Мундарижа: 1-Қонун. ҚАрор қабул қилинг

АМАЛИЙ МАШҚЛАР
Бугун мен инсонларга муҳтож бўлган нарсасини бериш бўйича қобилиятимни мукаммаллаштириш устида иш бошлайман. Бунинг учун қуйидагиларни бажараман:
1. Меҳр — ҳаётнинг энг оқилона ва иқтисодли усули эканлигини ёдга оламан. Шунинг учун бугундан эътиборан инсонларга муҳтож бўлган нарсасини беришга ваъда бераман.
2. Ҳаётимда муҳим ўрин тутган беш киши билан хусусий муносабатлар ҳисоб-рақамим қай ҳолатда эканлигини текшириб кўраман ва бу ҳисоб рақамни қандай тўлдириш устида бош қотираман.
3. Бугундан эътиборан ҳаётимда олтин қоидалардан фойдаланаман. Бу қоидалар ҳаётий одатларимга айланиши учун уларга тез-тез кўзим тушиб туриши керак. Шу сабабли уларни ёзиб олиб, кўринарли жойга илиб қўяман ёки доим ёнимда олиб юраман. Уларни муҳим суҳбатлар олдидан қайта ўқиб чиқаман.
4. Мен турли инсонлар ҳақидаги муносабатимни қисқача ёзма равишда ёзишни ўрганаман. Орадан вақт ўтиб, ёзувларимни солиштириб тураман. Олтин қоидаларга мувофиқ яшаётган инсон тезда ўзида ўзгаришларни: жуда кўпчилик инсонлар унинг эътиборини қозонаётганини, йигирма тўрт қоида эса одатга, ички эҳтиёжга айланаётгани сезади.
5. Агар менинг севимли инсоним бўлса, бугун унга биринчи учрашувдагидек эътиборли, мулойим муносабатда бўламан.

FОЛИБЛАР ҚОНУНИ. 19-ҚОНУН. ИШДАН ЧАЛFИМАСЛИККА ҲАРАКАТ ҚИЛИНГ

Том ва Сэм компанияга бир вақтда ишга келишибди. Том гарчи фаол инсон бўлса-да, уни доим қандайдир омадсизликлар таъқиб этар экан. Гоҳ унинг машинаси кутилмаганда бузилиб қолар, гоҳ паспортини йўқотиб қўйиб уни янгилашга мажбур бўлар, гоҳ уйининг ертўласида сув қувури ёрилиб кетарди. Унинг акси ўлароқ, Сэм анча босиқ ва унинг ишлари жойида эди. У сериалларни қолдирмасдан томоша қилар, кейинги сериядан қуруқ қолмаслик учун ишга оид учрашувларни камроқ белгиларди.
Орадан бир неча ой ўтгач, фирма директори Сэмни ишдан ҳайдабди ва у бу ҳолни бирор эътирозсиз қабул қилибди. Бироқ шу вақтнинг ўзида Том ҳам ишдан бўшатилибди. Бошлиқнинг бу қарори унинг катта эътирозига сабаб бўлибди. “Нега мен бу ялқов Сэм билан бир хил кўрилдим? Ахир мен ишлашни биламан ва хоҳлайман-ку?! Мен шунчаки вазиятнинг қурбони бўлдим”.
Директор унга шундай жавоб берибди: “Мен компаниямнинг гуллаб-яшнаши учун масъулман. Агар биз кўзланган мақсадларга етиша олмасак, фирмамиз ва унда ишлаётган инсонларнинг мавжудлиги шубҳа остида қолади. Мен учун режа қайси сабабга кўра бажарилмагани муҳим эмас. Мен учун ягона ўлчов мавжуд — якуний натижа”.
* * *
Ҳақиқий муваффақиятга эришиш учун бутун энергиянгиз ва кучингизни битта ишга жамлашингиз керак. Кўпчилик учун бу осон эмас, чунки нимадир уларга доим халақит бериб туради. Халақит берувчи омиллар исталган нарса бўлиши мумкин: спорт мусобақалари, жорий муаммолар, турли ҳаётий вазиятлар, оиладаги жанжал ва ҳатто об-ҳаво. Баъзи бир инсонлар, масалан, фақат ёмғир шаррос қуяётгандагина унумли ишлай олишади, яхши ҳаво эса уларга ишга диққатини жамлашда халақит беради.
Ишлардан чалғишда ўзимизда одат бўлиб шаклланган ишлаш ва фикрлаш услуби ҳам сабаб бўлиши мумкин. Агар тушга бориб қандайдир муҳим ишни қойилмақом қилиб тугаллаганингиз сабабли ишлаш учун иштиёқингиз сусайса, бу — ишдан ҳафсалангиз пир бўлиб, унга қўл силтаб ташлаб кетганингиз билан баробардир.