Microsoft Word iqbol mirzo ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
56
DASHTDA 
 
Bu yerdan oh urib o‘tgan Go‘ro‘g‘li, 
Bu yerdan ot surib o‘tgandir Namoz, 
Bu yerga qismatning uchta zo‘r o‘g‘li 
Piyoz ekyapmiz, 
piyoz! 
 
«Qarg‘ish tekkan yer bu!» – degan Xudoyor. 
Faqat oy tunlari chodirin tikkan, 
Faqat biz – uch og‘a-ini har bahor 
Piyoz ekkanimiz 
ekkan. 
 
Tirik-chilik... 
O‘zingizga ma’lum buyog‘i. 
Rizqi ro‘z degani – 
titilgan to‘rva. 
Do‘konda falon pul paxta yog‘i... 
Piyoz bo‘lsa, 
qozonda sho‘rva. 
 
Bu yerni suv o‘gay singil sanaydi 
Shabada yurmaydi – 
tiladi tikan. 
Men akamga, 
bolam qo‘lga qaraydi... 
Piyoz ekkanimiz 
ekkan. 
 
Bu yerdan ot surib o‘tmaydi Namoz... 
 
1987 
 
XAZONDEK SOCHILDI NECHA BOR TAQVIM 
 
Xazondek sochildi necha bor taqvim, 
Yurak ham to‘kildi yaproqqa o‘xshab. 
Shamolda sovrildim, soylarda oqdim, 
Sen hamon o‘shasan, sen o‘sha-o‘sha. 
 
Zulfing qo‘ng‘irog‘i barmog‘imdandir, 
Dudog‘ing gullatgan – birinchi bo‘sa. 
Endi u kunlarga etmoq gumondir, 
Sen hamon o‘shasan, sen o‘sha-o‘sha. 
 
Seni quchib uxlab, yana tushimda – 
Ko‘rib uyg‘onardim sog‘inib, qo‘msab. 

---

Sizni kuylayman (she’rlar to’plami). Iqbol Mirzo 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
57
Meni mendan o‘zga inson tushunmas... 
Sen hamon o‘shasan, sen o‘sha-o‘sha. 
 
Kun sayin oramiz olis va olis, 
Balki kutarsan ham xazonlar to‘shab. 
Sen hamon tiriksan, men esa yolg‘iz... 
Sen hamon o‘shasan, sen o‘sha-o‘sha. 
 
1992 
 
DUNYO 
 
Dunyo – chechan kampir. Ohista 
Quyoshni chuvatib, qo‘lqop to‘qirdi. 
Kuz edi. Izg‘irin izg‘irdi pastda, 
Ettinchi qavatda o‘qirdik. 
 
Dunyo - qishloqi chol. Hassasi bilan, 
Cho‘g‘ istab titkilab o‘ltirardi kul. 
Ettinchi qavatda kun chiqdi birdan – 
Ettinchi qavatga kirib keldi Gul. 
 
Dunyo – keksa olim. Qoshlarin o‘yib, 
Hijjalab, sharhlardi Mirzo Bedilni. 
Gul keldi. Sochildi firdavsning bo‘yi, 
Bahor isi tutdi xona va dilni. 
 
Dunyo – nigohini yo‘qotgan tolib, 
Dunyo etti kunda esidan ozdi. 
Yotoq devoriga chiziqlar tortib, 
«Iqbol+Gul» deya yozdi! 
 
Dunyo – sochlarini parda etgan qiz, 
Hijob orqasida kulgani-kulgan. 
Kulgan sayin badar ketaverar kuz, 
Kulgan sari o‘zi chulg‘anar gulga. 
 
Dunyo – yashin tushib, yonayotgan sham, 
Kitob sahifasin ashklari bosdi, 
Hattoki, baholar daftariga ham 
«Iqbol+Gul» deya yozdi! 
 
Dunyo – dunyoligin qiladi bir kun, 
Vizillab uchadi ko‘kko‘zli yilon, 
To‘ng‘izlar ko‘rsatar balchiqli turqin, 
Gullar xazon bo‘lar, iqbollar yolg‘on... 
 
Dunyo - o‘z yurtida adashgan sayyoh, 

---

Sizni kuylayman (she’rlar to’plami). Iqbol Mirzo 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
58
Qo‘msab, kokillarning anbar isini 
Izlar Farg‘onadan Qo‘qongacha to 
O‘sha olis tushning xotirasini. 
 
Dunyo – dunyodan yuz o‘girgan darvish, 
Na uyi bor uning, na borar yeri. 
O‘tsa, ko‘zlariga uraverar nish 
Devorga o‘yilgan eng go‘zal she’ri. 
 
Dunyo – chechan kampir. Shoshmasdan 
Bulutni tolchiviq bilan savardi. 
Kuz edi. Odamlar izg‘irdi pastda, 
Ettinchi osmonda yashardik! 
 
1992 
 
AZA 
 
Eshilib-buralib, yulqinar uzum, 
Shamaloq barg aro mo‘ltirar osmon. 
Siyohrang rayhonlar yashirar ko‘zin, 
Ustunga yuz bosib, yig‘laydi chopon. 
 
Gezarib rangini yo‘qotgan duvol, 
Bostirma ostida nam tortar somon. 
Daraxtga suyanar charchagan shamol, 
Ustunga yuz bosib, yig‘laydi chopon. 
 
To‘proq ko‘chib ketgan, sho‘rlangan tuproq, 
So‘rida yakandoz ezilgan yomon. 
Xontaxta ustida sarg‘aygan yaproq... 
Ustunga yuz bosib, yig‘laydi chopon. 
 
Chumoli uyada parpiramas nur, 
Qaldirg‘och inida loy bo‘lgan tug‘yon. 
Beshiktebratarlar mahzun tebranar... 
Ustunga yuz bosib, yig‘laydi chopon. 
 
«Hech kim etolmaydi osmon toqiga...»
2
 
Tirgakka tayanar munkaygan ayvon. 
Ustun bo‘lolmagan sohib haqqiga 
Ustunga yuz bosib, yig‘laydi chopon... 
 
1993 
 
 
                               
2
 G‘ulom Abdulla satri. 

---

Sizni kuylayman (she’rlar to’plami). Iqbol Mirzo