Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

XII  b o b 
 
1 
 
Anvar katta tog‘asinikiga borganda osmon erinmay qor elardi. Qish dangasalik qilib vaqt 
o‘tkazgan, do‘ppi tor kelganda tipirchilab qolgan odamga o‘xshardi. Anvar tob tashlagan 
ko‘k darvozaga yaqinlashib jing‘iroq tugmasini bosaman, deganida darvozaning bir 
tabaqasi yer chizib ochilib, avval qulog‘i kesilgan bahaybat it ko‘rindi. It: «Sen ham 
odammisan, vovullashimga arziysanmi, yo‘qmi», deganday Anvarga bir qarab oldi. 
Ortidan tog‘avachchasi ko‘rindi. Ellikdan oshgan bu odamga vaqti kelib «bu dunyoda 
nima ko‘rding?» degan savol berilsa, boqqan itlarining nasliyu nomini adashmay aytib 
berishi tayin. Qaysi bolasining qaerda o‘qishi yoki qaerda ishlashini esa, aniq bilmaydi. 
Bola-chaqasining rizqi qiyilib, qora qozon qaynamay qolsa qolarki, itlar go‘shtsiz och 
qolmas. Itni odamga vafodor deb naql qilganlar. Xudo shundayin bandani yaratganini 
bilganlarida edi, odam itga vafodor, deb naqlga tuzatish kiritar edilar. 

---

Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik