Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
91
бўрилардай ташланган юз кишининг орасига киришди, қилич солишди, қиришди. Аммо 
охирида ўзлари ҳам солинган қиличларга, санчилган найзаларга, отилган ўқларга нишон 
бўлишди. Жанг кўпга чўзилмади. Аввал Осим, кейин Марсад билан Холид ҳам биринкетин 
шаҳид бўлишди. 
Бу хиёнатнинг сабабчиси Осимнинг боши учун юзта туяни мукофот қилиб қўйган 
маккалик Сулофа эди. 
Жанг тугаб, навбат қолган уч кишига келди. Уларни ҳам тутиб, қаттиқ боғлашди. 
Қуроллар таслим этилганига қарамай, бундай боғланишларига Абдуллоҳ рози бўлмади. 
— Сизлар ҳозирдан берган ваъдаларингда турмаяпсизлар, — деди. 
Унинг гапига ҳеч ким қулоқ солмади. Қўққисдан бошига тушган қилич зарбидан Абдуллоҳ 
ерга йиқилди. Холид ибн Сафвон бир кишига имлаб: 
— Энди Осимнинг бошини танасидан жудо қилаверсак ҳам бўлади, — деди. 
Имо олган киши Осимнинг жасади ётган жойга бор
д
и. Аммо яқинлаша олмади. 
— Тез бўлсангчи, нима, ўликдан қўрқяпсанми? 
— Осимнинг устида арилар бор. 
— Нима қилибди ари бўлса, сен бошини узавер. Узоқдан буйруқ беришдан осони йўқ.
Аксига олиб, арилар борган сари кўпаяётган эди. Улар ҳеч кимга ёпишмас, лекин Осимга 
яқинлашгани ҳам қўймас эди. 
Кўплашиб ишни битказишмаса бўлмаслиги ойдинлашди. Ҳаммалари биргалашиб 
ариларни тўзитиб юбормоқчи бўлишди. Лекин арилар уларни тумтарақай тўзитиб юборди. 
Бирининг кўзи, бирининг юзи шишган кўйи чекинишга мажбур бўлишди. 
Иш тобора кулгили тус олаётган эди. Тиригида кучлари етган одамнинг ўлигига яқин 
келолмай бошлари қотди. Кўрилган ҳамма чоралар чиппакка чиқди. Ниҳоят: 
— Яхшиси, қоронғи бўлишини кутайлик, бекорга уринганнинг фойдаси йўқ, — дейишди. 
Бу таклифни қабул қилмасдан бошқа иложлари ҳам йўқ эди. 
Ажабланарлиси шуки, бошқа икки жасаднинг устида битта ҳам ари йўқ. Осимнинг усти 
эса буткул ари билан қопланган эди. 
Оқшом тушгач, «Энди арилар кетиб бўлгандир», деб ўйлаб келганлар ўйларининг 
тескарисига гувоҳ бўлишди: қоронғида ҳам арилар жасад устидан кетишмабди. 
Кеча яримлаганда момақалдироқ гумбурлай бошлади, чақмоқлар чақди, кетидан пақирлаб 
қуйгандай қаттиқ ёмғир ёғди. 
— Менимча, бу қайсар ариларни фақатгина шу ёмғир кочириши мумкин. 
— Билмадимда. Кўрасан, яна қайтиб келишади. 
— Улар ҳам Осимнинг қийматини билишяпти. Қара, бошқа жасадларга яқин йўлашмаяпти. 
— Калласини бизга қолдиришса бўлди, танаси уларники бўлсин. 
Тонг оқара бошлагач, юзта туя қийматидаги бошни танасидан жудо қилишга 
шошилганларнинг кўзлари қинидан чиққудай бўлди: Осим ғойиб бўлган, бошқа икки жасад эса, 
жойидан жилмай ётарди. Атрофни қидириб чиқишди, ундан ному нишон топишмади. Тайёр 
бойлик қўлларидан чиқиб кетганига сабаб бўлган ариларни сўка бошлашди. 
Осимнинг арилар томонидан муҳофаза қилинганию кейин жасадни сел оқизиб кетганини 
бу одамлар ҳеч қачон тушуна олмасдилар. Улар Сулофа эълон қилган мукофотни эшитишган, 
аммо Осимнинг: «Оллоҳим, менинг жасадимга мушрикларнинг қўл теккизишига йўл қўйма!» 
деган дуосидан бехабар эдилар. 
Энди бирдан-бир иш икки асирни яхшигина пуллаш эди. Асирларни олиб, Маккага 
отланишди. 
* * * 
Ўша кунлари Бани Амир қабиласининг раиси, халқ орасида «Мулоибул асинна» (Найза 
ўйнатувчи) лақаби билан танилган Абу Бароъ (Амр ибн Молик) Мадинага келди. Расулуллоҳни 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий