|
оц кемачига ю зланиб: «Эй, бақалоқ, сени хам бир цоп гўшт ўрнида зўрға тортиб чиқардик, ^ани бизларга хам атаганинг борми?»— деди. Бунга жавобаи Қ ўркок кем ачи уёқ-буёғини
араб: «И-е, мана икки товонимга иккита тош ёпишиб қо-либди»,— деб икки жавоҳирни Қўркмас кемачи ва унинг ше-рикларига берди. Улар хурсанд бўлиб олиш ди.
Гавҳар изловчилар Синдбод ва Кўрқоц кем ачига сув вэ таом лар бериб, таш налик ва очлик азобидан халос килди-лар. Сунг бир неча бор илонлар водийсига гўш т парча ларини таш лаб, етарли гавҳар, қимматбаҳо тош лар олиш гач, йўлга тушишди. Кейин денгиз қиргогида қолдирган кемаларига ўтириб, ю ртларига қайтдилар. Синдбод хам ватанига етиб ол-гач, халоскорлари ва ш ериклари — Қўрқмас кемачи, К ўркоқ кемачи билан хайрлаш иб, уйига қайтди. У ўз бошидан ке чирган саргузаш тларини, неча марта ўлимдан қолганларини эсларкан, энди тинч, осойишта умр кечираман, ҳеч қачон саёҳатга чикм айм ан, деб аҳд цилди. Л екин ,у бу сўзнинг усти дан чика олармикан?
1 8
Иккинчи саёҳат
ундай килиб, Синдбод сафардан кайтгач, уйида тинч, беташ виш ҳаёт кечираман, энди ҳеч қачон саёҳатга чиқмай-
ан, деб аҳд килган эди. Аммо у сўзида қатъий тура олар-
иди? Ахир, ўрганган кўнгил — ўртанса қўймас, деганлари дек узок-узоц ўлкаларни кезиш га, турли саргузаш тларни бош-дан кечириш га, не-не хавфу хатарлар ю зига тик караш га ўрганган одам уйида оёк узатиб ўтира олармиди?
Синдбод ҳам бир неча муддат уйида истикомат килди-ю, кўкгли яна саёхатни кумсаб колди. Қўлидаги бор мол-мулк-ни сотиб яна сафарга стлан ди. Бахтига кемада ўзкнинг эски синаш таси — кадрдони Кўрқмас кемачи — Абулборийни уч-ратиб колди. У ҳам Синдбодни кўриб хурсанд бўлди. Кема, эндкгина елканларини ёйиб, пўлга туш мокчи бўлиб тургани-да соҳил томондан бир бақало^ киш и: «Ҳай, ҳай, тўхтанг-л а р !» — деб шов^ин солиб кела бошлади. Бакалок одам ке
ага ҳаллослаганича чиқиб, ўзини Синдбоднинг оёги остига
тди : «Хожам, сизнииг сафарга чиқаётганингизни эшитиб, оёғимни қўлим га олиб югурдим. Х айриятки — улгурибман. М ени хам ола кетинг, сиз билан ю рсам хеч нарсадан кўрк-
майман», — деб эгилган бошини ердан кўтарди. Синдбод унинг -Қўрқок кемачи — Абулхасан эканлигини талиб : «Хуш келибсан, майли, биз билан суза кол»,— деб у билан кўриш-ди. Олдинги сафарида Қ ўркоқ кемачи билан қанча хавф-ха-тарларга дуч келганини, у дастлабига кўрко1>лик килса хам, ҳар калай, огир синовларга бардош берганини эслаб кулди.
ш а сафардан кейин нима билан ш угулланганини сўради.
ўркок кемачи кемачилик билан маш гул бўлганини, турли кемйларда ёлланиб иш лаганлигини айтиб берди.
Синдбодлар туш ган кема елканларини ёзганча сузиб кет ди, саёҳатчилариинр кўз олдиларида бир-биридан аж ойиб ман-заралар пайдо бўла бош лади. У лар денгизлардан денгизлар-
га,
|
соҳиллардан соҳилларга, у ш аҳардаи бунисига, у
|
гортдан
|
бу
|
юртга, ўлкалардан ўлкаларга
|
ўта бош ладилар.
|
Синдбод
|
ян а
|
саёҳатга чикқандан ўзида йўқ хурсанд, дўстлари
|
Қўрк-
|
мас ва Қўрқоқ кемачилар билан
|
тез-тез суҳбат қуриб,
|
ҳазил-
|
мутойиба билан кўнглини ёзиб борарди.
|
|
|
|
Одам кўнглини одам олади. Синдбод одатда саёҳатга чик-
|
қанда кемадагилар билан таниш иб, ошно тутинарди.
|
|
Бу са-
|
ар ҳам кемада бораётганларнинг кўпчилиги билан хамсуҳ-бат бўлиб, янги таниш лар орттирди, саёҳат таассуротлари билан ўртоқлаш ди. Ф ақат бир бадқово^ йўловчи унинг кўнг-лига ўтириш мади. Н овчадан келган, ранги заҳил, кўз караш - лари одамга тикандек қадалувчи бу йўловчининг исми жис-
ига яраш а — Абубаттол эди. У кўринганга заҳрини сочар, ўзича ҳаммага баҳо бериб, қўлтиғидаги цора даф тарчасига нималарнидир қайд этиб борарди. Синдбод Кўрқмас кемачи дан: «Бу ким?» — деб сўраганида у ж аҳл билан: «Ярамас сдам», — деди, Қ ўрқоқ кемачи эса унинг хакгида гапириш уё1>да турсин, номини эш итгандаёқ дир-дир титрай бош лади. Синдбод Қўрцмас кемачини бир четга чақириб суриштирган-да Абубаттолни ж ами кемачилар ёмон кўриш ини, у доим би-рсвларни пойлаб юришини, бирор нима сезса даргагам и ёки ўш а ж ойнинг амалдор-мансабдорларигами ш у заҳоти етка-зишни айтди. «Хуллас, хожам, бу ичиқора чақимчидан узоқ-роқ юрган маъқул», — деб ^ўйди. Синдбод бу гапларга унча зътибор бермай, елка кисиб қўя колди. Бир сафар улар Қўрк-мас кемачи билан кеманинг кандай бораётганлигини, бу ш ароитда уни янада тезроқ юргизиш мумкинлигини сўзла-ш аётган эдилар, нарироқда Абубаттолнинг қулоғини динг
Do'stlaringiz bilan baham: |
