|
Sirojiddin Sayyid
“Aylanayin qora qoshu ko’zingdan-a”
Muhammad Yusuf o’zbekning ko’ksini kuydirgan shoir edi. Chunki u kuysa
yozardi, gullasa yozardi. Kuyish uchun, gullash uchun odam oshiq bo’lishi kerak.
Muhammad Yusuf o’z millatini, o’z Vatanini, uning har bir giyoxi, xatto hasini
ham o’zidan-da ortiq suyardi. U she'r qidirmasdi, she'r uni izlab kelardi. Halqona ohang
uning satrlarida ajib sado berardi. Shu bois ham shoir she'rlari qo’shiq bo’lib qanot
yozardi. Bu qo’shiqlarda halqning dardi bor edi, orzusi, armoni bor edi. Ayni paytda
millatning mexri balqib turardi, Vatanning go’zalligi ufurib turardi.
"Ko’klamoyim ko’kingdan ber bir chimdim" deya bulbuddek bo’zlagan shoir
ko’klam o’z ko’ksiga sig’magan kunda - 26 aprelda tug’ilgan edi. U Andijonning
Marxamatida tug’ilib, butun halqimizning e'zoz va marhamatiga musharraf bo’lgandi.
Uni Qoraqalpog’istonda ham, Surxonda ham, Buxoro, Samarqandda ham birdek suyardi
muxlislari. U tom ma'noda halqimizning erka shoiri edi. U Toshkent viloyatining Chinoz
tumanidan O’zbekiston Oliy Majlisi deputatligiga saylangandi. U Parkentni o’zining
ikkinchi ijod maskani deb bilardi. "Kumushkon", "So’qoq" oromgoqlarida umr yo’ldoshi
Nazira va qizlari bilan xordiq chiqarardi. Muhammadjon Kumushkon soyida
cho’milishni nixoyatda xush ko’rardi. Shoirning o’nlab she'rlarini ilk o’quvchisi
bo’lganimdan, ayni paytda shoir she'rlari oq qog’oz yuzini ko’rganda uning o’z ovozidan
eshitganimdan faxrlanaman.
Bugun ana shu faxr bilan yonma-yon dilni armon ezadi, ko’ngilni sog’inch ezadi.
Kamoloti ko’ksiga sig’magan paytda naxotki shoir ketib qoldi, degan so’roq jismu
jonimni kemiradi. Chunki uning orzulari cheksiz edi.
Muhammad Yusuf benazir ustozi, O’zbekiston Kaxramoni Abdulla Orinov bilan
yonma-yon ishlayotganidan o’ziga sig’masdi. "Ustoz haqida ajoyib bir narsa boshlab
ko’ydim, bu xozircha sir" degandi Muhammadjon mamnuniyat bilan. Yana bir kuni u
menga "Men" degan doston yozayapman deb koldi.
-
Nima uchun ayian "Men" nomini qo’ydingiz degan savolimga:
-
Men deganim, bu o’zligim, o’zligimiz degani. Menim orqali, ko’nglim orqali
ko’rgan azobimizni, nasib etgan baxtimizni, xurligimizni kuylamoqchiman, - deya javob
bergandi.
Afsuski, bu bitiklar oq kog’ozga tushmay qoldi. "Yozilmagan qo’shiqlarim sizdan
uzr", deya xijolat bo’lgan shoirning yozilmagan she'rlari Toshkentda 5-qavatdagi beton
uyi devoriga bosh urayotgan bo’lsa ham ajab emas. Yozilganlari esa shoirni o’ldirmaydi.
Aylanayin qora qoshu ko’zingdan-a,
O’zingdan qo’ymasin halqim, o’zingdan-a!
Bu satrlarni bitgan shoirni halqi xech qachon unutmaydi. Zero, Muhammad
Yusuf desa har bir dilda "Xech kimga bermaymiz seni, O’zbekiston!" degan sado
jaranglaydi. Usmon Nosiri, Cho’lponi, Kodiriysining diydoriga go’ymay qolgan o'zbek
halqi endi Muhammad Yusufni ham sog’inib yashayapti. Chunki u halq shoiri edi, shu
halqning shoiri edi.
Men o’zimni Muhammad Yusuf ruxi oldida hamisha qarzdor xis qilaman. Chunki
uning mexridan ko’p bora baxramand bo’lganman. Shoir tug’ilgan kun uning uyiga
xofizlar sig’masdi. Bugun esa ko’ngilga qo’shiq sig’maydi. Yodnoma yozayapman-u,
ishongim kelmaydi. IZTIROB bilan "Qanday ketib kolding, Muhammad Yusuf" deya
so’rayveraman.
IZTIROB
Millatning dardiga d armon shoirim,
Endi o’z halqiga armon shoirim,
Yo’q, sening o’lganing yolg’on shoirim
Naxot ajal yo’lin bo’lmaydi to’sib,
Qandoq ketib qolding, Muhammad Yusuf?
Balqib turgan baxtning jarangiday xush,
She'r o’qib elingni qilarding sarxush,
Kayga shoshding, inim, tobutingdan tush,
Onang yo’llaringga turgandir chiqib,
Qandoq ketib qolding, Muhammad Yusuf?
Demagin sen bilan bitta jon ketdi,
Qancha yozilmagan she'r, doston ketdi,
Tangri senga bergan zo’r imkon ketdi,
Nolamdan tikonlar chiqmoqda o’sib,
Qandoq ketib qolding, Muhammad Yusuf?
Xar nafas ko’zlarim o’ngidadirsan,
Mexring bilan mexrim rangidadirsan,
Ox, endi oxlarning oxangidasan,
Qizlaring turishar sochlari to’zib,
Qandoq ketib qolding, Muhammad Yusuf?
Yulduz yo’lga chiqdi seni axtarib,
G’ulomjon, G’iyoslar g’aribdan g’arib,
Xofizlar bir kunda qoldilar qarib,
Naxot seni boshqa ko’rmaslar qaytib,
Qandoq ketib qolding, Muhammad Yusuf?
Muhammadi bilan baxtli Andijon,
Muhammadsiz qoldi axli Andijon,
Yig’lasang arziydi, yig’la Andijon,
Bobur ham Afg’onda yotibdi o’ksib,
Qandoq ketib qolding, Muhammad Yusuf?
Bexisht bolish bersin, bulbul shoirim,
Izingdan intizor ming gul shoirim,
Yo’q, sen o’lganing yo’q butkul shoirim,
O’zbek olib yurar joniga qo’shib,
Qandoq ketib qolding, Muhammad Yusuf?
Do'stlaringiz bilan baham: | 
