Microsoft Word kr vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
54
босган эдик. Энди ўзим ўғлимни шу иславотҳонага олиб келдим. Ўзини бир тўда қизлар ичида 
кўрган ўғлим менга уялиб қарарди: 
-Ота, қаерга келиб қолдик? Бунда нима ишимиз бор?
Уни ишонтиришга ҳаракат қилдим: 
- Ўғлим, эркаксанку, аҳир, бу опалардан бирини танла... Қорқма, мен шу ердаман. сен 
эркаксан қўрқмайсан, - дедим.
Ўғлим кўзларини катта -катта очиб жаҳли чиқиб мен томон юрди: 
- Телба бўлдингизми, ота? Зино қилдирмоқчимисиз? Аллоҳдан қўрқмайсизми? -деди.
Унга икки шапалоқ туширдим.
-Менга қара, ит!Eркак бўлмаганинг учун мени дин билан қўрқитяпсанми? -дедим.
Ўғлим эшик томонга қочди. Ярим раланғоч фоҳишалар бизга қараб туришар эди.
- Сиз қилган бу тубанликни Абужаҳл ҳам қилмаган. Аллоҳга ҳеч ишонмайсизми? - деди 
ўғлим. Фоҳишалардан бири ёнимга келиб: 
- Қандай уятсиз одамсан. Ҳатто бизлар ҳам ўз болаларимизни бу ерга келишини 
ҳоҳламаймиз. Сен қанақа отасан, ҳе, Аллоҳнинг балосига йўлиқ!- деди. Танг вазиятда уятда 
қолдим. Оша кундан бошлаб ўғлим юзимга қарашни ҳоҳламади. Акамнинг уйида қолди. Беш 
йилдан кейин Тимуртош Учар Хожанинг уйини босдик. Ватанни сотган ҳоинларни унутиб, Хожа 
билан машғул эдик. Хотини бизни кўриши билан билдики, биз, полислар номуссизларга яҳши, 
мусулмон аёлга ёмон, қўрқинчлик кўринамиз... Аёл юзимизга қараб фақат бир сўз айтди: 
- Бу ўлкада яшашга бизнинг ҳаққимиз йўқми?
Бошимга гурзи билан ургандек бўлди. Ҳақиқатдан, бу кишилар нима ёмон иш қилди? Нега 
биз уларга тинчлик бермаймиз? Айблари нима? Ўйларим ағдар тўнтар бўлиб кетди...
Уйга бир аҳволда келдим. ТВ томоша қилиб ўтирганимда олдимга хотиним келди: 
- Тинчликми, ҳолдан тойган кўринасиз?
Унга бор гапни айтдим.
- Мусулмонларга қасддан душманлик қилаётганларнинг фикрларини энди билиб олинг. 
Бошингизни қумдан чиқаринг, - деди ва қўлимга Мўмина Қуёш деган ёзувчини китобини берди: 
- Шуни ўқинг, бир оз бўлсада динга келарсиз.
Ҳақиқатан китоб менга жуда таъсир қилди. Кейин яна бир китоб келтирди. "Бу ер 
қамоқҳона" Бу китобдан бир пайтлар жаҳлим чиққанди. Ўқидим. Бирдан қарашларим ўзгара 
бошлади. Эртасига Ҳакимўғли Исмоилнинг, кейин Шуъла Юксал Шанларнинг "Ёшликнинг 
изтироблари"ни ўқидим. Ҳали билмаган нарсаларим жуда ҳам кўп экан. "ХХ аср 
муаммолари"номли китобни тугатгач, намоз ўқий бошладим. Ўғлим намозни бошлаганимни 
эшитсин деб қўлимдан келганини қилдим. Аммо ўғлим эшитмас, олисларга бош олиб кетган, 
манзилни ҳам билмасдик. Бу не тақдир ўйини, дердим. Ичимда шундай исён улғаярди. Бир йил 
тақдирни айбладим. Бир йилдан кейин бир олимга ичимдагини айтдим. "Буни тақдир 
қилмабди, ўзингиз қилибсиз. Тақдир гуноҳга тарғиб ва ташвиқ қилмайди", деди. Энди аёлим 
ҳам ҳолимга ачинарди. Лекин ўғлимни соғинар, мени тарк қилган ўғлимни излардим. Қани эди, 
ўғлим мени саждада кўрса. Ундан эса бирор ҳабар, бирор сас-садо йўқ эди.
Ўша кундан кейин хизматдошлар, дўстларга ўзимдаги ўзгаришларни англата бошладим. 
Динсиз бўлганлар:"Бизга ақл ўргатма, устозлик қилма", дейишди. Лекин бир қанчаси мени 
тинглади. Ўғлимга қилган ишимни ўйласам ичимда олов ёнар, виждон азоби мени адо қиларди.
Кутилмаганда мактуб олдик. Ўғлим онасига:"Онажоним!Мен Покистондаман. Аллоҳ насиб 
қилса, байрамга бораман", деб ёзибди.
Боладек бўзладим. Энди болам мени саждада кўради. Виждон азобим барҳам топади. Ўғлим 
арафа куни келди. Катта бўлиб улғайибди. Соқолли, нур порлаб турган кўзлари, юзларидан 
ўпдим. Бағримга босдим. Йўлдан чиқармоқчи бўлганим - Имом Ҳатибим мени йўлга солганди, 
йўл топишимга, ҳидоят йўлини топишимга сабабчи бўлганди. Эртаси куни ҳайит намозига 
бирга бордик. Ҳаётимда ҳеч қачон бу қадар баҳтли бўлмагандим. Жомеъдан чиққанимизда 

---

Виждон азоби. Амина Шанликўғли