Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
136
Йигирма кундан ошибдики, кўзга кўринадиган бирор натижа бўлмаяити. Ҳаво кунданкунга 
совиб борар, емак камайган, сабр косалари тўлган эди. Асрлар оша ҳеч кўрилмаган, 
эшитилмаган, ўрганилмаган жанг турига дуч келган арабларнинг бу қадар узоқ давом этувчи 
қамалга чидашлари қийин эди. 
—Энг тўғри гапни гапирдинг, эй Нуайм! 
—Валлоҳи, ягона йўл шу. 
— Бизнинг дўсгимиз эканингни исботладинг, эй Нуайм! 
Нуайм раҳматлар ва чуқур миннатдорликлар остида кузатилди. 
Кўп ўтмай, у Қурайш қўшини ўртасида пайдо бўлди. Абу Суфённи топди. Саломаликдан 
сўнг Абу Суфёндан сир сақлаши ҳақидаги ваъдасини олиб, қуйидагиларни айтди: 
— Яхши биласизки, яҳудийлар Муҳаммад билан тузган аҳдномаларини бузганларига 
пушаймон бўлишди. Бир ҳайъат жўнатиб, ундан кечирим сўрашибди ва аҳдномани янгилашни 
таклиф қилишибди. Муҳаммадга: «Истасангиз, Қурайш ва Ғатафоннинг гаровга олинган 
пешволарини сизга юборайлик, уларнинг бошларини таналаридан жудо қилинг. Ва биз 
таклифимизда самимий эканимизга ишонч ҳосил қилинг. Кейинчалик эса, биргалашиб уларга 
томон юриб, ҳаммасини гумдон қиламиз», дейишибди. 
Абу Суфён бу янгиликни ғоят диққат билан тинглади. Нуайм гапни кўп чўзиб ўтирмади: 
— Муҳаммад бу таклифни қабул қилди. Вей, Абу Суфён, мабодо яҳудийлар сиздан гаров 
учун одам сўраб келса, аҳмоқ бўлманг. Сизга айтадиганларим шулар эди. Энди менга рухсат 
беринг, кетайин. 
Сўнгра тўғри Ғатафон қабиласига келди. Ғатафон ўзининг қабиласи. Бу ерда 
обрўэътибори, ҳурмати бор унинг. Қурайшга айтганларини уларга ҳам такрорлади. 
Эрта тонгда Икрима ибн Абу Жаҳл бошчилигида бпр ҳайъат Қурайза яҳудийлари хузурига 
келди. Уларни Каъб ибн Асад ва бошқа яҳудийлар кутиб олишди. Ҳайъат раиси Икрима: 
— Эй қурайзаликлар, сизларга маълумки, биз юрти мизда эмасмиз. Туяларимиз, отларимиз 
ўлиб битди. Ўзимиз паришон ҳолга тушдик. Бу урушнинг охири келсин, дсймиз. Эртага 
эрталабдан ҳаммамиз бараварига ҳужумга ўтсак, яхшилаб савашсак. Сўнг ҳаммамиз 
ишларимизни битириб, уйуйимизга қайтсак. Нима дейсизлар? 
Қурайзаликлар номидан Каъб гапирди: 
— Эй Икрима, биласан, эртага шанба куни. Биз шанба куни ҳеч бир иш қилмаймиз. Илгари 
бу кунда бирориш қилишга уринганларнинг бошларига келган бало мусибатлардан вокифсан. 
Яна бир гапни айтишни истардим. Муҳаммадга қарши жангга киришдан олдин сиз 
лардан бир неча кишини гаровга ушлаб туришга карор килдик. Чунки, айтиб бўлмайди, жангда 
ютказсак, сизлар бизни бу одам билан ёлғиз ташлаб кетасизлар. Бизнинг эеа, у билан якка 
курашишга тоқатимиз йўқ. Келганларга масала аён бўлди. Ортиқча музоқарага ҳам ҳожат 
қолмади. Ўринларидан туришди. Нуайм ҳақли экан, — дейишди қайтишаркан. 
— Буларни яҳудий деб кўйишибди. 
— Бугуигача яҳудийларнинг тутуруқсизлиги хақидаги гаплардан бошқа нарса эшитмадик. 
Мана, ҳакикий башаралари яна бир бор намоён бўлди. 
Абу Суфён бу хабарни эшитгач, улуғлар билан тезда маслаҳатлашди. Қабул қилган 
карорларини яҳудийларга етказишди. 
— Ҳатто бир кишини ҳам гаровга бермаймиз! Агар биз билан бирга туриб жанг қилмоқчи 
бўлсаларинг, марҳамат, жанг қиламиз. Йўқса, ихтиёрларинг ўзларингда! 
Қурайзаликларга бу қарор келгач, Нуаймнинг гапи ростлигига ишонч ҳосил килишди. Ўз 
навбатида, улар ҳам Абу Суфёнга элчи жўнатишди. Токи гаровга одам олинмас экан, 
яҳудийларнинг урушга кирмасликларини билдиришди.