324. Abdulaziz Bahroniy q. s.
Shayx Abu Abdulloh Xafif q. s. debdurkim, Abdulaziz Bahroniy qatig‘ sovuq qishda Sherozg‘a keldi
va eski to‘ni bor erdi. Har futuhki, yetsa erdi, fuqarog‘a sarf qilur erdi. Uch kun Sherozda erdi, aning
bila bu bobda so‘zlashdilar. Dedikim, mening nafsim sizing to‘nlaringizdin qochar. Pas manga
dedikim, yo Abu Abdulloh, meni bu shahrdin chiqarki, niyatim yo‘qdurki, bu shahrda yangi to‘n
kiygaymen. Dedim: qayon borursen? Dedi: bahr nohiyatig‘a. Anga mushoya’a qildim ul darvoza
sariki, ul borur yo‘lda erdi. Nogoh ko‘rdukki, Abulxayr Molikiy kelur. Bizni chorlardi. Va o‘zi bila
yeguluki bor erdi. Dedi: kelingkim, taom yeyali! Aning bila taom yeduk va biror nima qoldi. Bahroniy
qo‘pti va sajjodasin egniga soldi. Abulxayr dedi: kosh bu taomdin birar nima o‘zung bila eltsang! Ul
dedikim, mening matbaxim ilgari boribdur. Abulxayr dedikim, pas bu qolg‘on taomlarni netali?
Bahroniy dedikim, itlar ollig‘a solg‘il va bordi.
Do'stlaringiz bilan baham: |