Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

 
* * * 
Мадинада, Расулуллоҳ жанобимиз (с.а.в.) ҳузурларида ўтирганлар буюк пайғамбарнинг: 
«Унга ҳам салом бўлсин», деганларини эшитишди. Мароқли нигоҳлар Сарвари коинотга 
қадалди. Набийлар Султони уларга шу онда Хубайбнинг шаҳид бўлгани ҳақидаги хабарни 
айтдилар. 
 
АБУ САЛАМА 
Уҳуд жангида олган яралари туфайли анчагача тўгнакда ётган Абу Салама (р.а.), ниҳоят, 
тузалди, хатто Расулуллоҳ (с.а.в.) уни юз эллик кишилик бир қўшинга рахбар этиб тайинлаб, 
душманга қарши жангга ҳам отлантирдилар. Ўзига юклатилган вазифани шараф билан адо 
этган Абу Салама сафардан қайтгач, бир неча кун соппасоғ юрганига қарамай, тўсатдан безовта 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
98
бўлиб, тўшакка ётиб қолди. Хотинига караб: 
— Менинг бу ҳолимга нима дейсан, эй Умму Салама? — деди. 
— Нима ҳам дер эдим, эй амакимнинг ўғли? 
— Энди тўшакдан турмасам керак, деб ўйлайман. Куним битганга ўхшайди. 
— Оллоҳ сенга сихат ва офият беришга қодир. 
— Раббим хар нарсага қодир. Аммо бу касаллик мени олиб кетадиганга ўхшайди. Мен 
ўлгандан кейин яна эрга тегишингни истар эдим. Тул колишингга рози эмасман. Оллоҳ сенга 
мендан хайрлироқ бир эр насиб этсин. 
— Ундай дема, эй Абу Салама. Бундан кейин мен эрга тегиб нима қиламан? 
Абу Салама хотинини қаттиқ севгани ва хурмат қилгани учун ҳам шупдай деди. У ўзидан 
кейин Умму Саламанинг қийналишини истамас эди. Шунинг учун ҳам тўшакда ётган ҳолда 
Оллоҳга ёлвориб, Умму Саламага ўзидан ҳам хайрлироқ бир эр насиб этишини тилаб, дуо 
қилди. 
 
ОТАДАН МЕРОС ҚОЛГАН ҚАРЗЛАР 
Жобир ибн Абдуллоҳга (р.а.) Уҳудда шаҳид бўлган отасидан катта қарз ва боқишга 
муҳтож еттита қиз қолди. 
Қарз берганлар асосан яҳудийлар эди. Бир куни улар қарзларини сўраб келишди. 
— Менга муҳлат беринглар, отамдан қолган қарзларнинг ҳаммасини тўлайман, — деди 
Жобир. 
— Муҳлат бермаймиз, эй Жобир! Кўриб турибсан, хурмо йиғиш мавсуми ҳам келяпти. 
Шунинг учун қарзингни ўз вақтида тўласанг, яхши бўларди. 
— Аммо боғдаги хурмоларнинг ҳаммасини берсам ҳам қарзга етмайди. 
Унисини билмаймиз. Биз эртага эрталаб қарзни олишга келамиз. 
Улар кетишгач, Жобир ўйланиб қолди. Аҳволи танг, нима қиларини билмай, анча ўтирди. 
Ахийри воқеани Расулуллоҳга арз қиладиган бўлди. Бисмиллоҳ, деб ўрнидан туриб, масжидга 
йўл олди. 
Унинг арзини эшитган Расули акрам (с.а.в.) дарҳол қўлидан тутиб, яҳудийларнинг уйига 
бордилар. Улардан карзнинг бир қисмини кейинга қолдиришни илтимос қилсалар ҳам, улар 
унашмади. 
«Эртага бор хурмони оламиз, етмаса, боғнинг ўзини ҳам қарз ўрнига олишимиз мумкин», 
деб туриб олишди. 
Аммо Расулуллоҳ (с.а.в.) бунга рози бўлмадилар. Эртасига Жобирнинг уйида учрашадиган 
бўлишди. Расули акрам (с.а.в.) Жобирга хурмоларини териб, навларига қараб алоҳидаалоҳида 
қилиб йиғиб қўйишни буюрдилар. Жобир хурмоларни тўплагач, Расули акрамни кутиб 
ўтириши, хурмога қўл теккизмаслиги лозим эди. 
Бутун оила ишга киришди. Хурмоларни амр қилинган шаклда йиғишди, тўптўп қилиб 
уюшди. 
Эртасига Расулуллоҳ (с.а.в.) Ҳазрати Умар билан бирга келиб боғни айландилар, хурмо 
уюмлари олдида бир неча дақиқа тургандан кейин Жобирга: 
— Қарзингни тўлиғича тўла, — дедилар ва кетдилар. 
Яҳудийлар келиб, хурмо уюмларини кўришди. 
—Ҳаммаси шуми, эй Жобир? 
—Ҳа, бори шу. 
— Биз оладиганимизни тўлиқ олмай, бу ердан кетмаймиз, шуни биласана? 
— Биламан, кеча айтгансизлар. 
— Яхши, аммо булар қарзингнинг ярмига ҳам етмайди. 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий