Microsoft Word nizami g?NC?Vi-sirl?R x?Zin?SI. doc

 
YARALI ÇOCUĞUN DASTANI 
 
1925 
        Hər şeydən azad olan, şən, qayğısız bir bala,  
Oynayırdı küçədə iki-üç yaşıdıyla. 
 
Ayağını atarkən yazıq bala sürüşdü,  
Yürüdüyü yoldaca üzüstə yerə düşdü. 
 

---

_______________ Milli Kitabxana _______________ 
180 
 
Addımlaya bilmədi, özünü şikəst sandı,  
Sanki təkcə dizi yox, qəlbi də yaralandı. 
 
Təngnəfəs yürüdü çocuğun yoldaşları,  
Əsərlənib, pərt olub, çatümışdı qaşları. 
 
Onu sevən bir dostu sözünü uda-uda,  
Pıçıldadı astaca: - Ataq, qalsm quyuda. 
 
Sirr aşkara çıxmasın Günəş yayılan sayaq,  
1930 
       Atasının yanında xəcalətli qalmayaq. 
 
Bu yerdə uzaqgörən, sərt bir yavru da vardı,  
Yaralanmış çocuğa düşməni tək baxardı. 
 
Ciddiləşib, üz tutdu öz arxadaşlarına, 
-Örtmək olmaz bu işi! - dedi yoldaşlarına. 
 
Məndən görərlər. Məni düşmən bilirlər ona,  
Büdrəyənin suçunu yükləyərlər boynuma. 
 
-Qoy gəlib çarə qılsın! - Yürüdü zirək oğlan, 
Uşağın atasına xəbər apardı əlan. 
 
Kimin ki, xilqətində hikmət cövhəri vardır,  
1935 
      Hər şeyə çarə tapır, həmişə üz ağardır. 
 
Göylər vuran düyünü, soruş, yerdə kim açar?  
Ayağını göylərə cəsarətlə basanlar. 
 
Mən çərxin artığından, əskiyindən çəkdim əl,  
Bununçün Nizamiyə fələk olmadı əngəl. 
 

---