Microsoft Word kr sh xolmirzayev 2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
16
нўхтадан тортди. Омон унинг қуймучидан зўр бериб итарганди, ҳайвон липиллаб ўтиб кетди-ю, 
Омоннинг оёғи остидаги қор кўчиб, тўп этиб музга тушди. Арнанинг бу тор ери анча чуқур эди. Ундан 
ҳам чуқурроққа Омон сакраб тушса, ҳеч нарса бўлмасди. Чунки, табиий ҳол, у тиззаларини букиброқ 
сакрар эди. Ҳозир эса, музга тикка тушди. 
Оёқлари сал оғриди, холос. Бироқ ўрнидан турган эди, тўпиқларида оғриқ шундай зўрайдики, у 
энгашиб қолди. Шу кўйи қирғоққа тирмашди. Ҳамдамнинг қўлидан ушлаб, арнадан чиқиб олди. Бироқ 
яна ўрнидан турса оғришини тусмоллаб қорда ўтирганча, маҳсисини ечиб қаради. Икки оёғининг 
тўпиғи ҳам шишиб кетган, ён-верида жигарранг доғлар пайдо бўлган эди. Омон маҳсини кийиб: 
— Жўра, ҳеч мундай бўлмаганман. Эшакни қайтар, — деди. 
Ҳамдам эшакни қайтариб келиб, унга ўнг қилди. Омон бир қўлини дўстининг елкасига тираб, 
эшакка миниб олди. 
— Оёғим чиққан бўлса, чатоқ... Эски синиқчи усталардан қолганми? 
— Э, устани нима қиласан! — деди Ҳамдам. — Балнисага борамиз. Энг зўр усталар ўша ерда. 
Ренгин қилишади. Билишади... 
— Бўлмасам кўчадан юрмайлик. 
— Майли, Ичаксойдан борамиз. 
Ичаксойдан бориб, касалхонанинг этагидан чиқишди. Омон милтиқни қопга солиб, қорга кўмдирди-
да, ниҳоят, тўқимда бошини эгиб ўтирганча касалхона дарвозасидан кирди. У гараж олдида Ҳамдамни 
бир оз кутиб қолди. Ҳамдам бориб, хирург ва ренгенчилар билан гаплашиб келди. 
Омон эшакдан тушиб юролмай қолди. Уялганидан тер чиқиб кетиб, дўстига суяна-суяна тегишли 
хонага етди. Уни таниш ҳамшира тепасига қандайдир аппаратлар энгашиб турган муздек каравотга 
ётқизди. 
Оёқлари шишиб кетган эди. Маҳсилар қўнжини ёриб чиқаришди. Кейин оёғи учини дам шифтга 
қаратиб қўйиб, дам ёнбошлатиб, ренгенга туширишди. 
Бир оздан кейин ҳўл, ялтироқ-сарғиш қоғозни келтириб, Омонга кўрсатйшди. 
— Ана. Катта болдир суягингиз синган. Большой берцовий кост синган... Тўпиқнинг устидан. Икки 
оёғингиз ҳам... Ёмон бўпти, Омон ака. Очиғини айтамиз, бунинг тузалиши қийин бўлади. Оёғингиз 
гипсдан чиққандан кейин ҳам беш-олти ой қўлтиқтаёқда юрасиз. Гавданинг оғирлиги тўпиққа тушади-
да... 
Омон мерганнинг оёқларини оқ цемент аралашмаси шимдирилган қалин докалар билан тиззасигача 
ўраб гипслашди. Гипс тезда қотар экан. 
Кейин Ҳамдам эшакни дераза пастига олиб келди. Омонни ўтқазиб жўнади. 
— Келган йўлимиз билан кетамиз, жўра. Қоп билан милтиқни олиб бериб, ўзинг қолсанг ҳам, майли. 
— Гапирма. Менинг бошимга шундай кун тушса, нима қилардинг сен? 
Омон ғамгин кулимсиради. 
— Билмадим. 
— Э, тошни еса бўлмасмиди гўшт ўрнига ўша начальник! Қани, эндиям изингдан тушиб кўрсин! 
— Бўлмасам, мен билан уйгача бор... Сандикда мўмиё бор... Олиб берсанг, бўлди. Кейин, ҳе-е, 
Қизилқишлоқда Мазифа аммам туради... 
— Биламан, биламан. Сенга биров қарамаса бўладими! 
Шундай қилиб, Омон мерган арзимаган бир эҳтиётсизлик орқасида икки оёқни ногирон қилиб, ётиб 
қолди. 
Амма келиб йиғлади. 
— Сенга кўз тегди, — деди. — Кейин — ҳадеб жонлини жонсиз қилишингниям хосияти йўқ. Қушам 
худонинг махлуқи... Уям бир вақтлар одам бўлган эмиш... 
Омон оёқларининг синган жойларини солаётганда ҳам инқилламаган эди. Энди ихраб юборди. 
— Милтиқни оберинг! Ёнимда турсин... 
Амма қўрқа-писа «индамас»ни, кейин у айтган ердан бир чангал ўқни олиб берди. 
... Кун дегани шундайки, бошингга оғир савдо тушганда ҳам, ўйнаб-ўйноқлаб юрганингда ҳам — 
ўтаве-ради. 
Омон мерган биринчи кунлар, киши билмас, жуда сиқилди. Кейин бу сиқилишни ўзидан ҳам 
яширишга бўлган беихтиёр интилиш туфайли аҳволига кўника... бошлади. 

---

САЙЛАНМА. Шукур Холмирзаев. 2-жилд