Mizroraxmatova Gulnoraning

Xulosa

Adabiyot o`ta sirli olamdir. Ijodkorlar yaratgan asarlarning taqdiri ham turfa xil. Binobarin, XV asrda yaratilgan asar XVII asrga kelib butunlay unutilishi, XIX asrda keng kitobxonlarga ega bo`lgan asar XXI asrda faqat haqorat bilan tilga olinishi mumkin. Bu shavqatsiz hayot qonunidir, ehtimol.

Xo`sh, o`ylab qolamiz, adabiy asarning turfa xil taqdirga ega bo`lishiga sabab nima? Nima sababdan ba`zi asarlar minutlarda kitobxon xotirasida saqlanib qolsa, ba`zilari mangulikka daxldor.
Fikrimcha, buning bosh sababi qahramonlarning xarakterining hayotiyligidadir. Chunki xarakter naqadar ishonchli va inson “men”iga yaqin bo`lsa, u shunchalik uzoq umr ko`radi. Bu asarlarda davrlar o`tib inson o`zining qaysidir jihatlarini ko`raveradilar va qaysidir his-tuyg`u ular uchun tanish tuyulaveradi.
Ishonchim komilki, asrlar o`tsa-da o`zbek kitobxoni har safar Abdulla Qahhor ijodiga birinchi marotaba duch kelganida xuddi men his qilgan hayratni tuyadi. “O`g`ri”da asl o`g`ri kimligini o`ylab qolsa, “Bemor”ni o`qib yuragining bir burchagi ivishadi, “Dahshat”ni o`qib, Unsin fojiasidan larzaga tushadi.
Bugun biz Abdulla Qahhorning bor-yo`g`i ikkitagina hikoyasiga ozmi-ko`pmi fikr bildirdik. Adib ijodi haqida batafsil to`xtalishning iloji yo`q, albatta. Yagona to`g`ri yo`l adib kitoblariga murojaat qilish va yozuvchi ijodi namunalari bilan kengroq tanishishdir. Shunda ishonamanki, siz ham “nimanidir” his qilasiz va o`sha “nimadir” sizni o`ylantiradi.