Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
219
gapini davom ettirdi: 
— Mening o‘rnimda hayvon bo‘lganida xo‘rlanishiga chidolmay, hech bo‘lmasa o‘kirardi. 
Egasining rahmi kelardi, egasi xo‘rlatib qo‘ymas edi. 
Telefon jiringlashini qo‘ymagach, go‘shakni zarda bilan ko‘tarib «Ha!» dedi. U tomondan 
javob bo‘lmadi. Bu hol bir necha marta takrorlangach, Jamshid «To‘xta, birov 
maynavozchilik qilyapti shekilli», deb go‘shakni ko‘tardi. Uning bu xonadonga kelishi 
hukm sari qo‘yilgan birinchi qadam bo‘lsa, bu ikkinchisi bo‘ldi. Uchinchisi, eng asosiysi 
edi... 
Zaynab hasratlaridan bir chimdimni aytib yengil tortgach, jim bo‘ldi. Uning o‘ksib, 
xo‘rsinib yig‘lashi Jamshidga onasini eslatdi. Hakam hukmni o‘qib, Jamshid qo‘liga 
kishan solinganida onasi dodlab yuborgan edi. Temir panjarali mashinaga olib 
chiqishayotganda milisa yigitlar ko‘ngilchanlik qilib qoidani buzishsa ham ikki-uch 
daqiqaga ularni xoli qoldirishgandi. O‘shanda onasi xo‘rsinib-xo‘rsinib yig‘lagan edi... 
— Zaynab... men hammasini bilaman, — dedi Jamshid boshini egib. 
— Men ayol bo‘lsam ham undan o‘ch olaman. 
— Sen singlimsan... Sen uchun men o‘ch olaman... Qasam ichaman... Agar seni himoya 
qiladigan erkak zoti qirilib bitsa o‘zing o‘ch olasan... 
Ana shu gapdan keyin Zaynab o‘rnidan turib kelib, Jamshidni bo‘ynidan quchib, o‘pib 
qo‘ydi... Uchinchi hal qiluvchi qadam shu edi...