Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
134
Komron akasi bilan xafalashib yurganda bu satrlarni unga qarshi qaratgani rost edi. 
Lekin hozir u she’rdagi kinoyani o‘ziga oldi: 
— Bu satrlarda men o‘zimga murojaat etmishmen, hazratim! Yodingizda bo‘lsa 
jannatmakon otam bir qancha masnaviylarni o‘zlariga qarata bitgan edilar. Sekrida may 
ichishdan tavba qilganda o‘zlariga murojaat etib aytgan masnaviylarini eslang:* 
— O‘zingizga murojaat etganingiz — bizga ham murojaat qilganingiz emasmu, 
amirzodam? — dedi Humoyun kulimsirab. — Axir biz hammamiz bir xon avlodidanmiz. 
— Bu rost, ammo men avvalgi da’volarimdan voz kechib, o‘zligimdan forig‘bol bo‘ldim. 
Himmat — barini olishda emas, baridan voz kechishda ekanini endi astoydil his etdim. 
— Bu his sizga ham tanish bo‘lsa kerak, hazratim?— deb Hindol Humoyunga Agrani 
eslatdi. — O‘shanda siz hatto taxtingizni, butun hazinangizni saqqo yigit Nizomga berib 
qo‘ygan ekansiz. Afsuski, biz o‘shanda yoshlik qilib bu yuksak himmatning qadriga 
yetmagan ekanmiz. 
— Endi qadriga yetdingizmi, axir? — kulib so‘radi Humoyun. Bu savolga har uchala ini 
tasdiq javob berdilar. 
— Undoq bo‘lsa, to‘rttalamiz bu kecha mana shu saroparda ichida birga uxlagaymiz. 
Damni olib, ertaga Kobulga hazrat otamning qabrini ziyorat qilgani borgaymiz. 
Humoyun ataylab bek-u a’yonlarni oraga qo‘shmaslikka harakat qilar, chunki ularning 
Komronga bog‘liq gina-kuduratlari ko‘p — Bopusxon qamal paytida birining akasini 
o‘ldirtirgan, birining singlisini benomus qilgan, lekin odamlar buni Komrondan ko‘rar edi. 
To‘rt og‘ayni qo‘riqchi yigitlari bilan Kobul ko‘chalarini to‘ldirib o‘tdilar, minglab 
odamlarning e’tibori ostida baland tepalik ustidagi Bobur maqbarasiga ko‘tarildilar. 
Otalari hayotligida tog‘dagi chashmalardan bu yergacha ariq qazdirib, suv olib kelgan va 
to‘rtta chinor ektirgan edi. Yigirma yil ichida ular yuqoriga bo‘y cho‘zib, katta daraxtlarga 
aylangan. 
Bu xushhavo joyga shimoldan — Amudaryo va Sirdaryo tomondan esgan shamollar 
Bobur tug‘ilib o‘sgan joylarning ezg-u isini olib kelardi. Janubdan esgan shamollar esa 
Bobur Kobul daryosi bo‘yida va Jamna qirgoqlarida barpo etgan bog‘larning muattar 
hidini keltirib turganday bo‘lardi. 
Otalarining vasiyatiga binoan, uning xoki Agradan hind tuprog‘i bilan birga keltirilib qabr 
ichiga solingan edi. Qabr ustidagi oltinrang marmar esa Samarqandning G‘ozg‘onidan 
tuyalarga ortib kelingan va Kobulda tarashlanib, sayqal olgan edi. To‘rt o‘g‘il maqbara 
ichiga chuqur sukut bilan kirib, qabr toshining ikki yoniga va oyoq tomoniga cho‘k tushib 
o‘ltirdilar va tilovat qildilar. Humoyun otasining o‘lmas ruhini tirik his qilib, unga 
hayotligidagidek murojaat etdi: 
— Hazrat otajon, shukur, mana, barcha o‘g‘illaringiz sog‘, omon. Huzuringizga birga 
kelish orzusida edik. Bugun shu orzuga yetdik. — U inilariga yuzlandi: — Padari 
buzrukvorning ruhlari oldida ahd qilaylik, Komron, Askariy, Hindol — barchamiz minba’d 
ahillikni hech buzmaylik! Hech bir kimsa oramizga nifoq sololmasin. Omin! 
— Omin! 
Hindol akasining so‘zlaridan qattiq ta’sirlanib, ko‘ziga yosh oldi. 
Komron esa bosiqlik bilan: 
— Omin! — dedi-yu, ichida hindolni «hali ham bola» deb qo‘ydi. Askariy ham 
Komrondek bosiq. U Humoyundan ko‘ra Komronni tezroq tushunadi. Humoyunning 
odam erishib bo‘lmaydigan narsalarga ishonishi va intilishi, hozirgiday otalarining qabri 
oldida tirik odamga so‘zlagandek gapirishlari Komron bilan Askariyga kitobiy bir 
xayolparastlikdek tuyuladi. Agrada Humoyunnig oliy tabaqani «ahli davlat», «ahli 
saodat», «ahli murod» kabi qismlarga bo‘lganlari, butun jamiyatga esa tabiatdagi chor 
unsur asosida tartib bermoqchi bo‘lganlarini, eshkakchi Nizomni podsho qilib 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov