Microsoft Word tushda kechgan umrlar ziyouz co doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
124
— Редакцияга расмий жавоб хати қиламиз. Унгача ўзингиз Ҳам ишим ижобий ҳал бўлди, 
деб айтиб қўйсангиз ёмон бўлмасди. 
Эшик тутқичидан ушлаганча узоқ туриб қолдим. Демак, таниб турибди. Мақолани ҳам 
ўқиган. Ўша кунги «безорилигимни» бир оғиз юзимга солмади. 
— Раҳмат, Дмитрий Степанович! — дедим ҳаяжонланиб. 
— Арзимайди. Бирон проблема туғилса, бемалол келаверинг. 
Ташқари чиқиб, рўпарасидаги қайрағочга суяниб қоддим. Узоқ турдим. Курант соати 
тантанавор занг урар, япроқлари эрта сарғайган қайрағоч куз шамолида оҳиста шовуллар эди. 
Юрагим шодон гурсилларди. Бор экан-ку адолат! Бу дунёда ҳақиқат деган нарса ҳам бор экан-
ку! 
«Маузер аканинг олдига бораман. Ҳозир! Ҳозироқ! Кейин Шаҳнозадан суюнчи оламан. 
Адамга телефон қиламиз! Раҳмат, деймиз! Раҳмат, ада, ҳақиқатни тиклашга ёрдам берганингиз 
учун минг раҳмат!» 
Ўша куни кечқурун 
Эр-хотин автомат телефонда қўнғироқ қилдик. Адам вазминлик билан қутлади. 
— Ҳали сенлар кўрганингни ҳеч ким кўрмайди, болаларим, иноқ бўлинглар, сенларнинг 
бахтингни кўрсам, бас, — деди. Шаҳноза икковимиз «Гулистон»га кирдик. Шаҳноза жиндай 
шампань ичди. Юзлари ёниб кетди. Хурсандмиз! 
Сентябрнинг ўн учинчи куни 
Шаҳнозанинг юзига яна ҳуснбузар тошди. Чиннидек тиниқ чеҳраси ғадир-будир бўлиб 
кетяпти. 
Сентябрнинг ўн олтинчи қуни. Кечаси 
Ғалати товушдан уйғониб кетдим. Нима гаплигини тушунолмай узоқ гарангсиб ётдим. 
Ҳушим жойига келганида англаб етдим: Шаҳноза тескари қараб йиғлаб ётибди. Унини 
чиқармаслик учун ёстиқни тишлаб олган. Ўкинч билан, алам билан йиғлаяпти. Ҳар 
ҳиқиллаганида гавдаси силкиниб-силкиниб кетади... Ўзимни ухлаганга солиб ётавердим. 
...Ёнингда жондан суйган одаминг йиғлаб ётса-ю, сен ақалли бир оғиз ширин сўз билан 
юпатолмасанг, оғир бўларкан. ...Ўлгим келяпти... 
Сентябрнинг ўттизинчи куни 
Кўчиб ўтдик. Тўғри, Шаҳнозанинг ярим жиҳозлари Пскентда қолиб кетди. Аммо энди 
бизнинг ўз бошпанамиз бор! Ҳар куни олтмиш чақиримга қатнаб юрмаймиз. Дмитрий 
Степанович «эски фонд» деганда вайронага айланган уйни тасаввур қилган эдим. Йўқ, бир 
хонали бўлса 
ҳам яхши таъмирланган, қутидеккина уй экан... Кечқурун уйимиз меҳмонга тўлди. Ойим, 
акам, келинойим, бу ёқдан қайнотам билан қайнонам, Дилноза... Шаҳноза ўз қўли билан ош 
дамлади. Ойим «Туп қўйиб, палак ёзинглар, ўзларингдан кўпайинглар», деб оқ фотиҳа берди. 
Уч эркак иккита арақни бўшатдик. Хуллас, ҳаммаёқ байрам! Энг муҳими, энг... энг муҳими — 
доцент айтганидек, муҳит ўзгарди. Шояд энди...