Microsoft Word kr sh xolmirzayev 2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
140
Демак, шундай бўлиб қолишим керак. Ва бу учрашувни Аллоҳнинг неъматидек қабул қилмоғим 
даркор. Ҳамда буни бузмаслигим-булғамаслигим шарт, деган фикрга келдим: ана шунда қалбимнинг 
алла-қаеридаги ёшлик — табиатга ва унинг турфа кўриниш-товланишларига меҳрим янгиланганича 
қолса керак. 
Зумраднинг менга, ўзи билмай ҳадя этаётган завқи бугунги капалагу булбуллару 
жиблажибонларнинг берган завқидан кам эмас, ортиқ бўлса ортиқдир! 
Менинг уларга бўлган меҳрим қандайдир даражада тирилгани каби унутилган, балки унутилаёзган 
болалигим ҳам тирилиб қолди, ахир... 
Шундан бўлса керак-да: ёмғир ҳам, тун ҳам бошқача кўрина бошлади: хусусан, Зумрад ушбулар 
ҳақида ўйчан сўзлагандан кейин... 
— Сиз яхши кўриб уйланганмисиз? — ўтдан кўз узмасдан сўради у. 
— Ҳа, албатта, — дедим. 
— Мен эримга кўнгилсиз эдим, — деди у. Ва қандайдир чалқанча бўлиб уф тортди. — Майли. 
— Нима «майли»? 
— Барибир яшаш яхши, — деди у ва бошини орқага солиб, энди тоғдек юксалиб турган қояга боқди. 
— Кичкиналигимдаям шу харсангни туриши шу эди... Ана тоғларнинг ҳам туриши ўша-ўша! Ҳеч нарса 
ўзгармаган. Осмон ҳам. Булутлар, ёмғир... Ҳе, нимасини ўйлайман... — У ҳамон менга қарамай давом 
этди: — Сизларни... катталарни турмуш, ундаги тўполонлар хафа қилади. Отам ҳам нуқул: «Энди нима 
бўлади?» деб ўйлайди... Шундай пайтда мен шоир Ғафур Ғуломнинг мактабда ёд олган бир шеърини 
эслайман: 
Қуёш-ку фалакда кезиб юрибди,
Умримиз боқийдир, умримиз боқий... 
Ажабо, биродарим, мен ҳам ушбу сатрларни бир неча бор такрорлаган, лекин тасалли топмаган 
эдим: ахир, биз фалакдаги ҳалиги азон учиб кетаётган «қора туйнук» нималигини ҳам, Ер куррасидаги 
экологик ҳолатнинг ҳам бузилиб кетганини биламиз. Ва шу ҳам руҳимизга таъсир этиб, ошимизга заҳар 
қўшиб туради-да! 
Бу жувон эса бу нарсаларни ўйламайди: у борига — кўриб турганига инонади, вассалом.