Muhabbat qissa yetim

1 Qo'shiqdan satr.
44

---

yeming tortish kuchini kesadigan bo‘yoq o‘ylab topilsa-yu, 
shu bo‘yoq bilan bo'yalsa tamom — “Volga” bolalaming 
pufagiday osmonga qarab intilaveradi! Uning ichida o‘tirgan 
odam derazadan qo'lini chiqarib yelpig‘ich bilan uni xohlagan 
tomoniga yurgizishi mumkin! Hamma gap mana shu bo'yoqni 
topishda!
Muhayyo kulaverib bukchayib qoldi.
- Faqat bo‘yoqqa qarab qolibsiz-da!.. Yo‘q, Anvaijon 
aka, sizga yashagani xalal bergan, olamni ko‘zingizga tor 
qilib ko'rsatgan odamlar emas, bitta Marg'uba ammangiz! 
Bitta ammangizdan qochish uchun uchar avtomobil ixtiro 
qilishning hojati bormikin?
- Nega bitta ammam bo'lar ekan, urf-odatimiz-chi? Uchar 
avtom obil qochish uchun kerak bo‘ lm asa, R ahim jon 
aytm oqchi, odamni x o ‘rlayd igan , odam ning nafasin i 
bo‘g‘adigan urf-odatlarimizni bombardimon qilish uchun 
kerak!- Jek Londonning xayoliy bir hikoyasi bor edi shekilli,— 
dedi Anvar.- Hikoya qahramoni xayoliy yo'llar bilan Amerikada 
kapitalizmni yiqitib, o‘miga boshqa tuzumni quradi. Lekin Amerika 
xalqi 
0
‘shanaqa xayoliy qurollami o‘ylab topguncha boshqa bir 
xalq oddiy miltiq bilan kurashib kapitalizmni yiqitdi. Biz ham 
shu yo'ldan borib, avtomobilni uchar qiladigan bo‘yoq 
topilmaguncha ro‘para kelgan oddiy tayoqni ko‘tarib jangga 
kirishimiz osonroq!
- Qani o‘sha oddiy tayoq?— dedi Muhayyo.
Anvar uning qo'lini ushladi.
- Jasorat!
Muhayyo qip-qizarib yergaqaradi.
- Mening qo‘limdan nima keladi...
- Qoiingizdan hech narsa kelmaydimi? Hech narsa kerak 
emas, menga faqat xalal bermasangiz bo'ldi! M arg‘uba 
ammam mendan kechib yuborishi mumkin, bu juda ham 
katta musibat emas! Lekin sizning ota-onangiz sizdan 
kechishmaydi, qo'rqmang!
Muhayyo hamon yerga qaraganicha eshitilar-eshitilmas 
dedi:
- Dadam durustlar, ayam eskicharoq...
Muhayyo qorong‘i tushib, teraklar orasidan zo‘riqqanday 
ko‘kimtir qizil oy ko‘tarilganda ketgani qo‘zg‘aldi. Anvar
45

---

uni xilvat, oydinda ola-chalpoq yo'laklardan uyiga eltib qo‘ydi. 
U lar ko‘chaning bu yuzidagi kattakon qayrag‘och tagida 
to‘xtashdi. Muhayyo xayrlashgani qo‘l berdi. Anvar uning 
qo‘lini qattiq qisib o‘ziga tortdi, Muhayyo yaqinroq kelib 
ikkinchi qo'lini uning ko‘kragiga qo‘ydi. Anvar o‘tgan safar 
yuzidan o‘pgani intilganida Muhayyo xafa bo‘laman degani 
uchun yana qo‘lidan o‘pdi, qayta-qayta o'pib yuziga surkadi. 
Muhayyo bu safar qo‘lini tortib olmadi, lekin xavotir olib 
ko‘chaning u yuziga qaradi. Eshik oldida onasi qop-qora 
haykalday bo‘lib turar edi. Muhayyo “voy o‘lay!” deganicha 
yo‘lkani qiyalab, onasining ro‘parasidan ko‘chaning u yuziga 
o‘tdi.