www.ziyouz.com kutubxonasi
8
— Kofirligi uchun emasmi?
— Kofirning ham insoflisi, vijdonlisi bor. Kofirning ham o‘ziga yarasha e’tiqodi bo‘ladi.
U kofir emas, ablah edi.
— Bublikni taniysan, a?
Tanimay-chi?! Nuriddin Turkmanistondagi lagerga kelganidan to ketgunicha u bilan it-
mushuk bo‘lib yashadi. Qoshlarigacha qirib yuruvchi bu odamni hamma «Bublik» der,
ko‘pchilik undan hayiqib yurardi. Nuriddin esa, unga «maymun» deb laqab berib,
bo‘ysunishni istamagan edi.
— Bublikni taniysan, — dedi Tengiz undan javob kutmay. — Bublik sendan xafa.
Xizmatidan bo‘yin tovlabsan. Nega xizmatini qilmading?
— Men uning quli emasman.
— Qiziq... qiziq... sen yanglishma, esh... bola, kimdir kimgadir qul bo‘lishi kerak. Bu
dunyo o‘zi shunaqa. Sening qullikdan o‘zga chorang yo‘q. Yo qul bo‘lib yashaysan, yoki
o‘lasan!
— Odamning qulligi to‘g‘ri. Lekin siz ham yanglishmang. Odam faqat Yaratgangagina
quldir. Banda bandaga qul bo‘lmaydi. Ayniqsa, musulmon kofirga qul bo‘lmaydi.
— Men Tengizman! Mening xizmatimni qilasanmi?
— Yo‘q.
— O‘ylab javob ber.
— Bublikka nima javob qilsam, sizga ham javobim shu.
— Mendan qo‘rqmaysanmi?
— Nega qo‘rqishim kerak? — Nuriddin unga tik qaraganicha jilmaydi. — Siz meni
urarsiz, nari borsa o‘ldirarsiz. Odamlar o‘limdan qo‘rqadilar. Ularning nodonligi ham
shunda. Qo‘rqsa-qo‘rqmasa baribir o‘ladi-ku? Men o‘limdan qo‘rqmayman. Demak,
sizdan ham qo‘rqmayman. Men faqat Ollohdan qo‘rqaman.
— Durustsan, bola! Ammo o‘limning har xili bo‘ladi. Yoshlikda o‘lib ketaverish alam
qiladi. Men, masalan, hozir o‘lishni istamayman. Hali ko‘p yashashim kerak. Ko‘p
odamlar bilan hisob-kitobim bor.
— Bu siz bilan mening istagimga qarab bo‘ladigan ish emas. Bu yog‘i taqdir
yozug‘imizga bog‘liq. Lekin Xudo sizga uzoq umr berishi mumkin.
— Nega? — Tengiz Nuriddinning gapidan chindan ham ajablandi.
— Ollohning va’dasi bor: ba’zi odamlar yanada ko‘proq gunoh qilib olishi uchun umrini
uzoq qilar ekan.
Bu gap Tengizga yoqmadi:
— O‘chir ovozingni! — deb jerkib berdi.
— Bu mening gaplarim emas...
— O‘chir, deyapman! Menga qara, qaysarliging uchun senga «esh-shak» deb laqab
berishgan. Xo‘sh, esh-shakligingcha qolasanmi yo biz aytgan yo‘lga yurasanmi?
— Siz aytgan yo‘lga yurmayman, ovora bo‘lmang.
— Unda o‘lasan.
— Buni Xudo biladi.
— Yaxshi, mardliging ham bor ekan. Mayli, seni itday xorlatib o‘ldirmayman, erkakday
o‘lishing uchun imkoniyat yaratib beraman. Mening odamim bilan yakkama-yakka
olishasan. Tanla: musht bilanmi yo tig‘ bilanmi?
— Tanlash huquqini sizlarga berdim. Odamingizning chog‘i nimaga kelsa, shunday
olishsin.
— Katta ketma bola! Demak, bunday: avval musht bilan, keyin tig‘ bilan!
Raqibini pichoq bilan nobud qilguday bo‘lsa, boshiga balolar orttirishi mumkinligini
bilgan Nuriddin tig‘ni rad etdi:
Murdalar gapirmaydilar (qissa). Tohir Malik
Do'stlaringiz bilan baham: |