Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

 
* * * 
Салмон учун экилган ниҳолларнинг биттасидан ташқари ҳаммаси кўкарди. Расулуллоҳ 
(с.а.в.) буни кўриб хурсанд бўлдилар. Унмай қолган битта ниҳолга ишора қилиб: 
— Буни ким ўтқазди? — деб сўрадилар. 
— Умар ўтқазган эди, — дейишди. 
Расули акрам (с.а.в.) у ниҳолни ердан суғуриб олиб, қайтадан ўтқаздилар. Орадан бир неча 
кун ўтиб, у ҳам кўкаражак, ҳатто бу ниҳоллар шу йилнинг ўзида ҳосилга киражак. 
Қолган қирқ уққа олтинни тўлаш учун Салмон яна бир оз сабр қилишга мажбур эди. 
 
ИЧКИЛИКЛИ МЕҲМОНДОРЧИЛИК 
Бир куни Абдурраҳмон ибн Авф бир неча дўстини уйига кечки овқатга таклиф килди. 
Таом тортилди. Дастурхонга ароқ ҳам қўйилди. Кетма-кет қадаҳлар бўшатила бошланди. Ҳамма 
шиғил маст бўлди. Намоз вақти кирганида, сафга туришди. Имомликка ўтган киши Кофирун 
сурасини ўкий бошлади, лекин эплаёлмади: «Айтинг: «Эй кофирлар, мен сизлар ибодат 
қилаётган нарсаларга ибодат қилмасман» оятидан кейин адашди, «Ҳолбуки, биз сиз ибодат 
қилганга ибодат қиламиз», деб юборди.
Жамоатдан баъзилар: «Бўлмади, хато ўқилди», деди. Лекин бўлар иш бўлган, намоз 
тугаган эди. 
Эртасига ўзларига келишгач, кечаги воқеадан уялиб, юзлари қизарди. «Нима қилдик?.. Бир 
марта шунақа бўп қолди... Маст эдик...» Воқеа атрофга ёйилди. Юракларни ўртайдиган бу 
хабарни эшитган Умар ибн Хаттоб (р.а.): «Оллоҳим, ўзинг бизга очиқ ҳукм билдир», дея 
илтижо этиб, Расулуллоҳнинг хузурларига шошилди, масалани тушунтирди. 
Ҳақиқатан қайғули воқеа эди. Лекин Расулуллоҳ жанобимиз (с.а.в.) бу мавзуда ўзларича 
бир нарса демасликка ҳаракат қилиб, Буюк Мавлонинг ваҳийи ҳал этишини кутдилар. Кўп 
ўтмай Оллоҳ таоло ўз фармонини ушбу оят билан билдирди: 
«Эй мўминлар, то гапираётган гапларингизни билмагунингизча маст ҳолингизда намозга 
яқин келманглар!» (Нисо, 43.) 
Расулуллоҳ (с.а.в.) мазкур оятни хоссатан Умар ибн Хаттобга (р.а.) ўқиб бердилар. Чунки 
бу масалада у мурожаат қилган эди. 
Ҳазрати Умар табиатан шаробнинг қатъийан тақиқланишини истар эди. Ҳолбуки, «Маст 
ҳолатингизда намозга яқин келманглар» амрининг яна бир маъноси «шароб қатъиййан 
тақиқланган эмас» деганидир. Ичишни истаганлар бу оят ҳукмига кўра яна ичаверишлари 
мумкин эди. 
Ҳазрати Умар: «Оллоҳим, бизга очиқ бир ҳукм юбор», дея ниёз қилиб, Расулуллоҳнинг 
(с.а.в.) ҳузурларидан чиқди. 
Қулларининг ҳар ҳолатини жуда яхши биладиган Буюк Мавло бошқа масалаларда бўлгани 
каби, ичкилик масаласида тоқат кўтарадиган даражада бир ҳукм юборишни мурод этган, шу 
сабаб қатъий ҳукм қилиши учун вақт керак эди. 
Буйруқ дарҳол мусулмонлар орасида ёйилди. Билол (р.а.) Мадина кўчаларида юриб: «Маст 
ҳолатларингизда, 
нима 
қилаётганларингизни 
биладиган 
бўлгунларингизча 
намозга 
яқинлашманглар, ҳаром қилинди!» деб жар солиб чиқди. 
Баъзи мўминлар «Демак, Раббимиз маст кишини ҳузурига қабул қилмас экан, ичишни 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
115
ташлаш керак», дея тавба қилиб, ичкиликхўрликни бас қилишди. 
Шундай бўлса ҳам, хуфтон намозини ўқигач, хурмо шаробидан бир неча қадаҳ ҳўплаб 
оладиганлар ҳамон топиларди. Бомдод билан пешин намозлари орасидаги узун муддатдан 
фойдаланиб ичадиганлар ҳам бор эди. Лекин бу йўлни тутганлар нари борса учбеш киши эди, 
холос.