Microsoft Word kimning tashvishi yoq ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
7
— Полиз қалай, ука? — сўради Саксонбой ота унинг олдига бир чойнак памил чой олиб 
келиб. — Ёқдими? 
— Ёқди, жуда ҳам ёқди, — деди мухбир қорнини силаб. — Қорним шишиб кетди қовун 
еявериб. 
— Дуруст-дуруст, — деди Саксонбой ота. — Яхшилаб газетга ёзар экансиз-да, энди? 
— Ҳа, очерк ёзаман, — деди мухбир. — Очеркка арзийди! 
— Дуруст-дуруст, — деди яна Саксонбой ота. — Энди сиздан бир илтимос бор, ука. Йўқ, 
демайсиз. 
— Хўш? — сўрайди мухбир. 
— Манави ҳужжатни бир кўриб беринг. Ақлимиз етмай турибди. Нима экан. Назир! 
Қоғозни кўрсат. 
Назир ота қоғозни қўйнидан эҳтиётлик билан олиб мухбирга узатди. 
Мухбир ёш эди, энди йигирма уч-йигирма тўртларга кирган бўлса керак. Қоғозни у ёқ-бу 
ёққа ағдариб кўра бошлади. 
— Геологик планга ўхшайди. 
— Лаббай? — сўради Саксонбой ота тушунмай. 
— Қандайдир қазилманинг плани, — деди мухбир. — Коннинг плани. Қаердан топдингиз 
буни? 
— Топганим йўқ, ўғлимники, — деди Назир ота. 
— Бўлмаса, ўғлингизнинг ўзи билса керак нималигини? 
— Ўғлим урушда... бедарак кетди, — деди Назир ота. «Ўлган» деб айтолмади. 
Мухбир ўйланиб қолди. 
— Нима қилиш керак буни? — сўради Назир ота. — Керак нарсами? 
— Билмадим, ота, — деди мухбир қоғозни қайтариб. — Буни геология бошқармасида 
билишмаса, бошқа ёқда билишмайди. 
— Қаерда бўлади бу идора? — сўради Саксонбой ота. 
— Тошкентда. 
Мухбир бошқарманинг адресини яхшилаб тушунтирди. У кетгач 
— Нима қиламиз? — сўради Саксонбой ота ўртоғидан. 
— Бораман, — деди Назир ота. — Идорани топиб кўрсатаман. Менга озроқ пул бериб тур. 
Пенсамдан узаман. 
— Майли, бор, — деди Саксонбой ота унга иккита ўн сўмликни узатаркан. — Ишқилиб, 
ишинг ўнгидан келсин. 
— Раҳмат. 
Назир ота қандайдир, шу пайтгача ўзида сезмаган ҳаяжон ва қувонч билан уйга қайтди. 
Зулайҳо ош дамлаб ўтирган экан. Сузиб келди. Назир ота иштаҳа билан еди. 
— Эртага Тошкентга тушаман, — деди қўлини артаркан ва неварасига ниятини айтиб берди. 
Зўлайҳо бобосининг бу ишидан биронта фойда чиқишига ишонмаса ҳам, индамади, раъйини 
қайтаргиси келмади. 
— Майли, ўйнаб ҳам келасиз, — деди. 
«Ҳикмат шундамикин? — ўйлади Назир ота ётаркан тушини эслаб. — Шунда бўлса, 
хурсанд қиламан сени, Зайнаб. Чарчаганим йўқ ҳали. Ҳали белимда қувватим кўп. Ўғлингни 
изсиз қолдириб кетмайман. Бирон нишона қолдираман ундан. Албатта қолдираман». 
Эрталаб у азонда, ҳали хўроз қичқирмасдан қовун ортган машинага ўтириб, шаҳарга 
жўнади.