Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
332
— Janobi Abulfazl... Xudo rahmati... 
— Abulfazl?! Qachon? Kim aytdi?! 
Asadbekni Akbar huzuriga chaqirdilar. Abulfazlning o‘lgan joyida faqat tanasi qolganini, 
boshini kesib Ollohobodga olib ketganlarini eshitganda Akbarning badanidan «lop!» etib 
olov chiqib ketganday bo‘ldi: 
— O‘, nomardlar! — deb qichqirib yubordi. — Salimga taxt kerak bo‘lsa, meni o‘ldirsin 
edi! Abulfazlda ne ayb?! O‘, nomardlar!.. 
O‘ttiz yil davomida hayotning barcha achchiq-chuchuklarini birga tatigan do‘sti, hamma 
alg‘ov-dalg‘ovlarni birga boshdan kechirgan safdoshi endi yo‘q! Akbar suyangan ustuni 
qulagan uyday larzaga tushib o‘kirib yig‘ladi: 
— Tilab olgan o‘g‘lim!.. O‘zimdan chiqqan balo!.. Bunga qaydan davo izlayin!.. 
Asafxon boshliq uch ming saralangan navkarlar Seronj tomonlarga borib, o‘rmonni tit-pit 
qilib, Bir Sinxni izlashdi, ammo topisholmadi. Uni Salim Ollohobod tomonlarda yashirib 
yuribdi! degan maxfiy axborot keldi. 
— O‘g‘il bilan jang qilish taqdirimda bor ekan! — dedi Akbar sarkardalarni mashvaratga 
yig‘ib. — Ikki yuzta harbiy kema tayyor qilinsin. Ollohobodga ham suv yo‘lidan, ham 
quruqlikdan hamla qilurmiz. Mingta fil, o‘ttiz ming otliq askar ikki oy ichida taxt bo‘lsin! 
Salimning harbiy kuchlari bundan ham ortiq edi. Akbarga qarshi ko‘p marta isyon 
ko‘targan Jaunpur, Bixar va boshqa sharqiy viloyatlar hozir Salimni podsho deb tan 
olgan, oliq-soliqdan tushadigan oltin-kumushlarni uning Ollohoboddagi xazinasiga 
keltirib to‘kishar, yuzlab fillar, ot-ulovlar va boshqa sovg‘alarini ham Salimga peshkash 
qilishar edi. Shahzoda hozir boyib ketgan, askarlarining soni ham qirq mingdan oshgan, 
shuning uchun otasidan tap tortmas edi. 
Ota-bola bunday katta kuchlarni maydonga chiqarib urush qilsa oqibati qanchalik yomon 
bo‘lishi onalarni dahshatga keltirdi. Hamida bonu betob bo‘lib yotib qoldi. Akbar onasini 
ko‘rgani borsa, Salima begim bilan Maryami Zamon—Jodha Bay qaynonalarining to‘shagi 
yonida o‘ltirgan ekanlar. 
— Onajon, sizga ne bo‘ldi? 
— Uyqu yo‘q. Oyoq-qo‘ldan darmon ketdi. Turolmay qoldim. 
— Hakim Misri darmonga kiritadigan davolar qilsin. Yaxshi bo‘lib ketgaysiz. 
— Shoh o‘g‘lim, menga Hakim Misri emas, faqat siz shifo bermog‘ingiz mumkin. 
— Men? Ayting, qani... 
— Shuncha yil umr ko‘rganim avvalo xudodan bo‘lsa, soniyan sizning yaxshi farzand 
chiqqaningizdandir. Lekin endi Ollohobodga qo‘shin tortmoqchi emishsiz. Shuni 
eshitgandan beri dilim bezovta, vujudim vayron. Axir o‘ylang: ota-bola urushida g‘olib 
bo‘lgaymi? Qaysi tomon yengilsa ham bizga baxtsizlik keltirmagaymi? Samarqanddagi 
Ulug‘bekning o‘z o‘g‘li Abdullatif bilan urushgani ne oqibatga olib kelganini bir eslang! 
— Axir bu nobakor o‘g‘il muomalaga ko‘nmasa ne qilay, onajon? Yaxshilikcha huzurimga 
qaytsin, aybi bo‘lmasa isbot qilsin, deb roja Ram Dasni Ollohobodga elchi qilib yubordim. 
Rad javobi olib keldi. Qirq yil jon chekib yagona davlat tuzdim, nevarangiz uni ikkiga 
bo‘lib parchalamoqda!.. Begunoh Allomiyni qasddan o‘ldirtirsa, qotilni yashirib yursa!.. 
Yo‘q, men unga jazo bermaguncha tinchiyolmaymen!.. 
Maryami Zamon Akbar qarshisida cho‘kka tushib, qo‘llarini ko‘ksiga qo‘ydi: 
— Hazratim, yomon odamlar oralaringizga nifoq solmishdir! Salim Abulfazlni 
o‘ldirtirganiga men ishonmaymen! Salim bunday qilishi aqlimga sig‘maydir! Mana, 
Salima begim ham aytsinlar! 
Murodning o‘limidan so‘ng sochlari oppoq oqarib, nuroniy kampirga aylanib qolgan 
Salima begim Akbarga yuzlandi: 
— Men yolg‘iz o‘g‘limdan judo bo‘ldim. Boshimga og‘ir kun tushganda Maryami Zamon 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov