Bizga ma’lumki, iqtisodiyotning tarkibiy qismi hisoblangan mikroiqtisodiyot jamiyatdagi cheklangan resurslardan alohida xoʻjalik yurituvchi subyektlar va alohida isteʼmolchilar qay darajada foydalanishini oʻrganadi. Koʻpchilik jamiyatlarda, resurslar millionlab isteʼmolchilar va ishlab chiqaruvchilarning birgalikdagi harakatlari yordamida taqsimlanadi. Shuning uchun ham mikroiqtisodiyotning vazifasi alohida olingan subyektlar tomonidan qaror qabul qilish jarayoni va oʻzaro xatti-harakatlarini oʻrganishdir: ular qancha ishlaydilar, ular nima sotib oladilar, ular qancha tejab qoladilar va ular qancha sarmoyalarini investitsiya qiladilar. Shu sababdan ham jamiyatning resurslarini boshqarish muhimdir, chunki bu resurslar cheklangan. Cheklanganlikning ma’nosi jamiyatdagi resurslar taqchil boʻlganligi uchun, jamiyat odamlar xohlaganday hamma tovar va xizmatlar bilan ta’minlay olmaydi. Uy xoʻjaligi oʻzining har bir a’zosiga ular xohlagan har bir narsani bera olmagani kabi, jamiyat ham oʻzining har bir a’zosini ular intilayotgan darajadagi hayot tarzining yuqori darajasi bilan ta’minlay olmaydi.
Aynan shuning uchun mikroiqtisodiyot fanining e’tibor markazida – ishlab chiqarish uchun zarur resurslarning cheklanganlik muammolarini va ulardan oqilona foydalanishni ta’minlash yoʻllarini oʻrganish turadi. Kishilarning cheksiz ehtiyojlarida resurslarning cheklanganlik muammosini har qanday hal etilishi tanlash holatini, ya’ni insonlarning turli ehtiyojlarini qondiruvchi tovar va xizmatlarni ishlab chiqarish uchun bir resursni ishlatish mumkin emasligini koʻzda tutadi. Bunda inson har doim ham “barchasi yoki hech narsa” xilidagi qarorni qabul qilmaydi. Koʻpincha inson bir iqtisodiy ne’matning ma’lum miqdorini olish uchun boshqasining ma’lum miqdoridan voz kechadi. Bunday tanlov murosali deb ataladi. Murosali tanlov asosida muqobil qiymat tamoyili yotadi. Muqobil qiymat – bu voz kechilgan boshqa iqtisodiy ne’mat qimmati bilan oʻlchanadigan iqtisodiy ne’mat qimmatidir. Shuni esda saqlash lozimki, inson ehtiyojlarining birini qondiruvchi iqtisodiy ne’matlarni tanlash, boshqa ehtiyojni qondiruvchi iqtisodiy ne’matlardan voz kechishga olib keladi. Masalan, sizda mavjud boʻlgan 3 metr mato boʻlagidan yo koʻylak, yoki kamzul tikish mumkin. Mato miqdorining cheklanganligi uchun ham sizda ham koʻylak, ham kamzul tikish imkoni yoʻq. Bu vaziyatda tanlash kerak boʻladi. Bu tanlov yo koʻylakdan, yoki kamzuldan voz kechishni koʻzda tutadi. Koʻylakni tanlash qarori kamzulga ega boʻlishdan voz kechishni bildiradi, ya’ni yangi koʻylakning qimmati kamzulga ega boʻlib, olish mumkin boʻlgan foyda va quvonchlarga teng. Unda koʻylakning muqobil qiymati borligi aytiladi – bu kamzul. Agar kamzul tanlansa – uning muqobil qiymati koʻylak boʻladi. Mikroiqtisodiyot fani iqtisodiy ne’matlarni ishlab chiqarish va taqsimlash jarayonlarini oʻrganib, ularni oqilona ishlatish tamoyiliga asoslanadi. Oqilona ishlatish tamoyili bu inson oqilona faoliyatga intilishi, ya’ni eng kam resurslarni sarflab, oʻzining eng koʻp ehtiyojlarini qondirishi haqidagi fikrdir. Bu koʻplab yoʻllar ichidan inson cheklangan resurslardan yaxshiroq foydalanishga intilib, eng yaxshisini tanlashini bildiradi. Agar resurslar mutloq cheklangan boʻlganida edi, tanlov qilish imkoni boʻlmas edi. Agar cheklanganlik boʻlmaganida, unda tanlov ham kerak boʻlmasdi. Tanlash muammosi cheksiz, chunki biz bitta qaror bilan cheklanmasdan, ularning koʻpiga egamiz. Tanlov resurslardan foydalanishning eng yaxshi yoʻllari oʻrtasida boradi va resurslardan foydalanishning eng yaxshi yoʻli kam xarajat qilib eng yuqori natijaga erishish yoʻli boʻladi. Har qanday fan singari mikroiqtisodiyot fani ham kuzatilayotgan voqealarni tushuntirish bilan shugʻullanadi. Masalan, ishlab chiqarishda iste’mol etiladigan xomashyo narxi oʻzgarganda firmalar nima sababdan ishchilarni ishdan boʻshatish yoki ishga qabul qilishga intiladilar? Agar xomashyo 10 % ga qimmatlashsa, firma ularning qanchasini boʻshatish yoki qabul qilishi talab qilinadi? Shu haqidagi fikrlar mikroiqtisodiyotda tushuntiriladi. Mikroiqtisodiyot bu taxminni ma’lum miqdorda tovar ishlab chiqarish maqsadida firma, ish kuchi, kapital qoʻyilmalar hajmi va xomashyoning rejalashtirishini tushuntirib berish uchun qoʻllaydi. Mikroiqtisodiyot ishlab chiqarishning asosiy omillari boʻlgan ish kuchi, kapital va xomashyo narxlarining oʻzgarishiga, va shuningdek, boʻlgʻusi oʻz mahsulotining narxiga koʻra firma ishlab chiqarishni qanday rejalashtirishini izohlab beradi.
Mikroiqtisodiyotning ahamiyati alohida tadbirkorlar, korxonalar, uy xoʻjaliklari, oddiy fuqarolar faoliyatida zarur. Amalda bizning asosiy maqsadlarimizdan biri xoʻjalikka oid qarorlarga kelinganda qanday qilib mikroiqtisodiyot tamoyillari qoʻllanishini koʻrsatishdan iborat. Mikroiqtisodiyotning amalda qoʻllanishini koʻrsatuvchi jahon amaliyotida yuz bergan misolni keltiramiz. Korporatsiya darajasida bir qarorga kelish. 1985-yilning oxirida «Ford» kompaniyasi oldingi gʻildiraklari tortadigan va samarali aerodinamik shaklga ega boʻlgan «Tauras» nomli yangi avtomobil modelini bozorga taqdim etdi. Mashina katta muvaffaqiyatga ega boʻldi va 1987-yilga kelib «Ford» kompaniyasi foydasini deyarli 2 marta koʻpaytirdi. Bu mashinaning dizayni va samarali ishlab chiqarilishi muhandislik tafakkurining eng yangi yutuqlarini qoʻllash bilan bogʻliq edi, u ancha-muncha iqtisodiy masalalarga ham daxldor boʻldi. Firma menejerlari yangi dizayn xaridorlar tomonidan qanday ma’qullanishini tushunib yetishlari kerak edi. Iste’molchilarni mashinaning texnik tavsiflari va tashqi koʻrinishi qoniqtiradimi? Dastlabki talab qancha boʻladi, u vaqt oʻtishi bilan qanday oʻzgaradi va bunga avtomobilning narxiga qanday ta’sir koʻrsatadi? Iste’molchilarning talab-ehtiyojini oʻrganish, yangi mashinaga boʻlgan talabni prognozlash, mashina narxi oʻzgarganda unga talabning oʻzgarishi «Tauras» dasturining muhim qismini tashkil etdi. Soʻng «Ford» model qiymatini belgilashi kerak edi: ishlab chiqarish xarajatlari va ularning yiliga qancha mashina chiqarilishiga qarab oʻzgarishini aniqlash zarur edi. Shuningdek, kasaba uyushmasi bilan ish haqining miqdori toʻgʻrisidagi muzokaralar natijasi,
poʻlat va boshqa xomashyolar narxi ham hisobga olinishi kerak edi. Ishlab chiqarishda tajriba koʻpaygan sari ishlab chiqarish xarajatlarining pasayish miqdori va tezligini ham tahlil etishga toʻgʻri keldi. Bu ma’lumotlar maksimal foydani qanday olish mumkin, buning uchun yiliga qanday miqdorda mashina chiqarishni rejalashtirish kerak, degan savollarga javob topish talab qilinar edi. «Ford» narx shakllantirish strategiyasini ishlab chiqishi kerak edi, bundan tashqari raqobatchilarning bu strategiyaga qanday javob berishini ham chamalab koʻrishiga toʻgʻri kelar edi. Masalan, mashinaning dastlabki «yengillashtirilgan» modeliga past narx, lekin uning gidravlik boshqarish tizimi bor, havo konditsioneri mavjud individual modelga esa yuqori narx qoʻyish kerakmi? Yoki mashinalarni «standart» qilib ishlab chiqarish va ularning jamiga ancha yuqori narx belgilash yanada qulay boʻladimi? Bunga JM («Jeneral motors) va «Kraysler» kabi raqobatchilar «Ford» qoʻygan narxdan qatʼiy nazar, qanday javob qaytaradilar? JM va «Kraysler» oʻz mashinalari narxini tushirish orqali «Ford» ham narxni tushirishga majbur etadimi? «Ford»ning ham narxni pasaytirishga harakat qilishi xavfi JM va «Kraysler»ning narxlarni pasaytirishdan tiyib tura oladimi? «Tauras» dasturi yangi ishlab chiqarish uskunalariga katta kapital qoʻyishni talab qilgan, kompaniya esa bu bilan bogʻliq riskka va uning kutilayotgan oqibatlariga baho berishi zarur edi. Riskning bir qismi benzinning boʻlgʻusi narxi aniq boʻlmasligi bilan (benzinning yuqori narxi kam litrajli mashinalarga talabni oshirib yuboradi), riskning boshqa qismi esa firma ishchilariga beriladigan ish haqi miqdorining aniq boʻlmasligi bilan bogʻliq edi. Kapital qoʻyish haqida qarorga kelinganda bu savollarga javoblarning noaniqligini qanday hisobga olish kerak? «Ford» birlashgan firma boʻlib ma’lum tashkiliy muammolarni ham hal etishi kerak edi, chunki uning bir boʻlinmasi mashina ayrim qismlarini ishlab chiqaradi, boshqalari esa yigʻish bilan shug ʻullanadi. Turli boʻlinmalar menejerlariga mukofot puli ajratilishi ham kerak. Avtomobilni yigʻuvchi boʻlinmalar boshqa boʻlinmalardan oladigan dvigatellarga qanday narx qoʻyishi lozim. Hamma detal va qismlarni oʻz zavodlaridan olish kerakmi yoki ulardan ba’zilarini tashqaridan olish ma’qulmi? Nihoyat, «Ford» oʻz faoliyatida hukumat va qonun chiqaruvchi idoralarning talablarini hisobga olishi kerak.