Microsoft Word lisonut-tayr ziyouz com doc

www.ziyouz.com
 
кутубхонаси
 
68
Atrofga qorong'ulik tushib, yomg'ir yog'a boshladi. Devona endi yo'lni davom ettirish 
qiyinligini bildi. Shu yaqin o'rtadagi bir vayrona joyni ko'rdi va eshagidan tushdi. 
Eshagini Allohga tolpshirib: "Ey Allohm, eshakdan xabardor bo'lib tur!"— dedi. 
Ulovini tashqariga qo'yib, o'zi vayrona ichiga kirdi. Bir ozdan so'ng uyqu g'olib kelib, 
boshi ostiga bir kesak qo'ygancha ko'zi uyquga ketdi. Eshak tashqarida qoldi. 
Devona uyquga ketgach, bahor bulutlari sharros quya boshladi. Vayrona ichiga har 
yondan tomchi o'tib, telbaning uyqusini uchirib yubordi. U o'rnidan turib, yomg'ir 
tinishini vayronada kutdi. Nihoyat, yomg'ir tinib, telba tashqariga chiqdi. Qarasa, eshagi 
yo'q! Bundan u behad iztirobga tushib, Allohga g'azab bilan xitob qila boshladi: 
- Men senga eshagimni topshirib edim, sen esa menga bag'oyatda yaxshi karam 
ko'rsatib, uni qoyil qilib asrading! El sehing mehmonligingga borsa-yu, eshagini vodiyga 
qo'yib yuborib, sening ixtiyoringga topshirsa, sen esa beparvolik ko'rsatib, g'aflat ichra 
unga qarashni unutib qo'ysang?! Eshagimni asramoqni o'zingga or bilib, qorong'u tunda 
uni ko'rinmaydigan qilib qo'yding!!! 
Telba achchig'langancha g'o'ldirab, yo'qolgan eshagini pastu balanddan qidirardi. Shu 
payt juda ravshan bir chaqmoq chaqilib, butun olamni nurga to'ldirib yubordi. Qarasa, 
eshagi xas-xashakka og'iz urib o'tlab yurgan ekan. Telba uni ko'rib, quvonib ketdi va 
eshagiga minib yana yo'lga ravona bo'ldi. Qahridan tushib, haqqa endi lutf bilan 
mehribonchilik ko'rsata boshladi: 
- Ey mening jism aro jonim Alloh, balki senga yuz jonim fido boisin! Garchi o'shanda 
eshagimga qaramay, ko'zdan yashirib, bo'yniga arqon boglamagan eding. Shu vajdan 
menda beqarorlik yuzlandi, qahrim bilan senga oliftalik qildim. Chunki men eshakni 
senga topshirgan edim-da, sen esa omonatni menga topshirishda hayallading. Ammo 
meni g'amgin holda ko'rib, tabdir ham topding. Chorasozlik qilib, chaqmog'ingni chaqib, 
ko'z yoritar mash'alingni yoqding. Ko'zimga eshagimni ko'rsatib, o'z lutfu inoyatingni 
izhor etding. 
Garchand men sening bu ishingdan g'azablanishga to'la haqli bo'lsam ham, lekin sen 
qilish mumkin bo'lmagan ishlarni qila oladigan, tushunish qiyin narsalarni 
tushunadigansan; shuning uchun menga e'tibor qilib, yo'qolgan narsamni topib berding. 
Bu bilan sen aytgan gaplarim uchun meni majolsiz bir holga solding, sharmandai 
sharmisor etding. 
Sen nima ish qilgan bo'lsang, men tamom unutdim. Sen ham oradan ko'ngilsizlikni 
ko'tar, lutfingni izhor qil. O'tgan ishni unutib, hozir men qat'iy bir fikrdaman, sen ham 
unutsang yaxshiroq bo'lardi. Axir men seni hech qachon hijolatga solib qo'ymayman. 
Sen ham meni uyaltirmagin. Men seni voqeada afv etdim, sen ham endi mendan 
ko'nglingni sof tut!  
Devona shu so'zlarni aytib, har dam o'zini o'zi maqtar, Allohga ham turli 
mehribonchilik ko'rsatar edi. Telba aytgan bu so'zlar garchand nomaqbul bo'lsa-da, 
muhabbat tufayli sodir bo'lgani uchun maqbul edi. 
Agar har bir majnun Allohga shuningdek sir aytsa, u beibolik va erkalik qilmog'i 
mumkin. Chunki bunday kishilar Allohga suyuklidir. Suyukli kishining esa har bir qilgan 
ishi yoqimlidir. 
 
CXXXII 
Yana bir qushning Hudhudga savoli 
 
Yana bir savol beruvchi dedi: 
— Ey yo'l kezuvchi! Men o'zgadan butunlay ozod va holi bo'lganman. Alloh xayoli 
bilan o'zimni doimo xush tutaman, zora bir kun uning visoliga yetsam, deyman. Men 

---

Lisonut-tayr. Alisher Navoiy