Microsoft Word qisasi rabguziy ziyouz com doc

 Соқий келиб бўлган гапларни подшоҳга етказди. Подшоҳ ўша хотинларни ва 
Зулайҳони чақирди, Юсуф алайҳиссалом ва Зулайҳо можаросини сўраб-суриштирди. 
Хотинлар бу можарони подшоҳ билан утриб бизлардан сўрамоқда, деб гумон 
қ
илдилар-да, бўлган воқеани бирма-бир баён қилдилар. 
 - Эй подшоҳ, Юсуф покиза ва бегуноҳдир, унга биз тухмат қилиб, зиндонга 
ташлагандик. Биз ўзимизни унга бағишлаган эдик, аммо у бизларга қиё ҳам 
боқмади. Биз унда ҳеч бир айб ишни кўрмадик, - дейишда аёллар айбларига иқрор 
бўлишиб. 
 - Юсуф мендан шикоят қилиб, ҳеч ёмонладими? - сўради парда ичида ўтирган 
Зулайҳо соқийга мурожат қилиб. 
 - Сен ҳақингда бир оғиз ҳам ёмон гап айтмади, - деди соқий. 

---

Қиссаси Рабғузий. Носируддин Рабғузий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
99
 - Офарин! Қандай яхши эр кишики, қандайин яхши олим ва обид, қандайин яхши 
тақводор зотки, менинг туҳматимдан ўн икки йил зиндонда ётса ҳамки, сиримни фош 
этмади, айбдор қилмади, - деди Зулайҳо. Сўнгра чодирдан чиқиб келди-да, подшоҳ 
қ
ошига туриб айтди: - Эй подшоҳ, ҳозирга қадар муҳаббатим мажозий эди, эндига 
келиб ҳақиқат зоҳир бўлди, ҳақиий муҳаббатга эришдим, шу боис ҳақиқатни айтиш 
пайти келди. Ҳамма гуноҳ менда, гуноҳни унга юклаган ҳам мен, ошиқ бўлган ҳам 
мен, уйга чақирган ҳам мен, қувлаб, этагини йиртган ҳам мен, ёлғон сўзлаган ҳам 
мен, гуноҳкор ҳам мендирман. У пок гуноҳсиздир, - деди Зулайҳо. 
 Айтурларки, Зулайҳо Азизи Миср ва райён олдида уч сўзни рост айтганди: 
биринчиси - ҳақиқат зоҳир бўлди; учинчиси - мен уни ўзимга мойил қилмоқ учун 
ҳ
аракат қилгандим; учинчиси - ҳақақтда у ростгўйлардандир. Бу уч сўзни 
кароматидан уч каромат топди: кофира эди - имон топди, хўр эди - азиз бўлди, қари 
эди - ёш бўлди, Юсуф алайҳиссаломга жуфт бўлди. 
 - Эй подшоҳ, - деди Зулайҳо иқрорига давом қиларкан, - агар Юсуф бу давргача 
зиндонда турмаганида эди, унинг ишқида ўзимни ҳалок қилган бўлардим. 
Муҳаббатим аввалгидан ҳам зиёда бўлди.  
 Ҳикоят. Зулайҳо Юсуф алайҳиссаломни зиндонга солдиргандан кейин ҳпам 
зиндонга бориб турарди. 
 - Боргил, Юсуфни боғлагил, аямай таёқ билан савалагил, токи унинг фарёдини 
эшитиб турайин, - дер эди зиндонбонга тайинлаб. Аммо бу гап зиндонбонга хуш 
келмай Юсуф алайҳиссаломга бориб айтарди. 
 - Зулайҳонинг тилагини бажо қил, мени ургал! - деди Юсуф алайҳиссалом унга 
жавобан. 
 - сен бир нидо қилгил! - деди зиндонбон бунга унамасдан ва зулайҳодан 
қ
ўрққанидан бир таёқни олиб кириб ерга ташларкан. Юсуф алайҳиссалом 
зиндонбоннинг кўнгли учун нидо қиларди, Зулайҳо буни эшитиб, саройга қайтар 
эди.  
 Савол: Зулайҳо Юсуфни севарди-ку, таёқ Билан урдиришда нима ҳикмат бор 
эди?