Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
134
o‘ylab o‘yiga yetolmaydi: U Elchinning mashhurligiga guvoh emas. Elchin qamalganida u 
uchinchi sinfda o‘qir edi. Qamalganidan keyin Elchinning ashulalari radiodan ham 
berilmay qo‘ygan, shuhrati asta so‘ngan edi. Qolaversa, yangi avlodning o‘z ohangi, o‘z 
qo‘shiqchilari bor edi. Zaynab otasining maqsadini anglay olmadi. Chiroyga baho berilsa, 
Elchin Jamshidga nisbatan o‘ktamroq edi. Lekin qamalda bo‘lgan Zaynabning yuragi 
unga eshikni ochib bera olmas edi. Nikohlarini ro‘yxatdan o‘tkazmoqqa borganlarida 
unga bir necha marta o‘g‘rincha qaradi. Dugonalarining havasdan yonayotganlarini ham 
sezdi. Ammo... xotinini so‘yib tashlagan odamni kuyov qilish otasiga nima uchun zarur 
bo‘lib qoldi? Nima uchun onasi itoat bilan ko‘ndi? 
Yanga — katta xolasi chiqib ketganiga ham ancha bo‘ldi. Kuyov esa hayallayapti. 
Kun bo‘yi qor yog‘ib, osmon hasratini to‘kib ado qilibdi — havo ochiq. To‘lin oy juvon 
holicha erga tegayotgan qizning ahvolini bir ko‘ray deb naq deraza tepasiga sullohlik 
bilan qo‘nib olgan. Hovlida harakat so‘nmagan — xotinlar hamon ivirsib yurishadi... 
Zaynab o‘rnidan turib deraza pardasini yopdi. Joyiga qaytib o‘tirdi. Zindonga tushib 
qolganday bo‘ldi. Go‘yo to‘rt devor, shift bir bo‘lib uning ustiga bosib kela boshladi. 
Nafasi qaytib o‘rnidan turdi-da, pardani salgina surdi. Oy nuri xonaga o‘g‘rincha kirib 
ojizgina yonib turgan tunchiroq nuri bilan qorishib ketdi. 
«Siz o‘shami?» 
Buning aytilishiga ozroq fursat bor. 
Zaynab yotoqxonada kuyovning hayallashidan hayron. Kuyovning esa bu yerga kirishga 
yuragi dov bermaydi. Uch kun avval kelinning seplari olib kelinganda Elchin qaysi xona 
yotoq bo‘lishini ko‘rsatgan edi. Arabistonda yasalgan hashamdor karavotlar Elchin 
aytgan xonaga qo‘yilib edi. Noila bilan totli tunlarni o‘tkazgan, oqibatda esa, Noilaning 
joni uzilgan xonada endi u boshqa juvon bilan birga bo‘lolmas edi. Restoranga 
jo‘nashayotganida ham xobgoh Elchin aytgan xonada edi. Qaytsa... Noilaning joni 
uzilgan xonaga ko‘chirilibdi. 
— Hech zamonda dahliz ham ispalniy bo‘larkanmi, — dedi ammasi uning noroziligini 
pisand qilmay. Elchinning tuyg‘ulari amma uchun begona edi. Aytsa, «oradan necha yil 
o‘tdi. Erkak kishi sal o‘zini qo‘lga olishi kerak», deganga o‘xshash bir gap eshitardi. 
Xobgohdan bo‘lak barcha xonalar kelin tarafidan kelgan xotinlar bilan band. Hovlida 
o‘zining qarindoshlari izg‘ib yurishibdi. Elchin chekib olish bahonasida Anvar bilan 
darvozaxonada turibdi. Ammasi ikki marta kelib: «Hoy, kirmaysanmi?» deb ketdi. 
Elchinning gaplarida tayin yo‘q. Anvar buni sezyapti. O‘rtog‘ining kelin oldiga kirgisi 
yo‘qligini anglab turibdi. Sababini so‘ramaydi. «Noila esiga tushib ketdi shekilli?» deb 
taxmin qiladi. «Mayli, o‘zini bosib olsin», deb u ham sigaretga sigaret ulaydi... Ammo 
tonggacha shu holda turish mumkin emas... 
— Sovqotdim, oshna, — dedi Anvar. — Endi kir, xotinlar gap qiladi. 
Elchin mo‘min boladay xo‘p, deb uy tomon yurdi. Ostona — muqaddas chegara. Anvar 
chegarani bosib o‘tmadi, hovlida qoldi. 
Eshik ochilib kuyov to‘ra — Otabek emas! — kirdilar. Kelin poshsha — Kumushbibi emas! 
— yonini eshik tomon berib — atayin emas! — o‘tiradilar. Kim keldi, deb yonga 
qaramaydilar. Eshik mahkam yopilib, kalit buraladi. Narigi xonadan joy olgan xotinlar, 
g‘aflatda qolishdi desak, yanglishmaymiz. Chunki qadimning rasm-rusimi yo‘q endi. 
Xotinlar nima uchun kuyovning uyiga kelib, nima uchun yotib qolishayotganini ham 
bilmaydilar. Hovlida gulxan yoqish yo‘q, kelin boshi uzra palak tortib yor-yor aytish yo‘q, 
isiriq tutatish yo‘q, tortishmachoq yo‘q, chimildiq yo‘q... Kelin-kuyov uy burchagiga 
tortilgan chimildiq ortida o‘tirib tong ottirmaydilar. Xotinlar chimildiqni asta surib 
mo‘ralamaydilar. Kampirlar qizlik olamlarini tashlab, juvonlik ochuniga kirish onlarini 
xotirlab, chollari bilan bo‘lgan keyingi hangomalarni so‘zlab kuyov bilan kelin ko‘nglini 

---

Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik