|
- Билмайсизми, бир тарози буғдойнинг нарҳи қирқ олдин бўлди. Сизларнинг
келтирганингиз ҳеч вақога арзимайди, - деди Юсуф алайҳиссалом.
- Эй подшоҳ, сенинг бутун оламни ёритиб турган тантилигинг, биз ғарибаларга
ҳ
ам бироз нур сочса не бўлар. Кекса отамиз бор. Ўғли Ибн Ямин учун ғон йиғлаётган
шу отамизга раҳм қил! Ибн Яминни бизга садақа қилсанг эди, ажрини Оллоҳ таоло
берарди, - дейишди биродарлар.
Абдуллоҳ ибн Ҳорис ибн Навфал р.а. ривоят қиладики, Пайғамбарзодалар Юсуф
алайҳиссаломдан илтимосларига ижобат ололмагач, Ибн Яминни кўрмагач
сўрадилар:
- Эй азиз, ўғри деб ушлаган биродаримиз қани?
- Уни сотиб, мактубга алмашдим, - деди Юсуф алайҳиссалом. Манна ўша мактуб,
аммо бу мактуб яҳудий тилида бўлгани учун ўқий олмадик. Бу сизларнинг тилингиз,
шундайми, ўқинг эшитайлик.
Қиссаси Рабғузий. Носируддин Рабғузий
www.ziyouz.com кутубхонаси
114
Яҳудо ҳижолатлик Билан мактубни Рубилга берди, Рубил эса Шамъунга, Шамъун
Ловийга узатди, қўлдан-қўлга ўтказдилару ўқимадилар. "Бу мактубни ўқий
олмасмиз", дедилар.
- Ўз тилингизни ҳам билмайсизми, бу қандай ҳол? Ўқинглар! Ҳар қандай жазо
бўлса, тортайлигу макутбни ўқиш машаққатидан халос қилгин. Ўз тилимизда ёзилган
мактубни ўқий олмасмиз, - дейишди биродарлар.
Қиёмат қойим бўлганда ҳам шу каби ҳолат юз бераркн. Ўшанда ҳапр банданинг
қ
илмишларини бир китоб қилиб қўлига берилар ва ўқигин дейилар экан. Бандалар
кўрсаларки, китоблардаги ёзувларнинг барчаси ўзларининг гуноҳу мавсиятлари
экан, уларни ўқий олмайдилар. "Ўқингиз!" деган фармон келганида, фарёд қилиб:
"китобимиз шу бўлса, ўрнимиз аниқ дўзахдир. Ҳижолатпазликнинг зўридан бу
китобни ўқий олмасмиз", дейишар эканлар.
- ҳеч қандай баҳона сиғмас, ўқинг! - деди Юсуф алайҳиссалом. Ва мактубни
Яҳудога берди. Яҳудо хатни олиб ўқиди. Унда Малик Заърнинг Яъқуб пайғамбар
алайҳиссаломнинг ўғилларидан бири - Юсуф деган гўзал суратли ўғлонни олганини
билдирилар эди.
- Биз унга бир ўғлонни қул қилиб сотган эдик, - дейишди пайғамбарзодалар
Малик Заър исмини эшитгач.
- Шу пайтга қадар уни бўри еди, деяётган эдингиз-ку, эндига келиб уни қул
қ
илиб сотдик, демоқдасиз. Яна уни қариндошимиз дейсиз, қариндошни қул қилиб
сотиш раво бўлмади-ку?! Ушланг буларни, - деб амр қилди Юсуф алайҳиссалом.
Уларни ушладилар. Мисрнинг ҳамма уруғлари йиғдирилди. "Буларни нима
қ
илайлик?" дея маслаҳат солинди улрга.
- Қўлларини кесинг! - дейишди базилари.
- Дорга осинг! - деди бошқалари.
- Буларни шундай азоблангки, қийноқлар остида ўлсинлар, токи бу ўзгаларга ҳам
ибрат бўлсин, қариндошларини сотмасинлар! - деди Юсуф алайҳиссалом. Кишанлаб,
бозорга олиб бормоқчи бўлгандилар, биродарлар фарёд қила бошладилар:
- Эй Азиз, бугун нима қилсанг ҳам ҳаддинг сиғар, шунга лойиқмиз. Сендан
биргина тилагимиз бор: бизни ўлдирганингдан сўнг беқадр мол-товорларимиз Билан
суякларимизни отамизга юборгин!
- отамиз Яъқуб пайғамбар шу кунга қадар бир ўғли учун йиғлайвериб, кзларидан
ажралганди. Энди ўн ўғилдан жудо бўлгач, не кўйга тушаркин! - деди йиғлаган
ҳ
олда Яҳудо.
- Емиш сўраб, садақа қил, дегандик ундан кечдик, Ибн Ямин биродаримизни
садақа қил, дегандик ундан ҳам кечдик. Энди бошқа нарсани сўраймиз - қуруқ
бошимизни садақа қилгин! - дейишди биродарлар зор-зор йиғлашиб. Уларнинг бу
ҳ
олини кўриб Миср элининг барчаси йиғлади.
Шу пайтда жаброил алайҳиссалом фармон олиб келди: "Эй Юсуф, Оллоҳ таоло
амр қилди. Келтурганларингни олмадинг, ваъда қилган буғдойни бермадинг, Яна
ўлдираман деб қўрқитарсан. Уларга бунчалик машаққат юкламагин!"
- Келтирганларингизни қабул қилдим, ошлиқ бераман, берганда ҳам ошириброқ
бераман. Қолган ишларингизни эртага битираман, - дея биродарларини беҳад
севинтирди Юсуф алайҳиссалом.
Қиёмат кунида ҳам Оллоҳ таоло ҳамма бандаларини дўзах ўти билан қўрқитар.
Азобини кўргандан кейин, уларни ўз фазли Билан жаннатга киритар экан. Ҳикоятда
келишича, Оллоҳ дўстларидан бири вафот этади. Сўнгра уни тушида кўриб, "Оллоҳ
таоло сен Билан қандай муомала қилди?" деб сўрайдилар. У шундай жавоб берди:
Қиссаси Рабғузий. Носируддин Рабғузий
www.ziyouz.com кутубхонаси
115
(Оят) "мени маҳкам қилиб ҳибсга олдилар ва сўроқ қилдилар, сўнг яхшилик қилиб,
озод этдилар".
Айтишларича, биродарлар "бу хатни ўқимаймиз", дея бош тортишди. Шунда
Юсуф алайҳиссалом ўз котибига берди, у ўқиди.
- Эй подшоҳ, бу бизнинг хатимиздир. Юсуф деган қулимизни сотган эдик, - деди
Яҳудо хат ўқиб бўлингач.
- Бу воқеани қандай бўлганди, айтиб беринг, - деди Юсуф алайҳиссалом.
- Инимиз билан овга чиққан эдик. Биз ов билан машғул бўлиб қолганимизда уни
бўри еб кетди, - деди Яҳудо.
- Бу сўзинг менга маъқул эмас. Менда бир тарози палласи бор. Ундан нимани
сўрамайин ростини сўзлайди, - деди Юсуф алайҳиссалом ва тарози палласини
қ
ўлига олиб, уни қоққан эди, ундан садо чиқди.
- Эй йигитлар, сизларнинг орангизда бир йигит бор экан. Агар унинг жаҳли
чиқиб, оёғи билан ерни тепса, тиззасигача кириб кетармиш. Агар у тошни қўлига
олиб эзғиласа, ундек майдаланиб кетармиш. Аччиғланса, туклари киймидан тешиб
чиқармиш. Агар наъра тортса, овози бир йиғоч масофага етиб борар ва шу
депарадаги ҳомиладор аёлларнинг боласи тушармиш. У кимдир? - сўради Юсуф
алайҳиссалом.
Do'stlaringiz bilan baham: |
