Milliy universiteti xorijiy filologiya fakulteti jahon adabiyoti kafedrasi

I Bob. Adabiyotshunoslikda peyzaj va uning turlari, funksiyalari

Peyzaj  (frans. paysage – mamlakat, joy) – 1) rassomlik (rang tasvir, grafika) va haykaltaroshlik (relyef)da tabiatni aks ettiruvchi janr yoki shu janrda yaratilgan alohida asar; 2)adabiyotda – badiiy soʻz vositasidagi tabiat tasviri, ifodasi. “Adabiyotshunoslik lugʻati”da peyzaj taʼrifi xususida shunday deyiladi: “Adabiy asarda yaratiluvchi voqelikning muhim komponenti, voqealar kechuvchi ochiq makon (yopiq makon − interyer) tasviri”². Haqiqatan ham adabiyotshunos olimlarimiz I. Sulton, B. Sarimsoqov, T. Boboyev, H. Umurov, Y. Solijonov, D. Quronovlar taʼkidlaganidek, peyzaj avvalo badiiy asarda tasvirlangan tabiat tasviri. Peyzaj faqatgina zamon va makon tasviridangina iborat emas. Peyzaj muammosini maxsus monografik rejada ishlagan M. Sultonova mazkur vositaning badiiy asardagi oʻrni masalasi haqida shunday mulohaza yuritadi: “yozuvchi oʻz gʻoyaviy niyatini faqat qahramonlarning xatti-harakatlari orqali emas, balki ularni oʻrab turgan tabiat manzaralarini tasvirlash orqali amalga oshiradi. Peyzaj tasviri orqali oʻquvchiga taʼsir etishni, undagi goʻzallik tuyg‘ularini tarbiyalashni ham koʻzda tutadi”. Kuzatganimizdek, olima peyzaj tasvirining qahramon xatti-harakatlari bilan uygʻun kelishidan tashqari, kitobxon qalbiga taʼsir oʻtkazuvchi tarbiyaviy, maʼrifiy va estetik vazifasini ham uqtirib o‘tadi. Peyzaj yozuvchining o‘z asarida tanlagan ifoda usuli va ijodiy uslubi bilan bog‘liq holda turlicha vazifalarni bajarishi mumkin. Tabiat manzarasi tasviri orqali yozuvchi o‘zining yurtiga, Vataniga, ona tabiatga boʻlgan munosabatini ifodalaydi.

Tabiat tasviri syujetning tarkibiy qismlaridan biri boʻlib, asarning gʻoyaviy-estetik quvvatini oshirish, syujet rivojini tezlatish yoki sekinlatish, qahramonning ichki dunyosini ochish kabi vazifalarni bajaradi. Bu bilan peyzaj badiiy asarda ishtirok etuvchi personajlarni yanada toʻlaqonli ifodalashga yordam beradi. Badiiy asarda peyzajdan 2 xil usulda foydalaniladi: qahramonning ruhiy holatini tabiat tasviri bilan parallel ravishda tasvirlash va qarama-qarshi (kontrast) usulda tasvirlash. Peyzaj tasviri orqali muallif oʻzining asosiy gʻoyaviy niyatini ilgari surishi ham mumkin. Masalan, Choʻlpon "Kuz" sheʼrida fasl koʻrinishini chizish orqali rus bosqinchiligining mudhish oqibatlarini koʻrsatmoqchi boʻladi. Shuningdek, Oybekning "Naʼmatak", H. Olimjonning "Oʻzbekiston", "Oʻrik gullaganda", A. Oripovning "Sen bahorni sogʻinma-dingmi?" sheʼrlari Peyzaj lirikasining eng yaxshi namunalari hisoblanadi. Tadqiqotchi peyzaj tasvirining esselarda ham muhim badiiy tasvir vositasi ekanligini Sh. Xolmirzayevning shoir doʻsti Abdulla Oripovga bagʻishlangan “Yoʻllarimiz ayro tushdi, ammo…” essesi tahlilida (kuz faslining esseda ramziy peyzaj vositasi ekanligini) ham jiddiy kuzatgan. Peyzaj yozuvchining oʻz asarida tanlagan ifoda usuli va ijodiy uslubi bilan bogʻliq holda turlicha vazifalarni bajarishi mumkin. Tabiat manzarasi tasviri orqali yozuvchi oʻzining yurtiga, Vataniga, ona tabiatga boʻlgan munosabatini ifodalaydi.

Peyzaj - muallifning uslubi va uslubiga qarab, badiiy asarda turli funksiyalarni bajaradigan tabiat rasmlari. Ushbu atamani faqat bitta ta’rif bilan berish mumkin emas, chunki zamonaviy adabiyotshunoslik fanida terminologik xilma-xillik muammosi mavjud. Turli darsliklar va kitoblarda “peyzaj” tushunchasi turli xil talqin qilinadi. Masalan:

Peyzaj  - yozuvchining uslubi va uslubiga qarab badiiy asarda turli funksiyalarni bajaradigan tabiat rasmlari va adabiy tanqidga kirish bo’yicha darsliklar boshqa ta’riflarni beradi.

Peyzaj  - adabiy asar dunyosining tarkibiy qismlaridan biri, ochiq maydonning tasviri (ichki qismdan farqli o’laroq, ichki makon tasviri) .

Peyzaj - tavsif, tabiat manzarasi, harakatlar sodir bo’ladigan real vaziyatning qismi; personajlarning ruhiy holatini ta'kidlaydi yoki yetkazadi: insonning ichki holati tabiat hayotiga taqqoslanadigan yoki qarama-qarshi .

“Peyzaj” tushunchasi rassomchilikdan boshlangan va u yerdan adabiyotga o‘tgan.

Adabiyotshunos olimlar (A.I. Beletskiy, V.E. Xalizev) “peyzaj rivojlanishi odamda tabiat tuyg‘usining rivojlanishi bilan bog‘liq” – deb ta’kidlab o‘tishgan.³.

Tabiat tuyg‘usi qadimgi davrlardan beri rus xalqiga xos bo'lgan. Ammo dunyo qonunlarini bilish, kosmik hayot va insonning ma’naviy faoliyati bilan bog‘liq estetik tajriba sifatida u asrlar osha asrlar davomida bir avloddan ikkinchi avlodga o‘tdi. Adabiyot va rasm odamning tabiat va uning hayotini tushunishining turli bosqichlarini aks ettirdi.

XVIII asr adabiyotida tabiatning tasviri asosan stereotiplar, klise va odatiy joylarga bo’ysundi. XIX asrda Pushkindan boshlab manzara tabiati tubdan o’zgardi. Muallifning individual qarashlari va tabiatning dam olishi davri keldi. XIX - XX asrlarning har bir yirik yozuvchisiga nisbatan alohida tabiiy dunyo haqida gapirish mumkin. Adabiyot va rasm odamning tabiat va uning hayotini tushunishining turli bosqichlarini aks ettirdi. Adabiyotda ob’yektiv mavjud bo’lgan dunyo sifatida tabiatning tasviri insonga qiziqish, sentimentalizm va romantizmni uyg‘otadigan yengil tuyg‘ular bilan bir vaqtda paydo bo‘ladi. Romantiklar uchun, o’zini anglaydigan odamning shaxsiy va jamoat hayotida “Men” ni erkin namoyish etish istagi davlat qonunlarining, diniy ta’sirlarning, odamlarning munosabatlarining, erkinlik istagining va yangi ijtimoiy sharoitlarning yaratilishi bilan kurashdi. Asarlardagi peyzajning falsafiy va psixologik ahamiyati, badiiy tasvirning boshqa vositalari bilan bog’liqligi: portret, nutq, qahramonlarning mualliflik tavsifi ko’pincha yozuvchilarning diqqat markazida bo’ladi. Peyzaj tushunchasi juda tez-tez ishlatiladigan va shu bilan birga noaniq tushunchalar soniga bog‘liq. Ko'pincha adabiy va badiiy izlanishlar mualliflari peyzajni “rasm, tabiatni aks ettiruvchi rasm, shuningdek badiiy asarda tabiatning tasviri” tushunchasidan kelib chiqadilar. "Tabiatni tavsiflash" tushunchasiga nimalar kiritilganligi aniq ko’rsatilmagan. Ayni paytda, bu ta’rif keng va tor tushunchani anglatadi.

A.I. Beletskiy peyzaj to’g’risidagi tushunchani tor tushuncha deb ta‘kidlaydi. Olim tabiatni tiriklar, bizni o’rab turgan va o’liklarga ajratadi va biz yaratgan yovvoyi tabiat manzarasi, o’lik esa - natyurmus deb nomlanishini tavsiflaydi. 

Ensiklopedik adabiy lug’at peyzajning ikkita tushunchasini birlashtiradi. Peyzaj “tashqi dunyoning har qanday ochiq maydoniga qaraganda kengroq tabiatning tavsifi” deb ta’riflanadi⁴.

Peyzaj tushunchasini keng talqin qilish V.E. Xalizev ga ham beriladi. V.E. Xalizev peyzaj keng maydonlarni, har qanday ochiq maydonni tavsifi sifatida aniqlanadi. Bundan tashqari, V.E. Xalizev badiiy asarda tabiatning mavjud bo’lishining boshqa shakllari haqida gapiradi: tabiat kuchlarining mifologik timsoli, she’riy personifikatsiyasi, tabiat haqidagi hissiy jihatdan rangli mulohazalar, hayvonlar va o’simliklar tasvirlari (ularning portretlari)⁵ . Badiiy asarda tabiatning mavjudligi turli shakllari masalasi bilan bog’liq holda, peyzajni o’ziga xos xususiyatlar, elementlar va uning motivlaridan ajratish kerak bo’ladi.

N. Muradaliyeva badiiy asarda uchta elementni, peyzajning uch darajasini ajratishni taklif qiladi: peyzaj tafsilotlari, peyzaj rasmlari, peyzaj ishlari.

Peyzaj tafsilotlari “ma’lumot, hissiy tarkib va estetik baho va muallifning pozitsiyasini o’z ichiga olgan majoziy tafsilot” deb nomlanadi. Badiiy asarda peyzaj tafsilotlari, odatda, turli xil yo’llar ko’rinishida paydo bo’ladi. Bu tasvir mavzusi emas, balki ob’ektni tasvirlash vositasi. Peyzaj tafsiloti kontekstda xizmat vazifasini bajaradi. Peyzaj tafsilotlariga asoslangan metaforali tasvir san’at asarining qahramoni qiyofasini yangilaydi .

Peyzaj asarining, ya’ni peyzajning mustaqil adabiy janr sifatida mavjudligi masalasi munozarali. Ba‘zi tadqiqotchilar “ peyzaj nafaqat rasmda, balki she’riyatda ham mustaqil janrdir. Uning tuprog’i, badiiy funksiyasi va estetik mohiyati bittadir»⁶.

Boshqalar, adabiy peyzaj, go’zal manzaradan farqli o’laroq, mustaqil janr shaklida ajralib turmaydi, “turli nasr va she‘riy janrlar asarlaridagi tarkibiy qism sifatida” badiiy matnga bo’ysunadi, deb hisoblashadi.

Peyzaj qahramonlarning ichki dunyosini ochishga hissa qo’shadigan personajlash vositasi bo’lib xizmat qiladi (klassik misol - Pushkinning Tatyana, “Rus joni”, asosan, rus tabiati bilan doimiy va chuqur aloqa tufayli).

Harakatning asosi bo’lib, u bir vaqtning o’zida qahramonning ichki holatini ob’ektivlashtirish vositasi bo’lib xizmat qiladi. Tabiatga bo'lgan munosabat bizga qahramonning dunyoqarashining ba’zi muhim jihatlarini ko'rsatadi (masalan, Turgenevning “Ota va o'g'illar” romanidagi go’zal, estetik jihatdan muhim manzara fonida sodir bo’layotgan tabiat haqida munozaralar Arkadiy va Bazarovning personajlari va dunyoqarashidagi tafovutlarni ochib beradi).

Adabiyotshunoslikda peyzaj quyidagi funksiyalarni bajarishi mumkin:

• 
  lirik qahramon obrazini yaratishga hissa qo’shadi
  
• 
  mahalliy lazzat yaratish vositasi sifatida ishlaydi
  
• 
  bu joy va harakatlar bilan bevosita bog’liq bo'lgan fon
  
• 
  psixologik xususiyatni o’z ichiga oladi: belgilarning hissiy holatini soyalar yoki ta’kidlaydi
  
• 
  yozuvchining falsafiy mulohazalari manbai
  
• 
  tabiiy va inson dunyosi o’rtasidagi chegaralar xiralashganida dunyoni ko’rish prizmasi va uslubidir
  
• 
  ijtimoiy turmush sharoitlarini tavsiflash vositasi bo’lib xizmat qiladi
  
• 
  ramziy ma’noga ega bo‘lishi mumkin.
  

Peyzajni tahlil qilish adabiy asarni, personajlarning tabiati va muallifning voqealarga munosabatini tushunish uchun juda muhimdir.