Microsoft Word fargona kelini ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
45
o‘pkangizni bosib oling, gapingizni o‘ylab gapiring! Qilgan bu noma’qulchiligingizni men 
kechiraman, boshqalarga yoyib yurmayman. Meni odamlar: «Afshindan ko‘ra aqlliroq 
ekan, o‘zini tuta bilarkan», deb yursa, siz uchun yaxshi bo‘lmaydi». 
Jahonning bu gaplari Afshinning yuragiga o‘qdek qadaldi. U tishlarini g‘ijirlatib, o‘rnidan 
turdi: 
— Sen o‘z o‘jarliging bilan meni tiriklay o‘ldirding. Meni aytganini qila olmaydi deb 
o‘ylama. Hali ham kech emas. «Sen uchun baxt-saodat eshigini lang ochib beraman», 
degan taklifimni yaxshilab o‘ylab ko‘r, nodon kishilar ishini qilma. Shuni yaxshi bilki, 
sening o‘zing ham, butun mol-mulking ham mening qo‘limda. Agar so‘zimga unasang, 
aytganimni qilsang, o‘zim ham, hamma topgan-tutganlarim ham seniki. 
Jahonning jahli chiqib, butun vujudi o‘t bo‘lib yondi. Afshinni battarroq koyimoqchi 
bo‘ldi-yu, lekin o‘ylab qoldi: har qalay u podshoh, qo‘lida askar-anjomlari bor, xususan u 
otasi belgilab ketgan vasiy. Unga bas kelolmasligini, agar u yomonlikka ko‘chsa, na 
hokim va na amir o‘zining tomoni bo‘la olmasligini tushundi. Buning dastidan faqat 
xalifalik poytaxti Bag‘dodda xalifaga shikoyat qilish va shu yo‘l bilangina qutulish 
mumkin. Faqat xalifagina Jahonning shikoyatiga quloq solib, Afshinning tanobini tortib 
qo‘yishi mumkin edi. 
Jahon endi boshqa bir tadbir ko‘rish lozim ekanligini o‘yladi. Zo‘r irodasi bilan o‘zini 
mahkam tutib, yumshoq ohangda dedi: «Siz gapirgan gaplaringizni o‘ylab ko‘rishimga 
fursat bering. Mening aytganlarimni siz ham o‘ylab ko‘rishingizga vaqt beraman. Ikkimiz 
ham obdan o‘ylashib ko‘rib, keyin bir bitimga kelamiz. Sizning bu gaplaringizni sir 
tutishga, boshqalarga oshkor qilmaslikka tirishaman. Ha, Afshin hokimning do‘sti va 
vasiyi bo‘la turib, qizning sha’niga shunday gaplarni aytibdimi?» — deydigan kishilar 
malomatidan sizni saqlashim kerak. Mening shu taklifimni qabul qilasizmi, yo‘qmi? Qabul 
qilmaydigan bo‘lsangiz, u vaqtda beodoblik va sharmsizlikni mendan ko‘rasiz. Bu ojiz 
qizning qo‘lidan nima kelardi deb o‘ylamang, janob!» 
Qizning zo‘r jasorat egasi ekaniga yana bir marta ishonch hosil qilgan Afshin uning 
yuziga qarashga ham yuragi dov bermadi. G‘azabdan Jahonning ko‘zlari yana ham 
qattiqroq chaqnab ketdi. Jahonning gaplari Afshinning miyasiga yashin tushgandek ta’sir 
qildi: 
— Sen ojiz qiz emassan, men ham aqldan toygan kishilardan emasman. Lekin sen 
boshqalarga o‘xshab muhabbat faqat yoshlarga yarashadi, deb o‘ylaysan. Men esa 
keksalar ishq yo‘lida yoshlardan ham sobitroq ekanini senga amalda ko‘rsatib beraman. 
Men sevgilisi yo‘lida hamma bor-yo‘g‘ini, hatto hayotini ham qurbon qilib yuboradigan 
kishiman. Qani, qaysi yigit shunday qila oladi? Ular yengil tabiatlilik tufayli, ko‘ziga qon 
to‘lganlik tufayli muhabbat qo‘yadilar. Yoshlar muhabbatda barqaror turolmaydi, o‘z 
mahbubasiga keragicha vafo qilolmaydi. Endi sen gaplarimni o‘ylab ko‘rish uchun muhlat 
so‘rayapsan. Xo‘p, muhlat beraman, ehtimol, shu asnoda aql-hushingni yig‘ishtirib 
olarsan. Birodarim — otangning ta’ziyasi ham hali tugagani yo‘q, unga qadar mening 
umidim yuzaga chiqib qolar. Mening xayrixohligimni ochiq bilganingdan keyin gaplarim 
xususida asta-sekin fikr yuritib ko‘rarsan, albatta.
Afshinning balandparvoz orzusi haqidagi uzundan-uzoq gaplarini eshitib bo‘lib, Jahon 
bosiq, lekin qat’iy ohangda dedi: 
— Mening ishonchli vasiyim sifatida quloq berishingiz kerak bo‘lgan bitta gapim bor: 
vasiylik vazifangizni ado qilish uchun saroy va saroy ahllari ishini tartibga solish ustida 
hech bosh qotirib ko‘rdingizmi? 
— Ha, hamma ishlarni o‘rinlatib qo‘ydim, dehqonlar dalada ishlashyapti, saroy boshlig‘i 
saroy ishlarini bajarib turibdi. O‘zim esa sening mol-mulkingni o‘zingdan ko‘ra ham 

---

Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon