Microsoft Word tushda kechgan umrlar ziyouz co doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
35
навбат... Хў-ўш... Хотини – Обидхонова Фотима. Отаси эшон бўлган. Сибирга сургун 
қилинган... Ҳакимов ҳозир ўша эшоннинг қўрғонида яшайди. Бу ёғи неча пулдан тушди? Демак, 
сен Эшонга ичкуёв бўлган экансан-да! Фотимага уйланганман, дегин! Ана, ҳаммаси аниқланди-
қолди. Қисматнинг ҳазилини қаранг: тағин эшонзодалар билан рўпара келди. Хэх! 
Японга олма бергинг келиб қолдими? Олма баҳона — дийдор ғанимат, дегин! Самурай 
имижими-да узатган қогозни япон резидентига беришга улгурдингми йўқми? Балки резидент 
ўзингдирсан! 
Шошилиш керак! Сен шохида юрсанг, биз баргида юрамиз, эшоннинг ичкуёви! 
Ярим кечада йўлга тушдилар. Қора машина Тепақўрғонга етиб боргунча тонг ёришай деб 
қодди. Кўройдин. Қишлоқ деярли ўзгармаган. Ўша пастак уйлар, пахса деворлар. Фақат бузиб 
ташланган мачит ўрнида клуб қурилибди. Тунука томли клуб. Девори оқариб турибди... Куз 
салқини сезилиб қолган. Тун осуда... Машина ортидан итлар кўксов бўлгандек бўғиқ акиллаб 
югуради. Чанг-тўзон кўтарилади. Қонқус бўйидаги толлар қоронғида ҳурпайиб турибди. 
Соат мийиғида кулиб қўйди. Уни анави ерда чўктириб юбормоқчи бўлишган эди... 
Ўзларининг уйи ҳов нарида, жинкўчанинг охиридайди. Турганмикин ҳозир? Турган бўлса 
нима? Бу ерлар энди унга бегона... Аллақачон бегона бўлган... 
Соат ҳайдовчига буюрди: 
— Чапга бур. Ёнғоқзор томонга... Йигитлар, чаққонроқ ҳаракат қилинглар! Тонг отяпти... 
«Операция»ни саҳарга яқин бажаришда маъно бор. Бирин-чидан, «объект» хотинининг 
қучоғида мириқиб ухлаётган бўлади. Иккинчидан, қўни-қўшнилар ёпирилиб чиқмайди. 
Чиққанида қўлидан нима келарди-ку, ҳар қалай бегона кўздан холироқ бўлган яхши-да! 
Дарвозани узоқ қоқдилар. Ўлиб қолганми бу! Ойнани тиқиллатай деса, ташқарига қараган 
деразанинг ўзи йўқ. Эшоннинг қўрғони-да! Бир замонлар дадаси айтган гап Соатнинг эсига 
тушди: «Эшон қора қилмишларини яшириш учун баланд девор орқасига беркиниб олган». 
Тўлаган ҳам шуларнинг биттаси-да! Эшонзода Фотиманинг эри! Бу деворлар орасида бутун 
бошли антисовет ташкилот штаби жойлашмаган деб ким кафолат беради! 
Ниҳоят, йўлак томонда шошқин қадам товуши эшитилди. Уйқусираган эркак овози келди. 
— Кимди? — деди ҳуркиб. 
— Очинг! Районодан хабар бор. — Тамба сурилди. 
Соат орадан шунча йиллар ўтиб кетган бўлса ҳам фонус тутиб турган Тўлаганни дарров 
таниди. Кўзидан таниди! Йиллар ўтиб, одамнинг қиёфаси, гавдаси, ҳатто гапириш оҳанги ҳам 
ўзгариб кетиши мумкин. Фақат кўзи ўзгармайди. Соатнинг рўпарасида айнан Тўлаганнинг ўзи 
турар эди. Улғайибди. Соч қўйибди. Вой илон-ей! Мактабда интеллигент бўлиб юрасан-да, 
уйингда аксилинқилобий фаолият олиб борасан! Хэх! 
Тўлаган рўпарасида турган бир эмас, уч нафар нотаниш одамни кўриб тахта бўлиб қолди. 
— Кечирасизлар, к-к-ким керак сизларга? — деди дудуқланиб. 
— Овозингни чиқарма! — Соат плашининг чўнтагидаги пистолет бандини маҳкам қисиб 
буюрди. — Бошла! 
Тўлаган талмовсираб орқага чекинди. Қоронғи йўлакдан ўтиб, ҳовлига чиқишди. Тонг 
ёришиб келар, ҳовли ўртасидаги бир туп тут шохида чумчуқлар уйқусираб чирқиллар эди. 
— Сизларга ким керак? — деди Тўлаган ҳаммага бир-бир қараб. У елкасига авра тўн ташлаб 
олган, бошяланг, сарпойчан оёғига калиш илган эди. Шу аснода Соатга узоқ тикилиб турди-да, 
чеҳраси ёришди. 
— Ие, ўзингмисан, ўртоқ? — деди дадилланиб. — Марҳамат, қани ичкарига! Одамнинг 
капалагини учириб юбординг-ку, оғайни? 
Айвон томонга қараб «аяси», деб чақирган эди, Соат паст, таҳдидли оҳангда таъкидлади: 
— Мен сенга оғайни эмасман! Қонун номи билан қамоққа олиндинг! 
— Эсинг жойидами, Соат? 

---

Тушда кечган умрлар (роман). Ўткир Ҳошимов