Microsoft Word navoiy nasoyimul-muhabbat lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
119
 
 
437. Shayx Abu Ali Formadiy q. s.
 
 Oti Fazl b. Ahmaddur. Xurosonning Shayx ush-shuyuxi erdi. Tazkiru mav’izatda ustod imom 
Abulqosim Qushayriyning shogirdidur va tasavvufda intisobi ikki jonibdadur. Biri Shayxi buzurgvor 
Shayx Abulqosim Gurgoniy q. s. g‘a va yana biri Shayx ul-mashoyix Abulhasan Xaraqoniy r. g‘aki, 
o‘z zamonining qutbi erdi. Shayx Abu Ali debdurki, yigitligim ibtidosida Nishoburda ilm tahsilig‘a 
mashg‘ul erdim, eshittimki, Shayx Abu Said Abulxayr Mehnadin kelib, majlis aytadur. Men bordim, to 
ani ko‘rgaymen. Ko‘zumki oning muborakja-molig‘a tushti, vola va oshiq bo‘ldim va bu toifaning 
muhabbati ko‘nglumda ko‘prak bo‘ldi. 
 Bir kun madrasada, o‘z hujramda o‘lturub erdim. Shayxning diydorining orzusi ko‘nglumga tushti va 
ul vaqt emas erdiki, Shayx chiqqay. Sabr qila olmadim. Qo‘pdum dag‘i chiqtim. Chun chorsug‘a 
yettim. Shayxni ko‘rdumki, qolin el bila borur erdi. Men dog‘i alarni erishaborur erdim, behud. Va 
shayx bir yerga kirdi va ashob dog‘i kirdilar, men dog‘i kirdim va bir go‘shada o‘lturdum. Ondoqki, 
shayx meni ko‘rmas erdi. Chun samo’g‘a mashg‘ul bo‘ldilar. Shayxqa vaqt xush bo‘ldi va vajd anga 
zohir bo‘ldi va to‘nin chok qildi. Chun samo’din forig‘ bo‘ldilar. Shayx to‘nin soldi va ashob yirtib 
ulashadur erdilar. Shayx bir yeng bila bir ungurin olib chorladiki, ey Bu Ali Tusiy, qaydasen? Kel! 
Men javob bermadim va dedimki, meni ko‘rmaydurur va bilmas. Shoyad ashob orosida Abu Ali otlig‘ 
birov bor ekin! Yana mening otimni tutub chorladi. Uchunchi qatlada menga zarurat bo‘ldi. Javob 
berib qo‘ptim va qoshig‘a bordim. Shayx ul yeng bila ul ungurni menga berdi va dedi: Sen bizga bu 
yeng bila ungurdeksen. Ani olib bir arig‘ yerda qo‘ydum va doim shayx xizmatig‘a borur erdim va 
shayx xizmatidin menga ko‘p foyda va yorug‘liqlar yetishti. Chun shayx Nishoburdin bordi. Men ustod 
Abulqosim Qushayriy xizmatig‘a borur erdim va har voqea va holat yuz ko‘rguzsa, anga aytur erdim 
va ul meni ilm kasbig‘a targ‘ib qilur erdi. Yana ikki-uch yil jidd bila tahsilg‘a mashg‘ul bo‘ldum. Bir 
kun qalamni mihbaradin chiqordim. Oq chiqdi. Ani ustod imomg‘a arz qildim. Ustod dediki, chun ilm 
sendin ilik tortti. Sen dog‘i ondin ilik tort va ishga mashg‘ul bo‘l! Madrasadin chiqdim va xonaqohda 
sokin bo‘ldim va ustod Imom xizmatida suluk qilur erdim va yuzlangan holni anga arz qilur erdim va 
javob topar erdim. Bir kun menga bir hol das berdiki, ul holda gum bo‘ldim. Chun ustod Imomg‘a 
ayttim. Javob berdiki, ey Abu Ali, mening ravishim mundin yuqori emas. Ul vaqtda Hazrat shayx 
Abulqosim Gurgoniyning shuhrati Tusdin yetishti. Men Tusqa, oning xizmatig‘a bordim. Masjidida 
ashob bila o‘lturub erdi, ikki rakaat tahiyati masjid qilg‘ondin so‘ngra qoshig‘a bordim. Bosh ko‘tardi 
va dedi: Kel, ey Buali! Ne niyating bor? Ayt! Men voqealarimni arz qildim. Ersa, dedikim, qutlug‘ 
bo‘lsun, ishingning ib-tidosi yamon ermas! Tarbiyat topsang, biyik darajaga yetarsen. Men o‘z 
ko‘nglumda dedimkim, mening pirim bu kishidur. Oning xizmatida maqom qildim. Ondin so‘ngraki, 
menga qattiq riyozatlar va mujohadatlar buyurub erdi. Iqbol qildi va majlis aqdi buyurdi va o‘z 
farzandin mening hukmimda qildi va ham shayx Bu Ali debdurki, mundin burun Shayx Abu Said 
Abulxayr Meh-nadin Tusg‘a kelib erdi va chun xizmatig‘a bordim. Deb erdiki, ey Abu Ali, bot 
bo‘lg‘ayki, to‘tidek seni so‘zga kiyurgaylar. Oz vaqtdin so‘ngra Shayx Abulqosim Gurgoniy menga 
majlis aqdi buyurdi va so‘z eshigi ko‘nglumda ochildi.