Microsoft Word said ahmad tanlangan asarlar 1-jild ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
84
Азиза бу жувонни шу атрофда яшайдиганлардан эканини дарров билди. 
— Амбулаторияга бормадингизми? Ахир мен лагердаги болаларга қарайман. 
Жувон бир муддат индамай туриб қолди-да, ялинган оҳангда деди: 
— Ўзингиз кўриб қўя қолинг. Уйимиз унча узоқ эмас. Амбулаторияга бориш қийин, ўн икки 
километр юриш керак. 
Азиза ноилож қолди, кийиниб, у билан бошлашиб ташқарига чиқди. Бояги киши ҳамон 
қизчасининг бошини силаб ўтирар эди. 
— Доктор, келаси гал ойисини олиб келсам, майлими, — деди у Азизага ўгирилиб. Азиза 
кулиб бош ирғаб қўйди. 
... Жувон олдинда сўқмоқдан йўл бошлаб борарди. Азиза унинг орқасидан қараб бораркан, 
бу жувонни қайда кўрганман, деб ўйларди. 
Сўқмоқ юқорига кўтарила бошлади. Жувон оёқ изи тушавериб текисланиб кетган каттакон 
харсангга чиқиб Азизага қўл узатди. 
Шунда Азиза унинг икки қоши орасидаги жуда ҳам келишган чизиққа кўзи тушди. Энди 
таниди. Бу бир вақтлар ўз рақслари билан томошабинларни мафтун қилган Зумрад эди. Нима 
бўлди? Бу томонларда у нима қилиб юрибди? Ўша даврдаги қиёфасидан икки қошининг 
орасидаги чиройли чизиғу кулганда ёйилиб кетадиган ўнг бетидаги кулдиргичи қолипти, холос. 
Ростдан ўшамикин? 
Жувон уни қўлидан тортиб, олдинга ўтказиб олди. 
— Йўқ, йўқ, мен кетингизда юраман. Қоматингиз жуда чиройли экан, тамоша қилиб 
кетаман. 
Жувон хандон ташлаб кулиб юборди. Унинг оппоқ садафдек тишлари юзларини яшнатиб 
юборди. 
Бўлди. Бу ўша Зумраднинг ўзи. Азизанинг кўзига бундан беш йиллар олдин Зумраднинг 
телевизордаги ўйини кўриниб кетди. Ўша ўйин унинг охирги ўйини бўлса керак. Шундан кейин 
Зумрад бутунлай кўринмай кетганди. 
Ўша пайтларда Азиза мединститутни эндигина битириб, аспирантура ҳаракатида эди. У 
аспирантурага кира олмади. Бекорга икки ой умри ўтиб кетди. Министрликнинг тақсимотидан 
ҳам тушиб қолди. Унинг устига, Ҳакимжоннинг кимлиги маълум бўлди. Икки йил қалбида 
эъзозланган муҳаббат ҳислари уни алдади. Ҳакимжон у билан ҳамкурс, келишган, қора қош, 
қора кўз йигит эди. Бир-бирларини яхши кўришарди. Институтни битириб, тўй қилишмоқчи 
эди. Дипломлар қўлга теккандан кейин Ҳакимжон бутунлай бошқа одам бўлди қўйди. Қўлида 
врачлик дипломи бўла туриб, эски касбини қилиб, аллақайси поликлиникага тиш техниги бўлиб 
жойлашиб олди. Азиза кўп ўйларди. Ўйлаган сари Ҳакимжон ундан нари кетарди. У эртанги 
кунини кўз олдига келтиришга уринарди. Аммо эртаси Ҳакимжонсиз бўлиб кўринарди. 
Нималар бўляпти, деб ўзидан сўраёлмасди Азиза. Аммо шу хаёллар орасида Ҳакимжоннинг 
қоп-қора кўзлари бир ялт этарди-ю, унинг қалбини бир дам ёритиб, бутун вужудига ҳоким 
бўлиб оларди. 
Азиза ўйлади, ўйлади, бу ўйларнинг охири шу бўлдики, қанчалик қийин бўлмасин, уни 
юракдан сидириб ташлаш керак, деган хулосага келди. 
Ҳакимжон энди у билан жуда бепарво гаплашар, ҳиссиз, ҳаяжонсиз, ўлик гаплар билан 
унинг вақтини оларди. Шундай учрашувларнинг бирида Азиза унга энди учрашмайлик, 
йўлимиз бошқа-бошқага ўхшайди, деди. 
Бу гап Ҳакимжонга унча малол келмади. Гўё бу гапни у кўпдан кутаётгандек: 
— Ихтиёр ўзингда, аммо билиб қўй, бир кун пушаймон бўлиб юрма, — деди. 
Азиза унинг юзига тик қаради: 
— Ҳеч қачон! 
Ана шундан кейин ораларида ҳеч нарса қолмади. Тўрт ойдан кейин унинг уйланганини 

---

Саид Аҳмад. Танланган асарлар. I жилд. Ҳикоялар