Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

 
16 
Oqpodsho qadamba-qadam ko‘radi. Adirma-adir ko‘radi. Qirma-qir ko‘radi. 
Tog‘lab-tog‘lab ko‘radi. 
Oxir-oqibat — bobomiz dalasini topib keladi. 
Bobomiz alang-jalang bo‘lib qoladi. Bobomiz dovdirab-dovdirab qoladi. 
Ammo sir boy bermaydi. Mezbon misol bosh irg‘ab tura beradi. Mezbon misol qo‘l qovushtirib 
tura beradi. 
— Oting Jamoliddin ketmon-a? — deydi Oqpodsho. 
Bobomiz ha, deyishini-da bilmaydi, yo‘q, deyishini-da bilmaydi. 
Oqpodsho bobomiz qo‘llarini ketiga qayirib boylaydi. 
Ana shunda bobomiz Oqpodsho ketida turmish Xoliqul mingboshi tilmochini tanib qoladi. Tayin, 
meni shu Ashal no‘g‘ay ushlab berdiyov, deya o‘ylaydi. 
— Senga nima edi, no‘g‘ay? — deydi bobomiz. — Sen to‘qqiz qaytganga nima edi? 
— Men bir tilmochman, Ketmon, qul tilmochman. 
— Shu kuningdan ko‘ra, ket yurtingga, to‘qqiz qaytgan, ket! 
— Qozon Farg‘onadan-da qul, Ketmon. Oqpodsho bobomiz ketidan miltiq o‘qtalib-o‘qtalib yuradi. 
Bobomiz shudgor oralab yuradi. 
Oqpodsho-da shudgor oralaydi. 
Ana shunda bobomiz bardoshi dosh berolmaydi. G‘azabnok qayrilib qaraydi. 
— Ay, kofir! — deydi. — Bir dalamni harom qilding! Endi bu dalamni-da bulg‘ama! 
— Nima-nima? 
— Dalamni qadamlab bulg‘ama, deyman! Oqpodsho angrayadi-angrayadi — bir nima-da 
anglamaydi. Yer angrayib qaraydi. Yerda tuproqdan boshqa nima topolmaydi. 
Oqpodsho yerdan bir siqim tuproq oladi. 
— Ana tuproq, mana tuproq! — deydi. — Bo‘rsildoq tuproq, mag‘izdor tuproq, hosildor tuproq! 
Tuproqmisan-tuproq! Ammo bu tuproq seniki emas, chuchela, sening tuprog‘ing emas! 
Bobomiz ko‘ngli bir uvishib oladi. 
«Oqposhsho bilibdi, Qurbon qoraqirg‘iz dalasiligini bilib qolibdi, — deya xayollanadi. — 
Birovning moli mol bo‘lmaydi deb shuni aytadilar-da». 
Shunday bo‘lsa-da, bobomiz qo‘rqqan oldin musht ko‘tarar qiladi: 
— Meniki bo‘lmay, kimniki bo‘ladi? — deydi. 
— Bu tuproq... 
Oqpodsho gapini topolmay qoladi. Ketiga qayrilib qaraydi. Barmoqlarini qirs-qirs o‘ynatib, 
yo‘ldoshidan so‘raydi: 
— Duxovskiy, kunpayakun masjid oldida general Skobelev janoblari bir balo vazir deyatib edilar... 
— Esimda yo‘q, Nazarov, esimda yo‘q, — deya yelka qisadi yo‘ldoshi. — Ha, o‘sha-da! Poshsho 
hazratlari aytdi, deb qo‘yaver. Bu chuchelalar nimani biladi. 
— O‘zi... poshsho kattami, vazir kattami? 
— General Skobelev janoblari aytgan bo‘lsalar, albatta vazir katta-da! 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)