Microsoft Word yukduzlar mangu yonadi ziyouz com doc

 
1 
Бу, Қобил шўронинг тўйида бўлди. 
Колхоз катталари шўронинг иззати учун хизматда бўлди. 
Катталар орасида Бўри полвонда бўлди. 
У яқинда бригадир бўлди. 
Бригадирликка тайинланиши қизиқ бўлди: колхоз раиси бир неча полвон билан қўшни Регар 
туманига тўйга шайланди. 
Бўри полвонгада одам юборди. 
— Боролмайман, мазам йўқ... — деди Бўри полвон. Аслида, бормаслиги боиси бошқа ёқда 
бўлди. Бўри полвон раисни ёмон кўрди. Бўри полвон раисдан ҳазар қилди. 
Ҳазар боиси, раис бузуғоёқ бўлди... 
Шу боис, Бўри полвон раис билан тўй-маъракаларга юрмади. 
Бўри полвон раис билан ош-қатиқ бўлмади. 
"Наҳс босган одам билан бир ёққа юриб бўладими? Бўлмайди! Тағин, йўлда бирор-бир 
фалокат юз беради-да, баримиз жувонмарг бўлиб кетамиз..." 
Бўри полвон ана шундай ўйлади! 
Бўри полвон, раисимиз ўзи келиб қолмасайди-ёв дея, бошини сочиқ билан ўраб-ўраб олди. 
Кўрпа-тўшак қилиб ётди. 
Дарҳақиқат, раис бир бригадир билан келди. Девордан йўталиб-йўталиб бўйлади. 
Қабатидаги бригадирдан: 
— Кампирнинг оти нима эди? — дея сўради. 
— Ойхол момо, — жавоб берди бригадир. 
— Э, ҳа, Ойхол момо... Ойхол момо! О, Ойхол момо! — дея чақирди раис. 
Бўри полвон миқ этмади. Дераза пардаси бурчидан бир кўзлаб қараб ётди. 
Бўри полвон онаси молхонадан чиқиб келди. Онаси қўллари... қоп-қора таппи юқи бўлди! 
Раис афтини буриштирди. Юзини четга ўгирди. 
— Тфу! — дея тупурди. — Қўлингизни нарёққа қилинг-е, кампир! Фаҳм-фаросат борми 
ўзи!.. 
— Тирикчилик, иним, тирикчилик, — деди онаси. 
— Тирикчилик бўлса, одамга ўхшаб ўтин олинг, кўмир олинг!.. 
— Кўмирни пулга беради-да, иним. Нафақани оширсаларингиз экан, кўмир олсак. 
— Қиладигаи касбингиз таппи ёпиш бўлса, нафақангизни ошириб бўладими! Бу... полвон 
қани? 
Онаси Бўри полвон тайинламиш гапни айтди: 
— Кўчага чиқиб кетиб эди, — деди. Раис алам билан деворга тупурди; 
— Тфу! — деди. — Ҳозиргина уйида дейишди-ку? 
— Чин, уйда эди. Боянагина дўхтирга бораман, деб кетди. 
Раис елкасидан нафас олди. 
— Уф-ф! — дея, тағин тупурди. 
Раис пешонаси тиришди. Раис кўзлари қисилди. Раис лаблари чўччайди. 
Раис... аламини Бўри полвон онасидан олди: 
— Беш кунлигингиз борми-йўқми, нафақани нима қиласиз! — дея жўнади. 
"Ҳе, энағар наҳс..."— дея сўкди Бўри полвон. 

---

Тоғай Мурод. Юлдузлар мангу ёнади (қисса)