Microsoft Word lisonut-tayr ziyouz com doc

 
CXLIII 
Hikoyat 
 
Abu Said (Ahmad binni Iso, 899-y.v.e.)visol daryosiga g'arq bo'lgan kishilardan edi. 
Uni vasf etishda aql ojizlik qiladi. Uning nomiga Xarroz — mahsido'z laqabi nisbat 
berilgan, kecha-kunduz qiladigan ishi matlub bilan sirdosh bo'lish edi. 
Bir kun Makkada duo vaqtida bir guruh kishilar haqdan murod istamoqqa mayl 
qildilar. O'sha avliyosifat kishilar haq sirlaridan ogoh bo'lib, taqvo va toat-ibodatlar bilan 
haqni istab munojot qilishar, barchalari u dargohga oshno bo'lmoq uchun yuzlarini 
Ka'baga surtar edilar. 
Lekin haqiqat xazinasining siri va vasl bog'i gullarining gulshani bo’lgan Abu Said bu 
paytda talab ahli ichra xomush, ko'ngli birlik jomidan behush edi. El duo o'qiyotgan 
paytda nogoh ularga qarab, og'ziga shu so'zlar kelar edi: 
- Alloh! Xalq har nimaniki talab qilayotgan bo’lsa, men mashaqqat chekmasdan 
topishga erishdim. El seni biziga matlub deb, senga yetishmoqni istaydi, men esa seni 
allaqachon topganman. Bu holatim bilan go'yo seni qidirishdan ko'z yumgan 
kishiga o'xshayman. Men sendan bir nafas ham ayriliqda emasman, zeroki, topilgan 
narsani orzu etish bema'nilikdir. Men-ku vasling ila maqsadimga erishganman, bu talab 
ahlini murodiga yetkazgil!