Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
11
Nizom buni sezdi-yu, oraga tushgan g‘uborni tarqatishga intildi: 
— Xudo xohlasa, bir kun emas, bir kun haqiqat yuzaga chiqib qolgay. Men podshoning 
kemasida eshkakchimen. Paytini topsam, kemada Humoyun mirzoga arz qilmoqchimen! 
«Balki men... hazratning inoyatiga sazovor bo‘lsam «Nizomning begunoh otasini hibsdan 
chiqartiring» deb iltimos qilarmidim?» degan o‘y Hamidaning ko‘nglidan o‘tdi. Lekin qiz 
bola bunday iltimoslarni qilishi uchun Humoyunga qay darajada yaqin bo‘lishi kerak! 
Unga yaqin borish — Nizomdan uzoqlashish emasmi? Biroq Hamida bu yigitdan uzoq-
lashgisi kelmaydi, ko‘ngil unga qarab talpinadi. Yetti yashar qizaloq paytida mana shu 
daryoning sokin qo‘ltig‘ida Nizom uni suzishga o‘rgatgani hech esidan chiqmaydi. Ikkovi 
suvda birga suzgan o‘sha damlar zavqi hozir daryo to‘lqinlari orasidan unga ko‘z tikib 
turganday. 
Nizom qayiqni sokin qo‘ltiqqa burib kelib to‘xtatganda Hamidaga ma’yus termulib «yana 
qachon ko‘rishamiz?» degandek qaradi. 
— Navro‘zda podshohimiz kema sayriga chiqarmishlarmi? — so‘radi Hamida yigitdan. 
— Ha, bizga farmon berilgan. Navro‘z kuni podshoh kemasining eshkagini biz eshar 
ekanmiz. 
— Xonzoda begim meni ham kema sayriga taklif qilganlar. Borsam... sizni yana ko‘rar 
ekanmen-da. 
Nizom bu gapdan quvonish o‘rniga nogahoniy bir iztirob ichida qoldi. Humoyun mirzo 
kemaning yuqorigi qavatida tillakori tolorda yasanib, jozibaga to‘lib o‘ltirishini, Nizom 
esa pastdagi tor joyda o‘n oltita eshkakchining orasida terlab-pishib eshkak eshishini 
ko‘z oldiga keltirdi. Xonzoda begim Hamida bonuni Humoyun bilan tanishtirganda 
pastdagi eshkakchi Nizom bunga qay ko‘z bilan qaraydi-yu, qanday ruhiy azoblarga 
uchraydi? 
Ana shu savolni Hamida bonu yigitning yuzida qalqqan iztirobdan payqadi-da, o‘zi ham 
ikki o‘t orasida qolishi mumkinligini endi sezdi. 
_____________ 
* Sh u d r a — eng past to‘rtinchi tabaqa — kasta. Unga ko‘proq kosiblar, hammollar va boshqa oddiy kishilar kiradi. 
* Sh o m i yo n a — bu yerda guldan qilingan chodir yoki chimildiq ma’nosida.
* * * 
Navro‘z kuni Hamida bonu qo‘sh karnay va qo‘sh surnaylar tovushidan uyg‘ondi. Bayram 
liboslarini kiyib, Xonzoda begim in’om etgan chavkar otni mingan holda Gulbadan begim 
va yana uch-to‘rtta oliynasab qiz-juvonlar bilan shahar markaziga qarab borayotganda 
Nizomni esladi. Uni qiynamaslik uchun bir bahona topib kema sayriga chiqmay qo‘ya 
qolsamikin? 
Biroq butun Agra aholisi va boshqa viloyatlardan kelgan yuzlab odamlar shahar 
markazidan o‘tayotgan Humoyun mirzo va uning mavkabini* yaqinroqdan tomosha 
qilishga intilmoqda edi. 
Mavkabdan oldinda darra* ko‘targan qo‘riqchilar yo‘l ochib boradi. Ular bilan ketma-ket 
nog‘orachi va karnaychilar kelyapti. 
Qo‘sh nog‘oralarini nortuyalarning o‘rkachiga xurjunga o‘xshatib ayri tashlab olgan ikkita 
hindu yigit nog‘ora cho‘plarini tinimsiz o‘ynatib, butun shaharni quvnoq takatumlarga 
to‘ldirishga harakat qiladi. Karnaylar mis halqumlarini osmonga cho‘zib, o‘z «ha-ha-hu-
uv»lari bilan nog‘oralar tovushini bosib ketgudek bo‘ladi. Ammo surnaylarning ingichka 
va o‘tkir navolari hammasidan ham balandroq yangraydi. Markaziy xiyobonga qarab 
yopirilgan izdihom daryosi Hamidalarni ham beixtiyor o‘sha tomonga oqizib ketganday 
bo‘ldi. Fil ustidagi havorang kimxob soyabon jajji bir ko‘shkdek, uch tomoni pardalik, 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov