www.ziyouz.com kutubxonasi
29
Ham ul bahru gavharg‘a afsonadur.
Bashar tab’ining ishvagar dilbari,
Nazardin nihon, ul sifatkim pari.
Dilorolig‘ anda jahon dar jahon,
Latofat ani ko‘zdin aylab nihon.
Vale gar tilab xalq ofatlarin,
Kiyib savt ila harf kisvatlarin.
Hulalkim jamolin mushakkal qilib,
Ma’oniy duridin mukallal qilib.
Yuziga berib zeb san’at bila,
Solib zulfig‘a tob diqqat bila.
Berib nuktadonlig‘ fasohat anga,
Yasab nuktaronlig‘ balog‘at anga.
Lutufdin yuzin aylab orosta,
Bo‘lub, o‘ylakim mohi nokosta.
Og‘iz ravzanidin xirom aylasa,
Quloq hujrasig‘a maqom aylasa.
Ne o‘tlarki solg‘ay jahon ichra ul,
Jahon ichra yo‘q, insu jon ichra ul.
Bu hol o‘lsa minbar uza oshkor,
Vara’ ahlining ko‘nglin aylab figor.
Biri nolai dardnok aylabon,
Biri dalqi pashmina chok aylabon.
Bu yanglig‘ki, sharh ayladim mojaro,
Agar zohir o‘lsa xarobot aro,
Bir o‘t durdkashlarg‘a solg‘ayki dahr,
Topa olmag‘ay shu’ladin o‘zga bahr.
Ko‘kusga qoqib yumrug‘ o‘rnig‘a tosh,
Urub yer uza bo‘rk o‘rnig‘a bosh.
Damekim, anga zohir o‘lmay vujud,
Gum erdi adam ichra budu nabud.
Ne bu yeti qandili volo edi,
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Do'stlaringiz bilan baham: |