Muallifdan

ЮРТИМ

Юртим, адо бўлмас армонларинг бор,

Тошларни йиғлатган достонларинг бор, Ўтмишингни ўйлаб оғрийди жоним,
Кўксинг тўла шаҳид ўғлонларинг бор.

Бағрим ўртар бир ўй баҳор айёмлар, Ой борган ёқларга термулиб шомлар.

Айбин билмай кетган Акмал Икромлар, Файзуллодек марди-майдонларинг бор...

Юртим, кўнглингдек кенг осмонларинг бор, Юлдузни йиғлатган достонларинг бор.

Осмонларингдан ҳам дийдорингга зор,
Жайрондек термулган Чўлпонларинг бор.

Қўлинг қадоғига босай юзимни, Онамсан-ку, оғир олма сўзимни, Қайинбарглар ёпиб қаро кўзини Олисларда қолган Усмонларинг бор.

Алҳазар, алҳазар, минг бор алҳазар, Ана, юришибди кийганлари зар,

Қодирийни сотиб шоир бўлганлар — Меҳробингдан чиққан чаёнларинг бор..

Қурбонинг бўлайин, эй онажоним,

Сенинг фарёдларинг, менинг фиғоним, Ўтмишингни ўйлаб ўртанар жоним,
Айтсам адо бўлмас достонларинг бор.

ЎҒЛОНЛАР

Ўзбек деган чўнг чинорнинг новдаси, Яшнаб кетиб сўлиб қайтган лолалар. Оқтўрғайдек озғингина гавдаси,

Аскарликдан ўлиб қайтган болалар.

Ўзбекка ёв ҳар жойда бор, ҳамдам йўқ, Ундан ювош, ундан мўмин одам йўқ.

Ўзбекка ўқ ҳар жойда бор, малҳам йўқ, Аскарликдан ўлиб қайтган болалар.

Йигит йўли бўлмайди-ку хатарсиз,

Биз ўйлардик: бир кун келиб қайтарсиз! Темир тобут ичра қақшаб ётарсиз,
Аскарликдан ўлиб қайтган болалар.

Ўз юртида сувга чўкиб ўлмаган, Ўтда куйса қуйиб, ўксиб ўлмаган.

Ё бир жангда қонин тўкиб ўлмаган — Аскарликдан ўлиб қайтган болалар.

Онангиз зор йиғлаб бағри гирёндир, Айби нима боламни? — деб ҳайрондир Тинч кунларда увол кетган ёмондир,

Аскарликдан ўлиб қайтган болалар.

Ўз уйида эрка ўғлон эдингиз,

Ёт юртларда бунча сарсон бўлдингиз! Мозорларда ўн саккизга тўлдингиз, Аскарликдан ўлиб қайтган болалар.