Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
113
Расулуллоҳ (с.а.в.) рози бўлдилар. Яна суҳбатлашиб, йўлда давом этишди. 
—Ҳали уйланмадингми, эй Жобир? 
—Уйландим, ё Расулуллоҳ. 
—Тул хотин олдингми, қизми? 
—Тул хотин. 
— Қиз олсанг бўлмасмиди, бир-бирингиз билан чакчақлашиб, яшардингиз?.. 
— Эй Оллоҳнинг расули, хабарингиз бор, отам Уҳудда шаҳид бўлиб, еттита синглим менга 
қолди. Шунинг учун уларни боқиб, ювибтарайдиган бир хотин олишни афзал кўрдим. 
— Яхши қилибсан. Иншаоллоҳ, охири хайрли бўлади. Ҳали Сирорга етиб борайлик, бир 
туя сўйишни буюрамиз. Бир кун ўша ерда тунаб қоламиз. Хотининг ҳам келганимизни эшитиб, 
сенга ёстиқлар тўшайди. Жобир «қанийди шундай бўлса» дегандек бошини кимирлатиб қўйди. 
— Валлоҳи, эй Набийаллоҳ, ҳатто ёстиғимиз ҳам йўқ! 
— Бўлади, дедилар буюк Пайғамбар (с.а.в.) ва яна қўшиб қўйдилар: — Уйингга 
борганингда, тадбирли иш қил, Оллоҳдан хайрли фарзанд сўра. 
Ниҳоят, Сирорга етиб келишди. Жаноби пайғамбаримиз (с.а.в.) туя сўйишни амр қилдилар. 
Ўша куни у ерда қолиб, кейин яна йўлга отланишди. Жобир Расулуллоҳдан рухсат олиб 
қўшиндан ажралиб чиқди ва Мадинага шошди. Уйига бориб, бўлган воқеани хотинига гапириб 
берди. Расулуллоҳнинг (с.а.в.) тавсияларини айтди. 
— Жанобимизнинг амр ва тавсиялари бош устига, — деди хотини. 
Мадинага келган Расулуллоҳ (с.а.в.) эрталаб эшиклари олдида чўккан туяни кўриб, нима 
бўлганини сўрадилар. 
— Жобир олиб келди, — деган жавоб бўлди. 
— Жобирнинг ўзи қани? 
— Шу ерда эди. 
Чақиришди, Жобир етиб келди. Расули акрам Билолга қараб: 
— Жобирга бир укқа бер, — дедилар. 
Жобир Билол билан бирга кетди. Билол қайтақайта санаб, унга бир уққа берди. Яхши савдо 
бўлди, деган ўйда Жобир орқасига қайтди. Лекин ҳали ҳеч қанча юрмаган ҳам эди, 
Расулуллоҳнинг (с.а.в.) уни яна чақираётганларини эшитди. Кўнглидан: «Савдо ёқмадимикан?» 
деган хаёл ўтди. Чопиб келди. 
— Лаббай, эй Оллоҳнинг расули! 
— Жиловни ушла, бу туя мендан сенга ҳадя бўлсин. 
Жобир кулоқларининг ёнаётганини ҳис этгандай бўлди. Ҳеч ўйламаган-кутмаган ғаройиб 
ишлар... 
— Раҳмат сизга, эй Оллоҳнинг пайғамбари! 
Туясининг жиловидан тутиб уйига қайтди. Берилган пул ҳазилакам эмас. Бошқача 
айтганда, бунча пулнинг қийматини у ҳали тушуниб ҳам етмаган эди. 
Ўша куни пулни алоҳида бир жойга қўйди. Бойлик сифатида бир кунига яраб қолиши учун 
эмас, балки Расулуллоҳ (с.а.в.) бахш этган бир икром бўлгани учун шундай қилди. Қанча 
эҳтиёжи бўлса, ўша пулдан сарфлар эди. 
Вақтлар ўтади, Расули акрам (с.а.в.) вафот этадилар, Ул муборак зотдан кейин халифалари 
ҳам биринкетин дунёдан ўтишади, Жобир қирқ йилдан кўпроқ вақт давомида бу пулни 
ишлатади. Ҳар гал пулдан бир қисм олганида, Расулуллоҳ билан бирга чиққан «Зотурриқо» 
сафарини эслайди. Юрмай қолган туясини Азиз Пайғамбарнинг юргизганлари кўз олдидан 
ўтади. 
Ниҳоят, бир куни тарихда жирканч доғ бўлиб қолган «Ҳарра воқеаси» содир бўлди. 
Язиднинг буйруғи билан ҳужум қилиб, бегуноҳларнинг қонини тўккан, Масжиди Набавийни 
отларига сайсхона ўрнида фойдаланган, юзлаб бокира кизларнинг номусига тегиб, ҳомиладор 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
114
қолдирган бадбахт қўшин Мадинани талонтарож этади. Қаршилик кўрсатган муҳожир ва 
ансорлар қатл қилинади. Ўша куни босқинчиларнинг қўли Жобирнинг баракали хазинасига ҳам 
тегмай қолмайди. «Бу пулларни Расулуллоҳдан хотира сифатида асраяпман, унга 
тегинманглар», деган гаи, табиийки, у бадбахтларнинг қулоқларига етмас эди.