Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

чиқиб, сизнинг ишингизни қайта кўриб чиқиб, кейин судга 
ошириш ни илтимос қилишган. Ш унинг учун сизнинг ҳам 
ёрдамингиз керак. Менга ёрдам берасизми? — деб сўради 
Ойгул.
— Ҳа, жоним билан, нима қилишим керак?
— М енга о н а н ги з М еҳри опа ҳақларида гап и р и б 
берсангиз, — дея Ойгул кич к и наги на овоз ёзи б олувчи 
ускунасини ёкди.
— Онам ҳақида денг, — д еб Толиб озгина ўйланиб 
қолди, - яхши, гарчи у киши ҳақида гапириш сал қийинроқ 
бўлса ҳам, лекин ҳаракат қиламан. Фақат мана бундаги 
лентангиз етармикин? Она, нақадар ширин, жарангдор суз. 
— 
У
бу ном ни тил га олгандаёқ кўзи ёшга тўлди.
— М ен 14 ёшимда онам — худонинг менга берган буюк 
неъмати эканлигини англади м. Бу билан мен ундан олдин 
о нам ни билм асдим , демоқчи эмасман. 14 ёшимгача у 
кишига мени боқувчи, кийинтирувчи, ўйнатиб келувчи, 
ва қ т и да у х л а т у в ч и , в а қ т и да ю в и н т и р у в ч и , ш и р и н  
конфетлар олиб бсрувчи, ўйинчокдар билан сийловчи, оқ
31

---

халат билан қурқитиб укол қилмай даволовчи ҳамшира ва 
яхши хонанда, ашулачи сифатидаги ме,\рибон, ширинсухан 
энагага қарагандай қарардим. Ахир ўзингиз ўйланг, бундай 
энага кимга ҳам ёқмайди. Отамнинг ўлимларидан кейин 
онам озгина муддат ўзларига келолмай юрдилар. Кейин мени 
14 ёшгача боқиб катта қилган энага онага айландилар, мен 
учун.
У киши ҳаётга бошқа кўз билан қарай бошладилар. У 
киши дадамни ўлмаганлар деб ҳисоблай бошладилар. Ҳ а п о  
мени ҳам бунга ишонтира олдилар. Худди дадам узоқсафарга 
кетганлару, бир кун қайтиб келадилар. У киши келгунча