Microsoft Word ulugbek hamdam muvozanat ziyouz com doc

  
108 
Қуёш чиқиб, атрофдаги нарсалар аниқ-тиниқ кўрина бошлаганда 
Юсуф қишлоққа элтувчи йўлдан пешонасида шапатдай оқи бор, 
малла бузоқли говмиш сигирни етаклаб келарди. 
Эрталаб сувга чиққан одамлар эса бир қўлида халта, бошқасида 
арқон тутган, бунинг устига ораста кийиниб олган — бир жумла 
билан айтганда, ғайритабиий манзара яратиб бораётган шаҳарлик 
ҳамқишлоқларига 
ғалати 
қараб 
туришарди. 
Эҳтимол, 
ажабланишдандир, эҳтимол, камнамо Юсуф ва ўзлари орасига чўккан 
замон ва макон кенгликларидаги эврилишлар таъсиридандир, 
ҳарҳолда, нима бўлганда ҳам, ҳеч ким пешвоз чиқиб сўрашишга 
ботинмас, ҳайрон бўлганча боқиб қолишарди... 
Юсуфнинг эса кўзлари ўзга нарсага михланганди. Унинг 
қорачиқларида тоғ — ёшлигида бир неча бор қасд қилиб, лекин 
чўққисига чиқиш насиб этмаган ўша афсонавий Улуғтоғ қад 
кўтарганди. Шунда “лоп” этиб ёдига ит — қавму қариндошлар 
тўпланиб Улуғтоққа дея кетишаркан, йўлда дуч келганлари ўша 
бақувват ва баҳайбат чўпон ити тушди. “Нақадар ҳайратангиз эди у. 
Ҳатто камдан-кам одам боласига насиб этадиган виқор бор эди унинг 
туриш ва қарашларида. Лекин фақат зотию яхши парваришдамикан 
итнинг борлиғига жо қилинган ўша улуғвор маънининг илдизи? Ёхуд 

---

Улуғбек Ҳамдам. Мувозанат (роман) 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
264
ўзга сабаблари ҳам бормикан?.. Ахир, ит, буларнинг ҳаммасидан 
ташқари, яна аниқ мақсадга ҳам эга эди, чамамда. Отарни ёмон кўзу 
бегоналардан қўриқлашдек масъулият ва шарафли вазифа бор эди 
унинг зиммасида. Ҳа-ҳа, мавжудлиги учунгина эмас, балки зарурий 
бир ишни адо этаётгани эвазига сийлов олаётганини балки ит ҳам ҳис 
қилар ва ундаги Виқор ўша ердан ҳам келаётгандир. Биз унга “Ҳа, бир 
ҳайвонда” деб беписанд боқишимиз мумкин. Лекин ажаб эмаски, 
инсоннинг хоҳиш ва фикридан қатъи назар, ҳайвонлар ҳам ўз қадру 
қийматини билар ва ҳимоя этар...” 
Тобора қуёшнинг нурига тўлиб, ёришиб бораётган кенгликда 
Улуғтоғ Юсуфга жудаям яқин туюлди, худди йўлнинг нариги бошида 
кимнидир кутиб тургандек. Қорсиз қишнинг муздек, соф ҳавосини 
симириб бораркан, Юсуф шу йўлдан тўппа-тўғри тоғнинг қор тушган 
чўққисига чиқиб кетадиган каби сезарди ўзини. “Худо хоҳласа, 
баҳорда қишлоққа атай сен учун, сенинг чўққингни забт этиш ва ўша 
ердан туриб дунёга боқиш учун келаман!” — Юсуф хаёлан хитоб 
қилди тоққа...