Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
71
унинг бир кечалик завжасидан аҳволни сўрашажак, у: «Эрталаб ғусл қилишга ҳам улгурмай 
жангга йўл олган эди», деб жавоб беражак. Бундан ташкари, Ҳанзала шаҳидлар орасида бурни 
ва қулоқлари кесилмаган бирдан-бир шахид эди. Қурайш хотинлари унга раҳм қилгани учун 
эмас, балки мушрик ва кофир отаси Абу Амир Рохиб унинг ёнига ҳеч кимни йўлатмагани учун 
шундай бўлган эди. 
Шаҳидлар қабрга икки кишидан қилиб қўйилди. Ҳазрати Ҳамза билан Мусъаб ибн Умайр 
бирга кўмилди. 
Мусъабнинг жасадини олиб келишганида, Расулуллоҳ (с.а.в.) ушбу оятни ўқидилар: 
«Мўминлар орасида ўзлари Оллоҳга берган (У зотнинг йўлида жиҳод қилиб, шаҳид бўлиш 
ҳақидаги) аҳду паймонларига содиқ бўлган кишилар бордир. Бас, улардан (айрим) кишилар ўз 
аҳдига вафо қилди (яъни, шаҳид бўлди), улардан (айрим) кишилар эса (шаҳид бўлишга) 
интизордир. Улар (мунофиқларга ўхшаб Оллоҳга берган ахду паймонларини) ўзгартирганлари 
йўқ» (Аҳзоб, 23). 
Оятни эшитганлар Расули акрам жанобимиз нима демокчи бўлганларини англашди. 
Жанобимиз (с.а.в.) кўмиш учун келтирилган хар икки кишидан қайси бири Қуръонни кўпроқ 
билишини сўраб, кўп билган шаҳидни ерга қиблага якинроқ килиб қўяр эдилар. 
Баъзи мусулмонлар ўзларига тегишли шаҳидларни Мадинага олиб кетмоқчи бўлишди. 
Туяларга ортиб йўлга чиқишди. Бу орада Амр ибн Жамуҳнинг ўғиллари ҳам оталарини туяга 
ортишди. Лекин туя туёқлари ерга михлангандек туриб олиб, бир қадам ҳам олдинга жилмади. 
Ўнгга ёки чапга бошлаганларида бемалол юрар, бошини Мадина томонга буришган заҳоти эса, 
таққа тўхтаб қолар эди. Бунда бир ҳикмат бўлса керак, деб Расулуллоҳнинг (с.а.в.) ҳузурларига 
бориб, воқеани тушунтиришди. 
Расулуллоҳ (с.а.в.) бу ҳолни илоҳий ишорадан деб қабул қилдилар ва олиб кетилган 
шаҳидларни ҳам қайтариб, Уҳудда кўмишга буюрдилар. Амрлари ижро этилди. Шу тарика Амр 
ибн Жамуҳнинг: «Оллоҳим, менга шаҳидликни насиб эт. Бу ерларга яна қайтиб келишимга йўл 
қўйма», деб қилган дуоси тамомила ижобат бўлган эди. 
Барча шаҳидлар кўмиб бўлингач, Расулуллоҳ (с.а.в.) саҳобаларга юзланиб: 
— Туринглар, саф тортинглар, Парвардигоримга муножатимни арз қилайин, — дедилар. 
Ҳамма баравар ўрнидан туриб, Султони анбиёнинг орқаларида саф тортишди. Расулуллоҳ 
(с.а.в.) мунг тўла қалбларини Ҳак таолога очиб, ниёз этдилар: 
— Оллоҳим, барча мақтовлар Сенга хосдир. Оллоҳим, Сен кенг қилиб қўйганни 
торайтирадиган, тор қилиб қўйганингни кенгайтирадиган ҳеч ким йўқ. Сен ҳидоят қилмаганни 
тўғри йўлга бошлагувчи, Сен ҳидоятга бошлаганни йўлдан оздургувчи топилмагай. Сен 
бермаганни 
бера 
оладиган, 
берганингга 
тўсиқ 
бўладиган 
куч 
мавжуд 
эмас. 
Яқинлаштирганингни узоқлаштиргувчи, узоқлаштирганингни яқин келтиргувчи йўқдир. 
Оллоҳим, баракотингдан, раҳматингдан, икромингдан ва хазинангдан бизга мўлкўл насибалар 
бер. 
Оллоҳим, тугамайдиган, ўзгармайдиган доимий неъматингни истайман. Муҳтожлик 
кунларда ёрдам беришингни, қўрқинчли кунда ҳаловат бағишлашингни истайман. , Бизга 
берганинг ва бермаганинг нарсаларнинг ёмонлигидан Сенга сиғинаман, Оллоҳим. Бизга имонни 
севимли қилгайсан, қалбимизни безатгайсан. Куфрни, фосиқликни ва исённи ёмон қилиб 
кўрсатгайсан ва бизни тўғри йўлнинг йўлчилари жумласидан қилгайсан. 
Оллоҳим, бизни Ислом динида бўлган ҳолимизда вафот эттир. Мусулмонларни бизга 
севимли қил, солиҳ бандаларнинг жумласидан айла. Пушаймон бўлмай, фитнага берилмай 
яшашни насиб эт. 
Оллоҳим, пайғамбарингни ёлғончи қилиб, Сенинг йўлингдан адаштириш учун чиққан 
кофирларни йўқ қил. Азобингни ва офатингнинг ёмон оқибатини уларнинг устига тушир!.. 
Асҳоби киром Сарвари коинотнинг бу дуоларига чин кўнгилдан «омин» деб туришди. Дуо 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий