишади. Биз сиз айтган ўша ёмон иллатларга қарши, 
яхшилик йўли билан, инсофли-диёнатли бўлиб уларга ўрнак 
бўлишимиз керак.
— Ия, сув тош иб кетибди-ку, - деб ўрнидан туриб 
шлангни бошқа жўякка қўйди. Толиб қайтиб келиб Ойгулга, 
— юринг, бир нарса кўрсатаман, — деди.
— Мана бу чумоли уясини кўряпсизм и, буларнинг 
ҳаракатига қаранг. Буларнинг уясига неча марта сув сепилиб 
кетди, неча марта турп оқ туш ди , лек и н булар парво 
қилмай, лча ҳаракат қилиб ётишибди. Чунки уларнинг ўз 
олдиларига қўйган вазиф алари б ор . Т уш ун ди н ги зм и ? 
Менинг ҳам ўз олдимга қўйган вазифам, орзу-умидим бор. 
Бу яхши инсон бўлиш. Яхшилик йўлида ҳеч нарсадан 
қайтмайман, — деди Толиб.
— Толиб ака, мени кечиринг, дилингизни огритдим. 
Ёшлик қилдим, — деди Ойгул. У чумоли уясига қараб 
турарди. Толибнинг сўзидан кейин баъзи одамларга ва бу 
ҳаётга бўлган қараши ўзгаргандай бўлди.
— Фақат ука, яна калламга бир фикр кслди дсма, ана 
р ей к а ҳам , м их ҳам о л и б к ел и ш д и , — д е б Т ўлқин 
М аҳмудович келиб қолди. У хурсанд эди . Қ амоқхона 
бош л и ги ,\ақиқатан ҳам ўзи а й т га н и д ек , ким бўл и б  
ишлашини эсидан чиқарган, шекилли, дсб ўйлаб Ойгул
4 8

---

кули б юборди. Унга қўшилиб Толиб ҳам, Тўлқин ака \ам  
қ аҳ-қ аҳ оти б кулиб ю бор и ш ди . Ойгул билан Тўлқин 
Маҳмудович Толибни қолдириб қамоқхона бошлиғининг 
хонасига кириб келишди.
Тўлқин ака 50 ёшларни қоралаб қўйган сем изгина, 
гавдали киши эди. У кўп жойларда ишлаган, ўз соҳасининг 
устаси эди. У одамшинаванда, ҳар бир гапни ҳазилга олиб