Microsoft Word shaytanat2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
65
tortishibdi-ku? 
— Buning Bo‘ri emas, to‘ng‘izning o‘zi bo‘libdi. Kechadan beri tortishadi. Qayoqdan 
kelishdi bu boshimga bitgan balolar? O‘zing qayoqda eding? Basharangdan it ham 
qo‘rqadi. 
— Olatasirning ichida yuribman. 
— Senga yarashmas ekan. 
— Nima yarashmaydi? 
— Egasiz uylarni o‘marishni aytyapman. Bu Akademikning ishi emas, yo shunchalik 
tubanlashib ketdingmi? 
Zelixon «do‘stim bilan birga edim», demoqchi bo‘ldi-yu, «baribir tushunmaydi», deb 
indamay qo‘ya qoldi. 
— Ichasanmi? — dedi Nadya qopqog‘i ochilgan aroq shishasini qo‘lga olib. 
— Yo‘q,— dedi Zelixon. 
— Men bilan ozgina ich, yuragim tars yorilay deyapti,— shunday deb ikki qadahni 
to‘latdi-da, birini olib, so‘z aytmayoq ichib yubordi. 
— Senga nima bo‘ldi? — dedi Zelixon. 
— Nima bo‘lganini sezmayapsanmi? Do‘zaxning eshigi ochilib ketganga o‘xshaydi. 
Qo‘rqyapman. Xuddi uyimga bostirib kirib, yoqib yuborishayotganga o‘xshaydi. 
— Bu yerlarga qachon kelgansan? 
— Bu nima deganing? Shu yerda tug‘ilganman. 
— Shu yerda tug‘ilsang ham bu odamlarni bilmas ekansan. 
— Hozir hech kimni bilib bo‘lmaydi. 
— Nadulya, sen bu yerdan ketishing kerak. Istasang, olib ketay? 
— Nima uchun? 
— Anavilarning iziga tushishgan. Bularga qo‘shib seni ham joylab qo‘yishmasin. 
G‘alvalarning boshida shular turishdi. Belgili odamlar. Bular qutulib, sen esa tutilib 
qolishing mumkin. Uyda qo‘rqib o‘tiruvdim, degan gapingga ishonishmaydi. 
— Shuni aytgani keldingmi? 
— Ha. 
— Ovora bo‘libsan, meni hech kim ilintira olmaydi. 
— Akademikning gapiga kirmaganlar xor bo‘ladi, bilib qo‘y. Men bekordan-bekorga 
gapiravermayman. 
Nadya bir oz o‘ylandi. Shu payt Zelixon xayoliga yaxshi fikr keldi: 
— Nadulya, menga igna ber,— dedi u. 
O‘yga botib turgan Nadya bu gapdan keyin ajablanib, unga qaradi. 
— Nima qilasan? Sening bunaqa odating yo‘q edi-ku? 
— Odam o‘zgarib turadi, Nadulya. Igna ber. Doridan ham ber, ko‘proq ber. 
— Ko‘proq? Ko‘proq uchun ko‘proq pul kerak, yaxshi yigit. 
— Men sendan qarz bo‘lib qolganmanmi hech? Dorini beru o‘zing ket bu yerdan. Pulni 
kechki payt olasan. Qaerda bo‘lishingni aytsang bas. 
— Shu yerda tur,— Nadya xojatxonaga kirib, eshikni zanjirladi. Bir ozdan so‘ng beshta 
tsellofan xaltachadagi kukunni uzatdi: 
— Bori shu. 
— Nadulya, sen mening quyoshimsan! — Zelixon shunday deb tomog‘idan o‘pmoqchi 
edi, u o‘zini olib qochdi.— Sen ketaver, Nadulya, men Bo‘rining o‘ziga kelishini kutaman. 
Unda hisob-kitobli ishim bor. 
— Hali-beri o‘ziga kelmaydi, rosa tortib, o‘lgudek ichgan. Sen shu yerda tur. 
Nadya yarim soat mobaynida narsalarini yig‘ishtirdi-da, bir-ikki kun mobaynida qaerda 
bo‘lishini aytib, chiqib ketdi. 

---

Shaytanat (2-kitob). Tohir Malik