Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

MENI MENDAN QUTQARING 

 

Men mutassib bir oilaning qizi edim. 1965 yilda Istanbulga ko'chdik. Majidiyako'yda 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li 

 

 

www.ziyouz.com kutubxonasi 

67

fabrikaga ishga kirdim. Har kuni ishga borishdan oldin buvimning nasihatlarini 

eshitardim. Zerikarli edi. Buvimni esa yahshi ko'rardim. Sut solingan shishani qo'yniga 

solib isitmaguncha uni menga tutmas edi. Ha, meni shunday avaylab o'stirdi.  

Endi fabrikaga ishga borib kelar ekanman, yarim ochiq o'ralgan boshim uchun, 

kiyinishim uchun uyalmay qo'ydim. Go'yo barcha meni kuzatib kamsitayotgandek 

tuyulardi. Uyimdagilarni esa jahli chiqa boshladi. Keliib-kelib bu qoloq oilada tug'ildimmi, 

deya isyon qilardim. Uydagilardan yashirin bo'yanib, ro'molimni sumkachamga solib 

qo'ya boshladim. Ota-onam:"Boshingni ochma", deyoshardi, lekin o'zlarini ishi 

musulmoncha emasdi.  

Bir sotuvchi bola bilan do'stlashdik. Bir yil hech kim bilmadi. Bir yildan so'ng bir 

dindor yigit meni qo'limni so'rab keldi. "Alloh saqlasin, uydagilarning diniy tashviqi 

yetmaganiday, yomg'irdan qutulib, jalaga tutilamanmi, dindor erga tegamanmi", - 

dedim. Bu so'zimni o'sha yigitga yetkazdilar. Bir kuni o'sha yigit yo'limdan chiqib: 

- Singlim, endi menga turmushga chiqmochi bo'lsangiz ham sizga uylanmayman, 

faqat shuni bilingki, sizning uyingizdagilar Islomni bilmagan yahshi niyatli insonlardir. 

Islomni ulardek tushunmang, shu holda ketsangiz, baht nimaligini bilmay o'tasiz, bu 

mening sizga akalik nasihatim, - dediyu ketdi.  

Oqshom sevgan yigitim Yusuf bilan uchrashdik.  

- Meni so'ramoqchi bo'lsang so'rat, meni boshqasiga berishmoqchi, -dedim.  

- Uylanishga hali erta, biz do'stmiz, gavhaim Oisha, -dedi (Meni ikki simim bo'lib, 

Oisha deyishlarini yoqtirmas edim). Qayg'uga botdim. U meni sevgili emas, do'st deb 

bilarkan. O'sha kuni undan ajraldim. Bir hafat o'tib oatm ochilganimni eshitib quturib 

ketdi. Ko'zimni Namuna shifohonasida ochdim. Nafratim yanada ortdi. Uyga keltirishdi.  

- Qoloqlar, vahshiylar, zamondan orqada qolganlar, -deya ovozimni boricha 

baqirdim... .  

Bir vaqtlar yigit bilan aylanganimni bilsalar, demak meni o'ldiradilar. juda go'zal qiz 

edim. Meni "Fotima G'irik"deyishardi. Ba'zilari juda go'zal ekanligimni aytardilar. Dindor 

yigitning onasi yana so'rab keldi. Ayol meni tashqi ko'rinishimga qarab baho berardi. 

Men esa tushlarimda ham, hayolimda ham, po'rimga mos kiyinishni hohlardim. 

Qo'shnimizning bir qizi bor edi. IGSda ishlardi. Menga tez-tez: 

- Sendan go'zal maniken chiqadi, seni maniken qilaylik. Ota-onang bilmaydi, -derdi. 

Zotan, bu men kutgan imkon edi. Otam qattiqqo'l bo'lganliklariga qaramasdan, qanday 

ishda ishlashimga tirg'almasdilar. Ish joyimga uchramasdilar ham. Yashirin maniken 

darslarini ola boshladim. Uyimdagilar borgan sari ibtidoiy tuyulardi. Ilk namoyishni 

Yoshlar Konfeksioni uchun qildim. Bu habarni qo'shnilar eshitibdi. Otamdan qo'rqib 

onamga aytibdilar. Kechqurun uyga kelsam onamning ko'zlari qinidan chiqqudek.  

- Hay qiz, men seni... shunday bo'lasan deb tuqqanman, -deganlarini bilaman, 

qo'llaridagi pichoq bilan tashlanib qoldilar. Ko'zlari hech narsani ko'rmasdi. O'zimni bir 

chetga olib qoldim, pichoq yuragimga emas qo'ltig'imga, ikkinchi zarbasi qo'limga kirdi. 

Ko'rdimki onam o'ldirmoqchi, yalinib yolvorib ko'chaga otildim. Bir taksi tutib 

dugonamning uyiga bordim. Uyga esa qaytmoqchi emasdim. O'sha kuni ko'nglim 

tinchlangandek bo'ldi. Hali boshimga tushadigan ishlarni bilmasdim. O'sha kuni birinchi 

bor ichkilik ichdim.  

Oradan ikki yil o'tdi. Endi nasha chekar, nomusimni ham sotardim. Mo'l-ko'l hayotga 

erishgandim... .  

Keyin bu hayotimdan nafratlana boshladim. Vaqtincha, duch kelgan bilan yashay 

boshladim. Bitta bola ko'rdim. Otasini kim ekanligini bilmasdim. Keyin onam shifohonada 

ekanligini eshitdim. Bordim. Eshikda akamga duch keldim. U meni tanimadi. 

Men:"Tanidiyu, tanimaganga oldi", -deb o'yladim. Suhbatlashdim. Tanigach bo'g'zimdan 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li