Ya’ni, «Fa-mani’tada
alaykum, fa’aduu alayhi bimisli ma’tada alaykum» – «Sizlarga kim tajovuz
qilsa, tajovuz miqdorida siz ham ularga qarshilik qilingiz», deyiladi. Bu eng
so‘nggi choradir. Ammo bundan oldingi chora, sevgidir, sabrdir.
Ro‘parangdagi insonni sevmoqni o‘rgangaysan. Seviladigan tomonlarini topgaysan. Toza
qalb, ishonchli, nekbin bo‘lgaysan... Bir ulug‘ kishi aytadiki, «Gulning tikanli ekanini ham
tanqid qilaverish mumkin». Tikanli, qo‘limni qonatdi, buni qara, xanjardek tikanlari bor.
Tikanli bir giyohda esa xushbo‘y bir gul chiroyli bir gul bo‘lishini o‘ylamoq – bu ko‘tarinki,
nekbin tushunchadir! Ya’ni, o‘sha tikanlar orasida sassiq hidli, yomon bir giyoh ham
bo‘lishi mumkin edi. Undoq emas! Qara, qandoq chiroyli gul ochibdi!.. Har bir insonning
tikani bor, guli bor. Guliga qarab, shundan sevgaysan... «Tikanini sev!» demaymiz.
«Tikanini maqta, yaltoqilik, maddohlik qil!» demaymiz.
Do'stlaringiz bilan baham: |