Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
206
— 
Ҳа. 
Аёлга ўгирилдилар: 
— 
Сен уч поклик муддати тугагунча кутишинг керак. Шу вақт ичида бошқасининг никоҳига 
кириш у ёқда турсин, ўзаро келишиб ҳам қўёлмайсан. Нега бундай қилдинг? 
Аёл жавоб бермади. Эркакдан ҳам тайинли гап чиқмади. Чиқиши ҳам мумкин эмасди. 
— 
Никоҳингизни бекор қиламан. Маҳрга берилган молнии Байтулмолга оламан. Жазо 
тариқасида бундан буён бир-бирингиз билан турмуш қуролмаслигингизни айтиб қўяй. 
Бораверинглар. 
Уларнинг ўзаро турмуш қуролмасликлари Ҳазрати Умарнинг шахсий фикрлари эди. Аслида 
улар қайта турмуш қуришлари мумкин. 
* * * 
Бир куни Ҳазрати Умар масжидда жамоат билан суҳбатлашиб ўтирган эдилар, нохуш 
товушдан хушёр тортдилар. Кимдир ўзи истамаган ҳолда таҳоратини синдириб қўйган эди. 
Ҳазрати Умар гапларида давом этдилар. Лекин таҳорати синган киши турмагач: 
— 
Ўша ишни қилган одам бориб, таҳорат олиб келсин, — дедилар. 
У одам барибир турмади. Шу орада Жарир ибн Абдуллоҳ Бажалий вазиятни ўнгламоқчи 
бўлди: 
— 
Ҳаммамизга таҳорат олишни буюра қолинг. 
Ҳазрати Умар унинг ақлли ва беозор фикрига қойил қолдилар: 
— 
Тўғри гапирдинг, Жарир, — дедилар. — Мен сени жоҳилият даврида ҳам, Исломни қабул 
қилганингдан кейин ҳам доимо мулойим инсон деб биламан. 
Кейин жамоатга юзландилар: 
— 
Кани, туринглар, ҳаммамиз таҳорат оламиз. 
* * * 
Кун қизигандан кизиди. Араблар "самум" деб атайдиган шамол эсарди. Бу шамол 
арабларнинг юрагини олиб қўйган эди. 
Шундай кунларнинг бирида Ҳазрати Усмон жуда муҳим иш билан сафарга отландилар. 
Туяларига миниб, орқаларига қулларини мингаштирдилар ва йўлга тушдилар. 
Закотга берилган туялар сақланадиган жойга етганларида, туя йўрғалатиб кетаётган одамни 
кўрдилар. Одам бошини яхшилаб танғиб олган эди. Шамол ва жазирамага қарамай, жон-жаҳди 
билан ҳаракат қилар, у ёқ-бу ёққа югуриб, ташқарида қолиб кетган туяларни ичкарига олиб 
киришга уринарди. 
— 
Қизиқ... Бу одам ким? 
Ҳазрати Усмоннинг саволлари жавобсиз қолди. Хожаси танимаган одамни қули қайдан 
билсин? Бир оз юрганларидан кейин таниб қолишди: Амирул мўминин Умар-ку! Ҳазрати 
Усмон ҳайрат билан қараб туриб, ич-ичларидан тан бердилар ва: "Қойил! Мана бу инсонни 
баҳодир, эпчил деса бўлади", деб юбордилар. 
Ҳазрати Умар бир чеккада тин оладиган, мажбур бўлмагунча ташқарига чиқмайдиган шу 
дамда соя-салқинда дам олиб ўтирсалар, нима бўларди? Ким нима дея оларди у кишига?! 
У кишини бу ишни қилишга ундаган нарса Виждон эди. Зеро, мўминлардан олинган, яна 
мўминлар учун хизмат қилиши кўзда тутилган ушбу туялар нобуд бўлса, мўминлар зарар 
кўрарди. Аллоҳ эса мўминларнинг бошига тушган кулфатларнинг ҳисобини Умардан талаб 
қилади. 
Ҳазрати Умар яна ўша виждон амри билан ёнларига бир шерик олиб, Мадинага келтирилган 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи