Microsoft Word kr utgan kunlar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
39
— Ҳасанали бу кунда қаерда? 
— Марғилонда. 
— Сиз билан бирга турадими? 
— Йўқ. Саройда бир мунча молларимиз бўлар эди, саройда молларға қараб турадир. 
— Бу киши кимингиз? 
— Қайин отамиз. 
— Кўбдан берими? 
— Бу кун саккизинчи кун... 
— Илгари ўзингиз уйланган эдингизми? 
— Йўқ. 
— Ўзингиз тошкандлик бўлатуриб нима мажбурият остида Марғилондан уйландингиз? 
Бу саволдан Отабек бир оз ўнғайсизланиб тўхтади. Аммо бу ўнғайсизланишдан қушбегининг 
олдида бошқа бир ҳақиқат очилғандек бўлди: 
— Жавоб берингиз. 
— Тақдир, тақсир. 
Қушбеги бир оз ўйлаб олиб яна савол берди: 
— Марғилонда кимларни танийсиз? 
— Марғилонда уч-тўрт кишидан бошқа одамни танимайман. 
— Акрам ҳожини танирсиз? 
— Танийман. Унинг билан бир неча мажлисларда ўлтуришкан эдим. 
— Бу кунда Акрам ҳожи ошнангиз қаерда? 
— Билмадим, тақсир, — деди ва қайин отасиға қаради. 
Қутидор жавоб берди: 
— Акрам ҳожи бу кунларда Андижонда бўлса керак, тақсир. 
— Хўб. Отабек, сиз жавоб берингиз: Акрам ҳожи билан бўлған мажлисларингиз кимникида 
эди? 
Отабек бундай сўроқларнинг бекорга эмаслигини пайқаб, бунинг тегида қандай бўлса ҳам 
бир гап борли-ғиға ишонди: 
— Биринчи мажлисимиз мундан бир ой чамаси бурун Зиё ака деганнинг уйида, иккинчиси 
(қутидорға имо қилиб) бу кишиникида бўлған эди. Шу мажлисларда Акрам ҳожи ҳам бор эди. 
— Зиё аканикида бўлған мажлисингизга кимлар иштирок қилди? 
— Мен, Зиё шоҳичи, бу киши (қутидор), — деди ва бир оз ўйланиб олди, — Зиё аканинг ўғли 
— Раҳмат, Акрам ҳожи, Ҳасанали, Ҳомид исмлик яна бир киши. 
Ҳомид исмини эшиткан қўрбоши тасдиқ қилғандек бир ҳаракат ясаб қўйди. Қушбеги 
қўрбошиға ер тегидан кўз юбориб олди-да, давом қилди: 
— Иккинчи мажлисингизда кимлар бўлди? 
— Иккинчи мажлисимизда бояғи кишиларгина бўлди. Фақат Ҳомид йўқ эди. 
— Боя, Марғилон келганимга неча кун бўлди, дедингиз? 
— Қирқ кунлар чамаси. 
— Яхши, — деди қушбеги, — айтингиз-чи, қирқ кунлаб Марғилонда қолишингизнинг сабаби 
нима эди? 
— Маълумки, ҳозир Тошканд қамал (муҳосара) ҳолатидадир. Шундай вақтда Тошкандга 
қайтиш ўзи ақлсизлик бўлар эди. 
— Қорачопончи бўлғанингиз учун, — деди истеҳ-зо қилиб қушбеги, — қипчоқ оғайнилардан 
қўрқдин-гизми? 
— Сўзингизга тушунолмайман, — деди кулиб Отабек. Бу гапни оддий кишига айткандек 
қилиб сўзлади. Қутидор унинг бу айткан гапидан эмас, кулишидан ниҳоят даражада қўрқувға 
тушиб ўзида иссиқлиқ-совуғлиқ бир ҳолат ҳис эткан эди. Ҳокимларга гарчи тўғри бўлғанда ҳам 
дағалроқ сўз айтиш ўлимни тилаш билан тенг эди. Ўтаббой қушбеги замона ҳокимларининг 

---

Ўткан кунлар (роман). Абдулла Қодирий