Microsoft Word fargona kelini ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
58
shernikidan ham haybatliroq bo‘lib, mo‘ylabi dikkayib, ko‘zi qizarib va qovog‘i solinib 
ketdi. 
O‘takasi yorilib, har tomonga qochib ketgan odamlar sherning qonga bo‘yalganini, 
Zirg‘om uning ustiga minib olganini va xalifa Zirg‘omga tikilib turganini ko‘rib, yopirilib 
kelishdi. Ular g‘ovur-g‘uvur ichida xalifaning salomat qolgani uchun shukurlar aytib, 
Zirg‘omning botirligiga qoyil qolib, hang-mang bo‘lib turishardi. Bu tasodifiy hodisadan 
qo‘rqib rangi o‘chib ketgan xalifa Zirg‘omga zo‘rg‘a jilmayib, qaradi-da: «Barakallo, 
Zirg‘om! Chindan ham sher ekansan», — dedi. 
Xalifaning maqtovini eshitgan Zirg‘om o‘zini tutib oldi. Qo‘lidagi qon tomib turgan 
xanjarni yerga qo‘ydi-da, «Men amiralmo‘’minining qullariman, bu qilgan ishim sizning 
iltifotingiz tufayli bo‘ldi. Bu yirtqich hayvondan o‘ch olishga siz munosib edingiz, yolg‘iz 
o‘zingiz uni albatta o‘ldirgan bo‘lardingiz, lekin men shoshilib, o‘zimni yo‘qotib qo‘ydim, 
sizga chovt solganiga chiday olmay, unga tashlanib o‘ldirdim. Qilgan jur’atim uchun 
meni avf etasiz»,— dedi. 
Zirg‘omning bunday odob bilan uzr aytishi xalifaga yana yoqib tushdi. «Qolgan gaplarni 
keyin alohida o‘tirib so‘zlashamiz», — dedi-da, ketishga qo‘zg‘aldi. Shu payt sherning 
tirnog‘i botgan bilagi og‘riyotganini sezgan bo‘lsa ham, xalifa o‘zini dadil tutdi va 
odamlarni tarqalishga buyurdi. O‘zi esa Zirg‘om bilan qasr tomon yo‘l oldi va hojibiga: 
«Biz chaqirtirgan tabibdan bo‘lak hech kimga huzurimga kirishga ruxsat 
bermaygaysan», deb amr qildi. Tabib kelib xalifaning jarohatini ko‘rdi va zarar 
qilmaganini, qo‘lidagi qalqon joniga ora kirganini aytdi va salomat qutulgan bilan 
muborakbod qilib, kechga qadar o‘rnidan qimirlamay yotishini maslahat berdi. 
* * * 
Xalifaning bu ko‘rgiligi butun saroy ahliga tarqaldi, uning holini so‘ragani vazirlar, 
qo‘mondonlar kelishdi, lekin hojib ularni xalifaning farmoyishidan voqif qilganidan keyin 
ular qaytib ketdi. Xalifa Zirg‘omni o‘z xonasi ichidagi maxsus hujraga taklif qildi. U yuz-
qo‘lini yuvib, u yoq-bu yoqlarini tuzatib o‘sha hujraga kirdi. Xalifa unga minnatdorchilik 
izhor qilgandek o‘rnidan turmoqchi bo‘ldi, lekin Zirg‘om uni turishga qo‘ymay, qo‘liga 
yopishib, o‘pdi. Xalifaning taklifiga muvofiq odob bilan uning yonida o‘tirdi. «Zirg‘om, 
sen tufayli yangidan dunyoga keldim», — dedi xalifa. 
Zirg‘om uyalib, boshini quyi soldi: «Xojam, avf etgaysiz, bunday maqtovga arzigulik bir 
ish qilolganim yo‘q. Sherni halokatga solgan sizning o‘qingiz, uning qo‘zg‘algani jon 
talvasasi edi. Mabodo men biror ish qilgan bo‘lsam, bu burchimdir, men sizning 
qulingizman». 
Xalifa unga qarab: «Ofarin senga, mening atrofimni ikki yuzlama, laganbardor kishilar 
o‘rab olgan. Ularga shunchaki ishonch bildirsam ham, sening qahramonliging va 
sadoqatingni sezib, ko‘pdan buyon suyub yuraman. Shunday qalbaki kishilar orasida 
xalifalar saroyida sendek qo‘mondonning bo‘lishi oson gap emas. Sadoqatingni avvaldan 
sezib, seni soqchilar boshlig‘i lavozimiga tayinlagandim. Sen shu mansabga loyiq 
kishisan», — dedi-da, bu suhbatlarini birov eshitayotgan-eshitmayotganini aniqlash 
uchun eshik va deraza tomon qarab qo‘ydi. Zirg‘om yerga bosh eggancha sukut etib 
turardi. Keyin Mu’tasim boshini ko‘tarib davom etdi: 
— Farg‘onadan tezroq qaytib kel, deb seni chaqirtirganimning sababini bilasanmi? 
— Ojizman, janob oliylari. 
— Davlatimizning barqaror turishi uning sirlarini maxfiy tutishga bog‘liqligini bilmasang 
kerak? 

---

Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon