Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
214
— Valdirama! — dedi Asadbek jahl bilan. Keyin bexosdan qizining «Ularni o‘zimga qo‘yib 
bering» degan ovozini qayta eshitgandek bo‘ldi. 
— Endi sen valdiramay eshit: Zaynab o‘ch olmoqchi ekan, men yordam berdim. 
— Qanaqa o‘ch? 
— U Mardonani o‘ldirdi... o‘z qo‘li bilan. 
— Bekor aytibsan! Uni... qaerdan topding? 
— U G‘ilayning o‘ynashi edi. 
— Hayvon! Sen haddingdan oshyapsan! — deb baqirdi Asadbek. 
— Hayvon bo‘lsam ham senga sodiqman. Faqat senga yaxshilik qilishni o‘ylayman. 
Yaxshilik qilish... Asadbek farzandlarini bu ishlardan nari bo‘lishlarini istar edi. Nodon 
a’yoni esa qizini bu yo‘lga kiritib, yana «yaxshilik qildim» deb keriladi... Asadbek qizining 
odam o‘ldirishi mumkinligini tasavvuriga sig‘dirolmas edi. Hozir ham bir zumgina 
ko‘zlarini yumib avval to‘pponcha ushlagan, so‘ng pichoq sanchayotgan, so‘ng... 
bo‘g‘ayotgan Zaynabni ko‘rib ingrab yubordi-da, kuldonni olib, ro‘parasidagi 
Kesakpolvonga qarab otdi. Og‘ir kuldon yelkasiga tegib, zirillatgan bo‘lishiga qaramay, 
Kesakpolvon sapchib turib, Asadbekning qo‘llariga yopishdi. 
— Asad, o‘zingni tut, jahling chiqmasin! 
— Sen... hayvon, maktabdaligingda basharamga tuflagan eding. Endi yuragimga 
tuflamoqchimisan? 
— Unday dema, Asad, men faqat ishimizni o‘yladim. 
— He, ishingni!.. — Asadbek bo‘ralab so‘kdi. Kesakpolvonni nari itarib, tepmoqchi edi, 
kuchi yetmadi. Ilgarigi holi bo‘lganda bu odamchani bulg‘alab tashlagan bo‘lardi. Quvvati 
yetmagani bois butun qahrini tili orqali sochdi: — Sen kesak polvon eding. Xohlaysanmi, 
yo‘qmi, shundaysan. Sen odam bo‘lmaysan hech qachon! Yo‘qol, turqingni ko‘rsatma! 
Kesakpolvonni avvallari ham Asadbek so‘kib turardi. Lekin bu safargisi oshib tushdi. 
Avvalgilari Kesakpolvonning o‘ng qulog‘idan kirib chap qulog‘idan chiqardi. Bunisi har 
ikki qulog‘idan kirib yuragiga qurum kabi o‘tirdi. Asadbekning bu qadar g‘azabga minishi 
sababini izlab, ko‘z oldiga Chuvrindini keltirdi. Ammo hojasiga sir bermadi. Asadbek uni 
idorasidan haydab chiqargan bo‘lsa-da, ertasiga nonushta payti hojasinikiga 
qaymoqxo‘rlikka keldi. Asadbek uni uyidan quvmadi. 
_______________ 
* (Fir’avnga) deyildiki: «Hayotdan umid uzganingda (endi) iymon keltirdingmi? Ilgari 
Ollohga osiylik qilgan va buzg‘unchilardan bo‘lgan eding?!» 
* Ey Odam farzandi, qachon balo va musibatga yo‘liqsang, meni yodga olasan, lekin 
qachon u baloni sendan ko‘tarsam, meni hech tanimas kishidek esdan chiqarib 
yuborasan.
2
— Ha, yigitning guli, bormisan bu olamda? 
O‘yga tolib o‘tirgan Jamshid Kesakpolvonning ovozini eshitib, yengil seskandi-da, 
ko‘rishmak uchun o‘rnidan jildi. 
Quvg‘indi bo‘lganidan beri taqdir o‘yinlariga ajablanib yurgan Jamshid ovloq ko‘chalarda 
adashib tentiragan kimsa holiga tushgan edi. Zelixondan o‘zining «fojiali o‘limi», «dafn 
marosimi»ni eshitganda taajjublangan edi. Voqeaning dahshatini uyida his etdi. 
Eng avval o‘gay onasining esi og‘ib qolayozdi. Eriga ovqat yegizayotgan ayol hovlida 
o‘gay o‘g‘lini ko‘rdi-yu, avval ko‘zlariga ishonmadi. Jamshid uyga kirib, salom bergach, 

---

Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik